30 Νοε 2017

Επιστήμονες «μεγάλωσαν» το αλφάβητο του DNA

Το ημισυνθετικό βακτήριο που δημιούργησαν επιστήμονες στις Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτει στο DNA του, πέρα από τα τέσσερα φυσικά «γράμματα», άλλα δύο συνθετικά.  
Να αυξήσουν το γενετικό αλφάβητο κατά 50% κατάφεραν επιστήμονες στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς δημιούργησαν ένα ημισυνθετικό βακτήριο, το οποίο διαθέτει στο DNA του, πέρα από τα τέσσερα φυσικά «γράμματα», άλλα δύο συνθετικά.
Τα δύο αυτά έξτρα «γράμματα» του γενετικού αλφαβήτου επιτρέπουν στον μικροοργανισμό να παράγει νέες πρωτεΐνες που δεν υπάρχουν στη φύση, με τους δημιουργούς του να επισημαίνουν ότι πρόκειται για ένα σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση της δημιουργίας υβριδικής, τεχνητής και «κατά παραγγελία» ζωής.
Εδώ και περίπου 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια που εμφανίσθηκε η ζωή στη Γη, τα γονίδια στο DNA είναι «εγχειρίδια οδηγιών» για τη δημιουργία πρωτεϊνών. Τα τέσσερα γράμματα του γενετικού κώδικα είναι μόρια, γνωστά και ως αζωτούχες βάσεις. Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί χρησιμοποιούν αυτά τα γράμματα-βάσεις A (αδενίνη), C (κυτοσίνη), G (γουανίνη) και T (θυμίνη), αλλά ο νέος οργανισμός διαθέτει δύο ακόμη, που αποκαλούνται Χ και Υ.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Φλόιντ Ρόουμσμπεργκ του Ινστιτούτου Ερευνών Scripps στην Καλιφόρνια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», είχαν για πρώτη φορά ενσωματώσει το 2014 τα «γράμματα» Χ και Υ στο DNA ενός βακτηρίου E.coli. Τα βακτήρια μπορούσαν τότε απλώς να αποθηκεύουν τις δύο πρόσθετες συνθετικές βάσεις και να τις «κληροδοτούν» στους «απογόνους» τους.
Το νέο ουσιαστικό βήμα που έγινε αυτή τη φορά, είναι ότι οι επιστήμονες κατάφεραν να «παντρέψουν» με επιτυχία τις τέσσερις φυσικές και τις δύο συνθετικές βάσεις μέσα στα γονίδια του βακτηρίου, κάνοντας «σάντουιτς» κάθε Χ και κάθε Υ ανάμεσα σε δύο άλλες φυσικές βάσεις. Έτσι το βακτήριο μπόρεσε να «διαβάσει» το DNA που περιέχει τα έξτρα Χ και Υ, να τα μεταγράψει σε μόρια RNA και, τελικά, αυτά να «μεταφρασθούν» σε πρωτεΐνες, οι οποίες περιέχουν αμινοξέα που δεν υπάρχουν στη φύση.
 «Δεν θα αποκαλούσα νέα μορφή ζωής αυτό που δημιουργήσαμε, αλλά είναι το κοντινότερο σε αυτό πράγμα που οποιοσδήποτε έχει ποτέ κάνει. Είναι η πρώτη φορά που ένα κύτταρο έχει μεταφράσει μια πρωτεΐνη, χρησιμοποιώντας κάτι άλλο πέρα από τα G, C, A και Τ. Είναι ένα μικρό βήμα, αλλά ένα πρώτο πετυχημένο βήμα» δήλωσε ο Ρόουμσμπεργκ.
Κανονικά οι τέσσερις φυσικές βάσεις-γράμματα του γενετικού κώδικα μπορούν να παράγουν 20 αμινοξέα, αλλά με την προσθήκη των βάσεων Χ και Υ μπορούν να παραχθούν έως 152 αμινοξέα. Αυτά, μελλοντικά, είναι πιθανό να επιτρέψουν τη δημιουργία νέων φαρμάκων, υλικών κ.α. Ήδη από το 2014 το εργαστήριο του Ρόουμσμπεργκ δημιούργησε την εταιρεία Synthorx Inc, η οποία πρωτοπορεί στην προσπάθεια να αναπτυχθούν νέα φάρμακα με βάση τα Χ και Υ.
Οι επιστήμονες διαβεβαίωσαν ότι είναι αδύνατο ο ημισυνθετικός οργανισμός να ζήσει στη φύση έξω από το εργαστήριο και να πολλαπλασιασθεί ανεξέλεγκτα, καθώς καμία μορφή ζωής στον πλανήτη δεν μπορεί να παράγει μόνη της τα έξτρα «γράμματα» Χ και Υ στο DNA της, χωρίς κάποιος άνθρωπος να προσθέσει τις σωστές χημικές ουσίες. «Δεν μπορούν να δραπετεύσουν. Δεν υπάρχει εδώ σενάριο τύπου Τζουράσικ Παρκ» τόνισε ο Ρόουμσμπεργκ.

Πηγή : in.gr

29 Νοε 2017

Βιταμίνες


Οι βιταμίνες είναι τάξη οργανικών χημικών ενώσεων, οι οποίες είναι απαραίτητες για την κανονική αύξηση και διατήρηση ενός ζωντανού οργανισμού, ο οποίος δεν είναι σε θέση να τις συνθέσει. Ανευρίσκονται στην τροφή των (ετερότροφων) οργανισμών, δρουν ακόμη και όταν ανευρίσκονται σε πολύ μικρές ποσότητες, ενώ δεν έχουν θερμιδική αξία. Η δράση τους έγκειται στην ρύθμιση της μεταβολικής διαδικασίας και των ενεργειακών μετατροπών που συμβαίνουν στον οργανισμό. Η έννοια της βιταμίνης διατυπώθηκε πρώτη φορά από τον Ολλανδό ιατρό Κρίστιαν Άικμαν, ο οποίος τιμήθηκε με Βραβείο Νόμπελ το 1896 που ανακάλυψε ότι η ασθένεια μπέρι-μπέρι οφειλόταν στη χρήση αποφλοιωμένου ρυζιού, ενώ με το πλήρες ρύζι δεν εμφανιζόταν. Παρουσίασε ένα πείραμα με εκχύλισμα πλήρους ρυζιού κατά της νόσου και η ιδιότητα αυτή αποδόθηκε σε μία αζωτούχο ένωση. Ο Φουνκ (Funk) πρότεινε τότε τον όρο βιταμίνη, ο οποίος υιοθετήθηκε, αλλά αποδείχθηκε ατυχής, καθώς πολλές ενώσεις της τάξης των βιταμινών δεν περιέχουν άζωτο. Οι βιταμίνες συμβολίστηκαν με γράμματα σύμφωνα με τη λειτουργία της κάθε μίας από αυτές. Στη πορεία του χρόνου τους δόθηκαν κατάλληλες ονομασίες που έχουν να κάνουν με τη χημική τους δομή. Σήμερα είναι γνωστές με ένα γράμμα του λατινικού αλφαβήτου ή με την εμπειρική τους ονομασία. Οι βιταμίνες έχουν διαφορές μεταξύ τους ως προς τη δομή και τη λειτουργία τους και διακρίνονται σε δύο βασικές κατηγορίες, στις υδατοδιαλυτές και στις λιποδιαλυτές.

Βιολογική σημασία
Οι βιταμίνες ρυθμίζουν τις διάφορες αντιδράσεις του μεταβολισμού ενώ άλλοι μεταβολίτες όπως τα λίπη, οι υδατάνθρακες και οι πρωτεΐνες χρησιμοποιούνται ως πρώτη ύλη αυτών των αντιδράσεων. Έλλειψη μιας βιταμίνης σταματάει τις ειδικές μεταβολικές εργασίες και μπορεί να αλλάξει τη μεταβολική ισορροπία στον οργανισμό. Οι υδατοδιαλυτές βιταμίνες συμμετέχουν στη μεταφορά ενέργειας και στο μεταβολισμό των πρωτεϊνών , των υδατανθράκων και των λιπών. Μερικές από τις λιποδιαλυτές βιταμίνες αποτελούν βασικό τμήμα των βιολογικών μεμβρανών και παίζουν σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της λειτουργικής ακεραιότητας τους. Ορισμένες δρουν σε γενετικό επίπεδο και ελέγχουν τη σύνθεση ορισμένων ενζύμων. Παντελής ή μερική στέρηση μίας ή περισσότερων βιταμινών από τον οργανισμό προκαλεί διάφορες παθολογικές καταστάσεις (αβιταμίνωση ή υποβιταμίνωση). Σε ορισμένες περιπτώσεις παρατηρούνται διαταραχές του οργανισμού, εξαιτίας πολύ μεγάλων δόσεων βιταμινών (υπερβιταμινώσεις) που είναι αντίστοιχες με αυτές της παντελούς έλλειψης.

Υδατοδιαλυτές βιταμίνες 
Οι υδατοδιαλυτές βιταμίνες περιλαμβάνουν τη βιταμίνη C και την ομάδα των βιταμινών Β. Είναι απλά μόρια που περιέχουν υδρογόνο, οξυγόνο και άνθρακα ενώ μερικά θείο, άζωτο και κοβάλτιο. Ο βαθμός διάλυσης τους στο νερό είναι διαφορετικός και αυτή η ιδιότητα επηρεάζει την απορρόφηση τους από το έντερο και στη συνέχεια την απέκκριση τους και την αποθήκευση τους στους ιστούς του οργανισμού. Στην ελεύθερη μορφή τους οι υδατοδιαλυτές βιταμίνες είναι ανενεργές και ενεργοποιούνται όταν συνδεθούν ενζυμικά. Αφού σχηματιστεί ένα ενεργό συνένζυμο πρέπει να συνδεθεί με το κατάλληλο συστατικό πρωτεΐνης έτσι ώστε να μπορέσουν να πραγματοποιηθούν οι διάφορες αντιδράσεις.

Λιποδιαλυτές βιταμίνες 
Οι λιποδιαλυτές βιταμίνες εξαρτώνται από τα διατροφικά λιπαρά για την απορρόφηση και μεταφορά τους. Κατανέμονται σε 4 ομάδες Α, D , E και Κ. Οι βιταμίνες αυτές δεν προσφέρονται όλες από τροφικές πηγές και μερικές δημιουργούνται και συντίθενται από τους οργανισμούς.
Συνδεδεμένες με τα διατροφικά λιπαρά, απορροφώνται στον γαστρεντερικό σωλήνα. Στη συνέχεια κυκλοφορούν μέσω του λεμφικού συστήματος, ενσωματωμένες στις λιποπρωτεΐνες. Η απορρόφησή τους είναι μειωμένη σε τρόφιμα με χαμηλά λιπαρά (όπως το αποβουτυρωμένο γάλα), ακόμα και όταν έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε λιποδιαλυτές βιταμίνες. Επειδή οι λιποδιαλυτές βιταμίνες δεν αποβάλλονται από τον οργανισμό, αλλά αποθηκεύονται στο ήπαρ και στους λιπώδεις ιστούς, μπορεί με υπερβολική λήψη συμπληρωμάτων ή κατανάλωση ενισχυμένων τροφίμων η ποσότητά τους να ανέλθει σε τοξικά επίπεδα.

28 Νοε 2017

Άνθρακας από περιττώματα πουλερικών


Η παραγωγή άνθρακα από περιττώματα πουλερικών δεν είναι προϊόν αλχημείας, αλλά σύγχρονης τεχνολογίας, αποκαλύπτουν ισραηλινοί επιστήμονες. Μένει να αποδειχθεί αν ο άνθρακας θα αντικαταστήσει εν τέλει τα ορυκτά καύσιμα.
Ισραηλινοί ερευνητές μετέτρεψαν επιτυχώς περιττώματα πουλερικών σε ένα είδος άνθρακα, που τον ονομάζουν και «υδράνθρακα». Σύμφωνα με τον καθηγητή Αμίρ Γκρος από το Πανεπιστήμιο Μπεν Γκουριόν της πόλης Μπερ Σεβά τα κόπρανα από κότες, γαλοπούλες και άλλων πουλερικών θα μπορούσαν στο μέλλον να αντικαταστήσουν περίπου του 10% του άνθρακα που χρησιμοποιείται σήμερα στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. 
Η σχετική έρευνα δημοσιεύεται στο τελευταίο τεύχος του επιστημονικού περιοδικού Applied Energy. Μιλώντας στο γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων ο ισραηλινός καθηγητής τονίζει ότι «η διαδικασία έχει πολλά πλεονεκτήματα για το περιβάλλον. Τα περιττώματα πουλερικών επιβαρύνουν το περιβάλλον και περιέχουν παθογόνους μικροοργανισμούς. Με τη διαδικασία μετατροπής σε άνθρακα λύνεται αυτό το πρόβλημα». Οι ερευνητές είναι πεπεισμένοι ότι ο παραγόμενος άνθρακας συνιστά εναλλακτική λύση στα ορυκτά καύσιμα. 

Με ποια διαδικασία τα περιττώματα μετατρέπονται σε άνθρακα ;
Τα κόπρανα πουλερικών περνούν επεξεργασία με την κλασική διαδικασία της Υδροθερμικής Ανθρακοποίησης (HTC). Οι ισραηλινοί επιστήμονες τοποθέτησαν υγρή βιομάζα σε ένα δοχείο υπό πίεση ανεβάζοντας την θερμοκρασία στους 250 βαθμούς. Στην ουσία η διαδικασία μιμείται τη φυσική δημιουργία άνθρακα με τη διαφορά ότι απαιτούνται μόλις μερικές ώρες.
Στη έρευνα οι ειδικοί συνέκριναν τη διαδικασία μετατροπής περιττωμάτων με εκείνη της παραγωγής άνθρακα από επεξεργασία υπολειμμάτων φυτών. Σύμφωνα με τον Αμίρ Γκρος κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η παραγωγή άνθρακα από κόπρανα πουλερικών απαιτεί λιγότερη ενέργεια και δεν επιβαρύνει τόσο το περιβάλλον. Την ίδια στιγμή ο ισραηλινός επιστήμονας δηλώνει ότι ο άνθρακας που παρήγαγαν έχει 24% υψηλότερη ενεργειακή απόδοση από τον άνθρακα από βιομάζα.
Υπάρχουν όμως και άλλα προτερήματα σε σύγκριση με τα βιοκαύσιμα, σύμφωνα με τον επιστήμονα. Αν για παράδειγμα καλλιεργηθεί καλαμπόκι για την παραγωγή βιοκαυσίμου, τότε θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν λιπάσματα. Επιπλέον το παραγόμενο καλαμπόκι δεν ωφελεί ως τροφή ανθρώπους και ζώα. Παράλληλα ο Αμίρ Γκρος τονίζει ότι ο άνθρακας από περιττώματα δεν έχει δυσάρεστη οσμή. Όπως λέει, «δεν έχει μυρωδιά ούτε πουλερικού, ούτε περιττώματος, αλλά άνθρακα».



13 Νοε 2017

Ασυνήθιστο οργανικό μόριο ανιχνεύθηκε στο διαστρικό χώρο

Η ιδέα ότι τα βασικά συστατικά της ζωής προήλθαν από το Διάστημα κερδίζει στήριξη από την ανακάλυψη ενός ασυνήθιστου οργανικού μορίου σε ένα σύννεφο διαστρικής σκόνης.
Τα οργανικά μόρια που είχαν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα στο διαστρικό κενό αποτελούνταν όλα από άτομα άνθρακα που συνδέονται στη σειρά και σχηματίζουν μια απλή αλυσίδα.
Τώρα, ερευνητές στις ΗΠΑ και τη Γερμανία αναφέρουν στο περιοδικό Science ότι ανίχνευσαν στο διαστρικό χώρο την ουσία ισοβουτυλονιτρίλιο (i-C3H7CN), στην οποία τα άτομα άνθρακα σχηματίζουν διακλάδωση.
Είναι η πρώτη τέτοια οργανική ουσία που ανακαλύπτεται σε σύννεφο διαστρικού αερίου, επισημαίνει ο Ρομπ Γκάροντ, μέλος της ερευνητικής ομάδας, σε ανακοίνωση του Πανεπιστημίου Cornell.
Το ίδιο το ισοβουτυλονιτρίλιο δεν είναι συστατικό της ζωής όπως την γνωρίζουμε, ωστόσο η ίδια διακλάδωση της αλυσίδας άνθρακα είναι κοινό χαρακτηριστικό πολλών βιομορίων όπως τα αμινοξέα.
Η φασματική υπογραφή της ουσίας ανιχνεύθηκε από τη συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων ALMA σε ένα γιγάντιο διαστρικό σύννεφο αερίου, σε απόσταση 27.000 ετών φωτός.
Δεδομένου ότι τα διαστρικά σύννεφα αερίου αποτελούν την πρώτη ύλη για το σχηματισμό νέων άστρων, η ανακάλυψη του ισοβουτυλονιτριλίου «προσφέρει στήριξη στην ιδέα ότι βασικά μόρια της ζωής, όπως τα αμινοξέα που ανιχνεύονται συχνά σε μετεωρίτες, σχηματίζονται νωρίς στη διαδικασία της αστρογένεσης, πριν ακόμα σχηματιστούν πλανήτες σαν τη Γη», λένε οι ερευνητές.

Πηγή : in.gr

12 Νοε 2017

Η χημεία της όρασης

70 % από τα κύτταρά μας που ασχολούνται με τις αισθήσεις μας, είναι τα φωτοευαίσθητα δηλαδή αυτά που μας κάνουν και βλέπουμε. Από το μεγάλο ποσοστό καταλαβαίνουμε τη μεγάλη αξία της όρασης. Επειδή όλα τα θαύματα που ζούμε (και το ότι ζούμε είναι θαύμα !) δεν τους δίνουμε καμιά σημασία γιατί τα θεωρούμε συνηθισμένα, ας εμβαθύνουμε λίγο στο θαύμα της όρασης.

• Για να δούμε χρειάζεται φως. Πότε βλέπουμε τα πράγματα γύρω μας, όταν υπάρχει φως ή σκοτάδι ; Φυσικά φως. Και αυτό γιατί το φως μεταφέρει τις πληροφορίες για το αντικείμενο στα μάτια μας. Το φως αποτελείται από τεράστιο αριθμό φωτονίων (η ενέργεια ενός φωτονίου είναι μικρότερη από το ένα τρισεκατομμυριοστό της ενέργειας που ξοδεύουμε για να κουνήσουμε λίγο το δάκτυλό μας). Αυτός ο τεράστιος αριθμός φωτονίων πέφτει πάνω σε κάθε τι που είναι γύρω μας, ένα μέρος απορροφάται απ’ αυτά και τα υπόλοιπα φωτόνια ανακλώνται προς κάθε κατεύθυνση. Ένα αριθμός φωτονίων φτάνει στα μάτια μας και … βλέπουμε ! ( Αν υποθέσουμε ότι ένα αντικείμενο απορροφούσε όλα τα φωτόνια θα το βλέπαμε ; Φυσικά όχι. ).

• Η χημεία της όρασης. Στον αμφιβληστροειδή του ματιού μας υπάρχουν τα φωτοευαίσθητα κύτταρα (120 εκατομμύρια ραβδία υπεύθυνα για την όραση στο αμυδρό φως και 7 εκατομμύρια κωνία υπεύθυνα για την όραση στο λαμπρό φως και την έγχρωμη όραση) που περιέχουν την ουσία ροδοψίνη. Αυτή σχηματίζεται από το β-καροτένιο ( που υπάρχει στα πράσινα λαχανικά και με αφθονία στα καρότα) ή τη βιταμίνη Α (που υπάρχει στα αυγά και στα γαλακτοκομικά). Η ροδοψίνη μπορεί να υπάρχει σε δυο γεωμετρικά σχήματα. Στο ένα το μόριό της είναι στριμωγμένο (ασταθής μορφή) και στο άλλο το μόριό της είναι απλωτό ( σταθερή μορφή).
Κάποια ένζυμα που υπάρχουν στον αμφιβληστροειδή μας, φροντίζουν όλα τα μόρια της ροδοψίνης να είναι στην στριμωγμένη μορφή. Μόλις πέσει ένα φωτόνιο πάνω σ’ ένα μόριο ροδοψίνης, σπάζει το δεσμό που το κρατάει στη στριμωγμένη μορφή και αυτό γυρίζει αμέσως στην απλωτή μορφή. Η αλλαγή αυτή στο σχήμα της ροδοψίνης πυροδοτεί μια χιονοστιβάδα χημικών αντιδράσεων. Ένα μόριο ροδοψίνης ενεργοποιεί 500 μόρια μιας πρωτεΐνης, αυτά ενεργοποιούν 500 μόρια ενός ενζύμου, αυτά προκαλούν υδρόλυση 100.000 άλλων μορίων, αυτά κλείνουν 250 κανάλια ιόντων νατρίου που υπάρχουν στη κυτταρική μεμβράνη και έτσι 10 εκατομμύρια ιόντα νατρίου εμποδίζονται να μπουν μέσα στο κύτταρο (αυτό που βρίσκεται η ροδοψίνη ), με αποτέλεσμα το ηλεκτρικό δυναμικό της μεμβράνης του κυττάρου αλλάζει 1 χιλιοστό του βολτ. Αυτή η μεταβολή του ηλεκτρικού δυναμικού δια μέσου των νευρικών κυττάρων διαβιβάζεται στον εγκέφαλο και δημιουργείται η αίσθηση της όρασης. Όλη αυτή η διαδικασία (που βέβαια δεν μας είναι εντελώς κατανοητή) για ένα φωτόνιο διαρκεί ένα δευτερόλεπτο, ενώ για ένα έντονο φωτεινό παλμό μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου.
(Εννοείται ότι αμέσως μετά τα ένζυμα επαναφέρουν τα μόρια της ροδοψίνης στη στριμωγμένη μορφή κ.ο.κ.)

• Η χημεία της όρασης ρυθμίζεται όσο χρειάζεται. Με τόσο μεγάλη ενίσχυση που γίνεται στη δράση του φωτονίου, μόνο δέκα φωτόνια από το αντικείμενο να φτάσουν στο μάτι μας δημιουργείται η αίσθηση της όρασης (και αυτό γίνεται σε πολύ αμυδρό φως π.χ. ασέληνη νύχτα). Όταν βρισκόμαστε σε έντονο φως (π.χ. μεσημέρι), που τότε φτάνουν σε κάθε φωτοευαίσθητο κύτταρο των ματιών μας δισεκατομμύρια φωτόνια το δευτερόλεπτο, η ενίσχυση που δείξαμε μειώνεται περισσότερο από 10.000 φορές για να μη εξουθενωθούν τα φωτοευαίσθητα κύτταρα και δεν μπορούμε να δούμε. Αυτό πετυχαίνεται με ένα ενδοκυτταρικό μήνυμα να μπλοκαριστούν τα ένζυμα που συμμετέχουν στην ενίσχυση της δράσης των φωτονίων (το μήνυμα είναι μια μεταβολή στον αριθμό ιόντων ασβεστίου). Δηλαδή υπάρχει μηχανισμός που ρυθμίζει πόσο θα ενισχυθεί η δράση του φωτονίου και αυτό γίνεται για να μπορούμε να βλέπουμε από το πολύ αμυδρό φως μέχρι το πολύ λαμπρό φως.

Πηγές
:
1. Αlberts κ.α., Essential cell biology, εκδ. Garland Science, New York and London, 2004.

2. Dewick. P, Essentials of Organic Chemistry For Students of Pharmacy, Medicinal Chemistry and Biological Chemistry, εκδ. Wiley, Sussex (U.K.), 2006.

11 Νοε 2017

Συνθετικό μόριο αποτρέπει την αθηροσκλήρυνση σε πειραματόζωα

Μια ουσία που χρησιμοποιείται σήμερα σε πειράματα βιολογίας μείωσε την κακή χοληστερόλη του αίματος και απέτρεψε την αθηροσκλήρυνση σε πειραματόζωα που ακολουθούσαν μια ανθυγιεινή, λιπαρή δίαιτα. 
Το συνθετικό μόριο, με την ονομασία D-PDMP, θεωρείται ασφαλές και θα μπορούσε μελλοντικά να δοκιμαστεί και στον άνθρωπο, αναφέρουν στην επιθεώρηση Circulation ερευνητές του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς στις ΗΠΑ.
Το D-PDMP αναστέλλει τη σύνθεση του GSL, ενός μορίου που υπάρχει στις μεμβράνες όλων των κυττάρων και διαπιστώθηκε ότι ρυθμίζει το μεταβολισμό της χοληστερόλης σε πολλά μέτωπα: από την απορρόφηση της χοληστερόλης των τροφίμων μέχρι τη μεταφορά της στα όργανα του σώματος και τη διάσπασή της στο συκώτι.
 «Τα σημερινά φάρμακα κατά της χοληστερόλης αντιμετωπίζουν το πρόβλημα σε ένα μόνο μέτωπο: είτε μπλοκάρουν τη σύνθεση χοληστερόλης είτε αποτρέπουν την απορρόφηση μεγάλων ποσοτήτων από τον οργανισμό» επισημαίνει ο Δρ Σουμπρότο Τσάτερτζι, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης.
«Η αθηροσκλήρυνση όμως είναι πολυπαραγοντικό πρόβλημα που απαιτεί παρεμβάσεις σε πολλά σημεία. Αυτό ακριβώς είναι που πιστεύουμε ότι πετύχαμε αναστέλλοντας τη σύνθεση του GSL» τονίζει.
Οι ερευνητές εργάστηκαν αρχικά με ποντίκια τα οποία είχαν τροποποιηθεί γενετικά ώστε να είναι προδιατεθειμένα στην αθηροσκλήρυνση. Τα πειραματόζωα ακολούθησαν για διάστημα αρκετών μηνών μια δίαιτα που αποτελείται κατά 20% από τριγλυκερίδια -το ανθρώπινο ισοδύναμο θα ήταν να τρώει κανείς ένα λιπαρό μπέργκερ τρεις φορές την ημέρα. Το ένα τρίτο των πειραματόζωων δεν ακολούθησαν καμία φαρμακευτική αγωγή, το ένα τρίτο έλαβε D-PDMP και το υπόλοιπο ένα τρίτο έλαβε placebo.
Το πείραμα έδειξε ότι:
Το D-PDMP απέτρεψε σχεδόν πλήρως το σχηματισμό αθηρωματικής πλάκας και αποθέσεων ασβεστίου στα αγγεία
Έριξε τα επίπεδα της κακής χοληστερόλης LDL και ανέβασε τα επίπεδα της καλής χοληστερόλης HDL
Έριξε επίσης τα επίπεδα της οξειδωμένης LDL, μια ιδιαίτερα επιβλαβή μορφή λίπους που επικάθεται στα τοιχώματα των αγγείων
Έριξε τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων, μιας άλλης μορφής λίπους που εμπλέκεται στο σχηματισμό αθηρωματικής πλάκας
Διατήρησε τη ροή του αίματος στα αγγεία σε φυσιολογικά επίπεδα.
Αύξησε τα επίπεδα ηπατικών ενζύμων που εμπλέκονται στο μεταβολισμό της χοληστερόλης και των τριγλυκεριδίων
Το πείραμα επαναλήφθηκε στη συνέχεια σε κουνέλια και τα αποτελέσματα ήταν εξίσου ενθαρρυντικά.
Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, το D-PDMP χρησιμοποιείται σήμερα σε πειράματα μελέτης της κυτταρικής αύξησης και άλλων βασικών λειτουργιών και θεωρείται ασφαλές στα ζώα. Τα πειραματόζωα της μελέτης δεν παρουσίασαν παρενέργειες ακόμα και όταν έλαβαν δόση δέκα φορές μεγαλύτερη από την ελάχιστη αποτελεσματική δόση.
Η ερευνητική ομάδα έχει ήδη ξεκινήσει την ανάπτυξη ενός νέου φαρμάκου που βασίζεται στο D-PDMP και θα δοκιμαστεί αρχικά σε ζώα. Οι δοκιμές σε ασθενείς απέχουν πάντως πολλά χρόνια.

Πηγή : in.gr