24 Φεβ 2018

Η Apple θέλει να έχει επαρκή αποθέματα κοβαλτίου για τα iPhone


Πρώτη φορά στην ιστορία της, η Apple προσπαθεί να προμηθευτεί κοβάλτιο για τα πέντε επόμενα χρόνια, παρακάμπτοντας τους κατασκευαστές μπαταριών και ερχόμενη σε άμεση επαφή με τις εξορυκτικές εταιρείες. Η αυξημένη ζήτηση κοβαλτίου από τους κατασκευαστές ηλεκτρικών αυτοκινήτων μπορεί να προκαλέσει ελλείψεις στο μέλλον και μεγάλη άνοδο της αξίας τού εν λόγω μετάλλου. Η Apple, θέλοντας να αποσοβήσει έναν τέτοιο κίνδυνο, αποφάσισε να αναλάβει η ίδια την ευθύνη της προμήθειας κοβαλτίου, ώστε να μην επηρεαστεί η παραγωγή των φορητών συσκευών της.
Η κατασκευάστρια του iPhone είναι από τους μεγαλύτερους χρήστες κοβαλτίου για τις μπαταρίες των συσκευών της. Έως σήμερα, όμως, την ευθύνη για την προμήθεια κοβαλτίου την είχαν οι κατασκευαστές των μπαταριών, όχι η Apple. Υπολογίζεται ότι το ένα τέταρτο της παγκόσμιας παραγωγής κοβαλτίου καταλήγει στα κινητά μας τηλέφωνα. Έτσι, η Apple θέλει να εξασφαλίσει την προμήθεια μερικών χιλιάδων τόνων κοβαλτίου ανά έτος για πέντε έτη ή περισσότερο, σύμφωνα με ανώνυμη δήλωση στο Bloomberg ατόμου που παίρνει μέρος στις διαπραγματεύσεις. Οι πρώτες επαφές με τα ορυχεία έγιναν πριν από έναν χρόνο, αλλά μπορεί να μην καταλήξουν σε συμφωνία, είπε κάποιο άλλο πρόσωπο. Η Apple έχει αρνηθεί να σχολιάσει την πληροφορία. Ο διευθύνων σύμβουλος της Glencore, μιας εκ των μεγαλύτερων εταιρειών εξόρυξης και εμπορίου πρώτων υλών, είχε δηλώσει πριν από έναν χρόνο ότι η Apple είναι ανάμεσα στις εταιρείες με τις οποίες είχε διερευνητικές επαφές η Glencore.
Η κίνηση της Apple δεν είναι πρωτοφανής. Και άλλες εταιρείες, όπως η Samsung, η BMW και η Volkswagen, αγωνίζονται να κλείσουν συμβόλαια μακράς διαρκείας για να διασφαλίσουν την επαρκή προσφορά κοβαλτίου, ώστε να επιτύχουν φιλόδοξους στόχους παραγωγής ηλεκτρικών αυτοκινήτων. H ΒΜW είναι κοντά στο κλείσιμο μιας συμφωνίας δεκαετούς προμήθειας, σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα FAZ. Το κοβάλτιο είναι σημαντικό συστατικό στις μπαταρίες ιόντων λιθίου. Τα μεγέθη χρήσης μεταξύ κινητών τηλεφώνων και ηλεκτρικών αυτοκινήτων είναι δυσανάλογα. Ενώ οι φορητές συσκευές χρησιμοποιούν περίπου οκτώ γραμμάρια κοβαλτίου, η μπαταρία ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου χρειάζεται πάνω από οκτώ κιλά. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, η τιμή του κοβαλτίου έχει τριπλασιαστεί και έχει φτάσει τις 64.000 ευρώ ανά τόνο. O μεγαλύτερος παραγωγός του μετάλλου με μερίδιο 66% είναι το Κονγκό, όπου ποτέ δεν έχει υπάρξει αναίμακτη διαδοχή στην εξουσία της χώρας και η παιδική εργασία αποτελεί ακόμη πρακτική για μέρος της εξορυκτικής βιομηχανίας.
Τα τελευταία χρόνια, η Apple έχει ενισχύσει την εποπτεία της στους παραγωγούς κοβαλτίου, επειδή οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων έθεσαν υπό αμφισβήτηση την «ηθική προέλευση» του μεταλλεύματος. Στις αρχές του 2016, η Διεθνής Αμνηστία ισχυρίστηκε ότι η Apple και η Samsung αγόραζαν κοβάλτιο από ορυχεία που βασίζονται στην παιδική εργασία. Πέρυσι, η Apple έδωσε τον κατάλογο των ορυχείων που την προμηθεύουν, λέγοντας ότι δεν θα συνεργαζόταν με ορυχεία που εφαρμόζουν αμφίβολες εργασιακές πρακτικές. Η Apple, πάντως, τηρεί μυστικοπάθεια ως προς τα σχέδιά της για την αγορά του ηλεκτρικού αυτοκινήτου. To Project Titan της εταιρείας πιστεύεται ότι δεν αφορά την παραγωγή ηλεκτρικών αυτοκινήτων αλλά την ανάπτυξη τεχνολογίας πίσω από την αυτόνομη οδήγηση. Επαφές με την Αρχή Εθνικής Οδικής Προστασίας και αδειοδοτήσεις για δοκιμές αυτόνομων οχημάτων στην Καλιφόρνια ενισχύουν αυτήν την εκδοχή. Τον Ιούνιο, μάλιστα, του 2017 ο διευθύνων σύμβουλος Τιμ Κουκ είχε δηλώσει ότι η εταιρεία επικεντρώνεται στα «αυτόνομα συστήματα». Τα αυτόνομα οχήματα αντιμετωπίζονται από την εταιρεία ως η κορωνίδα της τεχνητής νοημοσύνης.


16 Φεβ 2018

Ξύλο γερό σαν ατσάλι δημιούργησαν ερευνητές στις ΗΠΑ

Ο Λιανγμπίνγκ Χου (αριστερά) και ο Τενγκ Λι (δεξιά) από το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ δημιούργησαν συμπιεσμένο ξύλο το οποίο είναι 11,5 φορές πιο ανθεκτικό από το φυσικό

Αναπτύσσοντας μια νέα τεχνική, επιστήμονες από τις Ηνωμένες Πολιτείες δημιούργησαν λεπτά φύλλα ξύλου τα οποία είναι πιο ανθεκτικά από πολλά κράματα μετάλλων. Τις τελευταίες δεκαετίες αρκετές ερευνητικές ομάδες πειραματίζονται προσπαθώντας να ενισχύσουν το ξύλο με στόχο τη δημιουργία νέων υλικών τα οποία θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τα μέταλλα ή να προσφέρουν μια «φυσική» λύση στη μάστιγα των πλαστικών.
Η νέα ερευνητική εργασία προσφέρει μακράν τα καλύτερα – και πιο εντυπωσιακά – αποτελέσματα.
Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ στο Κόλετζ Παρκ με επικεφαλής τους Τενγκ Λι και Λιανγκμπίνγκ Χου υιοθέτησαν μια νέα προσέγγιση, επιδιώκοντας να αλλάξουν την πορώδη δομή του φυσικού ξύλου. Αρχικά έβρασαν διάφορα είδη ξύλου, μεταξύ των οποίων και ξύλο από δρυ, σε ένα διάλυμα υδροξειδίου του νατρίου και θειώδους νατρίου επί επτά ώρες. Με τον τρόπο αυτόν η κυτταρίνη του ξύλου έμεινε ανέπαφη αλλά κάποια άλλα συστατικά – όπως π.χ. η λιγνίνη, η οποία συγκρατεί την κυτταρίνη – διαλύθηκαν σε μεγάλο βαθμό δημιουργώντας κενά.
Στη συνέχεια οι επιστήμονες έβαλαν το ξύλο σε καυτή πρέσα, σε θερμοκρασία 100 βαθμών Κελσίου, επί μια ημέρα. Το συμπιεσμένο φύλλο ξύλου που προέκυψε είχε πάχος όσο το ένα πέμπτο του αρχικού, αλλά η πυκνότητά του ήταν τρεις φορές μεγαλύτερη από του φυσικού ξύλου, με αποτέλεσμα να είναι 11,5 φορές πιο ανθεκτικό.
Όπως περιγράφεται στο σχετικό άρθρο στην επιθεώρηση «Nature», σε δοκιμές που έγιναν με ειδικό βαλλιστικό αεροβόλο όπως αυτά που χρησιμοποιούνται στις δοκιμές στρατιωτικών οχημάτων, το νέο υλικό αποδείχθηκε εξαιρετικά «σκληροτράχηλο». Πέντε φύλλα συγκολλημένα μεταξύ τους σε μια στρωματοποιημένη πλάκα πάχους μόλις 3 χιλιοστών μπορούσαν να αποκρούσουν χωρίς κανένα πρόβλημα ατσάλινα βλήματα βάρους 46 γραμμαρίων τα οποία κινούνταν με ταχύτητα περίπου 30 χιλιομέτρων την ώρα.
Η ταχύτητα αυτή είναι κατά πολύ μικρότερη από αυτή με την οποία κινούνται οι πραγματικές σφαίρες, όμως η δύναμη πρόσκρουσης των ατσάλινων βλημάτων στη στρωματοποιημένη πλάκα είναι παρόμοια με εκείνη που δημιουργείται κατά τη σύγκρουση δυο αυτοκινήτων. Για τον λόγο αυτόν οι ερευνητές από το Μέριλαντ θεωρούν ότι το συμπιεσμένο ξύλο μπορεί να αποτελέσει ιδανικό υλικό για την αυτοκινητοβιομηχανία.
Ορισμένοι επιστήμονες οι οποίοι δεν συμμετείχαν στη μελέτη επεσήμαναν ότι ενδεχομένως και άλλες, ήδη υπάρχουσες τεχνικές θα μπορούσαν να επιτύχουν ανάλογα αποτελέσματα αφαιρώντας τη λιγνίνη από το ξύλο με μικρότερο κόστος. Οι ερευνητές από το Μέριλαντ δεν διαφωνούν: αντιτείνουν ότι το σημαντικό εύρημα στην έρευνά τους είναι η ανακάλυψη ότι η ποσότητα της λιγνίνης που αφαιρείται είναι καθοριστική για τις επιδόσεις του υλικού.
Στα πειράματά τους είδαν ότι όταν αφαιρούσαν περισσότερη λιγνίνη το ξύλο αποκτούσε μικρότερη πυκνότητα και γινόταν εύθραυστο, γεγονός το οποίο υποδηλώνει ότι κάποια ποσότητα λιγνίνης είναι απαραίτητη προκειμένου να συγκρατεί την κυτταρίνη κατά τη συμπίεση.

Πηγή : in.gr

4 Φεβ 2018

PHBV : βιοδιασπώμενο πλαστικό


Ο πολυ(3-υδροξυβουτυρικός- συν -3-υδροξυβαλερικός εστέρας), κοινώς γνωστός ως ΡΗΒV , είναι ένα συμπολυμερές πολυυδροξυαλκανικού τύπου. 
Είναι βιοαποικοδομήσιμο, μη τοξικό, βιοσυμβατό πλαστικό που παράγεται φυσικά από βακτήρια.
Το PHBV παρασκευάστηκε για πρώτη φορά το 1983 από την Imperial Chemical Industries (ICI). Κυκλοφόρησε στο εμπόριο με την ονομασία Biopol . Η ICI (Zeneca) το πούλησε στη Monsanto το 1996. Στη συνέχεια, το πήρε η Metabolix το 2001.  Biomer-L είναι η εμπορική ονομασία του PHBV από τη Biomer.
Το PHBV συντίθεται από βακτήρια ως ενώσεις αποθήκευσης υπό συνθήκες περιορισμού ανάπτυξης. Μπορεί να παραχθεί από γλυκόζη και προπανικό οξύ από τα ανασυνδυασμένα στελέχη Escherichia coli . Πολλά άλλα βακτηρίδια είναι επίσης ικανά να τα παράγουν.
Το PHBV είναι ένα συμπολυμερές από 3-υδροξυβουτανικό και 3-υδροξυπεντανικό οξύ
Μπορεί επίσης να συντεθεί από βουτυρολακτόνη και βαλερολακτόνη παρουσία αργιλοξάνης ως καταλύτη . 
Τα μονομερή, το 3-υδροξυβουτανικό οξύ και το 3-υδροξυπεντανικό οξύ ενώνονται με δεσμούς εστέρων . Το τελευταίο τμήμα του πολυμερούς αποτελείται από άτομα άνθρακα και οξυγόνου. Η ιδιότητα του ΡΗΒν εξαρτάται από την αναλογία αυτών των δύο μονομερών σε αυτό. Το 3-υδροξυβουτανικό οξύ παρέχει δυσκαμψία, ενώ το 3-υδροξυπεντανικό οξύ προάγει την ευκαμψία. Έτσι, το PHBV μπορεί να φτιαχτεί για να μοιάζει είτε με πολυπροπυλένιο είτε με πολυαιθυλένιο αλλάζοντας την αναλογία μονομερών. 
Το PHBV βρίσκει εφαρμογές σε ελεγχόμενη απελευθέρωση φαρμάκων, ιατρικών εμφυτευμάτων και επισκευών, ειδικής συσκευασίας, ορθοπεδικών συσκευών και φιάλες παρασκευής για καταναλωτικά αγαθά. 
Είναι βιοαποικοδομήσιμο, βιοσυμβατό και ανανεώσιμο και αποτελεί μια καλή εναλλακτική λύση για τα συνθετικά μη βιοαποικοδομήσιμα πολυμερή που παρασκευάζονται από πετρέλαιο. Αλλά έχει τα μειονεκτήματά του που είναι ότι είναι ακριβό, έχει χαμηλή θερμική σταθερότητα, είναι εύθραυστο και είναι δύσκολο στην επεξεργασία.
Όταν αποτίθεται, το PHBV αποικοδομείται σε διοξείδιο του άνθρακα και νερό, μέσω βακτηριακής αποικοδόμησης. Το PHBV, όπως τα λίπη για τον άνθρωπο, αποτελεί πηγή ενέργειας για τους μικροοργανισμούς. Έχει χαμηλή θερμική σταθερότητα και η διάσπαση λαμβάνει χώρα στον εστερικό δεσμό. Η υδρολυτική αποικοδόμηση γίνεται μόνο αργά καθιστώντας το χρήσιμο σε ιατρικές εφαρμογές.

Πηγή : wikipedia