29 Σεπ 2013

Επαναστατικό υλικό "αυτοθεραπεύεται"

Κατάφερε να επιδιορθωθεί μόνο του όταν το έκοψαν στη μέση

Ομάδα ερευνητών στην Ισπανία δημιούργησε ένα επαναστατικό υλικό. Πρόκειται για ένα πλαστικό πολυμερές που έχει την ικανότητα να επιδιορθώνει μόνο του τις ζημιές που προκαλούνται σε αυτό. Το πλαστικό πολυμερές ανέπτυξαν ερευνητές του Κέντρου Ηλεκτροχημικών Τεχνολογιών στο Σαν Σεμπαστιάν.
Σε ένα από τα πειράματα που έκαναν οι ερευνητές έκοψαν στη μέση το πολυμερές που δημιούργησαν και στη συνέχεια ακούμπησαν το ένα κομμένο τμήμα πάνω στο άλλο. Δύο ώρες αργότερα το υλικό είχε καταφέρει να επιδιορθώσει τη ζημιά και να γίνει πάλι μια ενιαία συμπαγής μάζα. Μάλιστα η επιδιόρθωση έγινε σε απλές συνθήκες. δηλαδή σε θερμοκρασία και φωτεινότητα δωματίου. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση "Materials Horizons".
Οι ερευνητές ονόμασαν το υλικό που δημιούργησαν «Εξολοθρευτή» προς τιμήν του τρομερού ρομπότ Τ-1000 που εμφανίστηκε στο δεύτερο μέρος της διάσημης κινηματογραφικής τριλογίας. Το Τ-1000 αποτελούνταν από ένα υλικό που κατάφερνε άμεσα να αυτο-επιδιορθώνεται και να επουλώνει τις "πληγές" του ρομπότ.

Πηγή : in.gr

Παρακολουθείστε το βίντεο με τα δύο κομμάτια που κολλούν πάλι μεταξύ τους εδώ

21 Σεπ 2013

Πώς ένας χαλασμένος φελλός μπορεί να μπλοκάρει την όσφρηση

Την επόμενη φορά που θα επιστρέψετε ως ακατάλληλο ένα κρασί στο σερβιτόρο, πείτε του ότι ανιχνεύσατε υψηλά επίπεδα ΤCA. Είναι μια διαβόητη ουσία του φελλού που χαλάει το κρασί, και η οποία αποκαλύπτεται τώρα ότι έχει την ιδιότητα να μπλοκάρει την όσφρηση και να παραμορφώνει τις οσμές.
Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι το μόριο TCA (2,4,6-τριχλωροανισόλη) που υπάρχει στο φελλό είναι ο κύριος ένοχος για τη «χαλασμένη» μυρωδιά που φοβούνται όλοι οι οινοποιοί.
Η ουσία παράγεται από μύκητες ή βακτήρια που έχουν μολύνει το φελλό και έχει μια χαρακτηριστική μυρωδιά που θυμίζει βρεγμένο σκύλο, μουχλιασμένο σφουγγαρόπανο ή υγρό υπόγειο.
Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες υπέθεταν ότι η TCA ενεργοποιεί τους οσφρητικούς υποδοχείς της μύτης και καλύπτει με τη δυνατή οσμή του τα αρώματα του κρασιού.
Το περίεργο όμως είναι ότι η μυρωδιά της TCA γίνεται αντιληπτή ακόμα και σε αστρονομικά μικρές συγκεντρώσεις, μόλις μερικά μέρη ανά τρισεκατομμύριο, οι οποίες θα ήταν δύσκολο να ενεργοποιήσουν αρκετούς υποδοχείς της μύτης.
Για να λύσει το μυστήριο, η Χιρόκο Τακεούτσι στο Πανεπιστήμιο της Οσάκα πειραματίστηκαν με οσφρητικούς υποδοχείς που απομονώθηκαν από τρίτωνες, αμφίβια που θυμίζουν σαλαμάνδρα. Οι υποδοχείς του τρίτωνα είναι πολύ μεγαλύτεροι από τους ανθρώπινους, δίνοντας στους ερευνητές τη δυνατότητα να μετρούν απευθείας την ενεργοποίησή τους.
Το πείραμα έδειξε ότι η TCA δεν προκαλεί ηλεκτρική διέγερση των υποδοχέων, όπως θα περίμενε κανείς από μια ουσία που μυρίζει τόσο έντονα. Το μόριο όμως μπλόκαρε τα κανάλια ασβεστίου των υποδοχέων, εμποδίζοντας έτσι τη λειτουργία τους.
Το συμπέρασμα, αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση PNAS, είναι ότι η TCA δεν ενεργοποιεί άμεσα την αίσθηση της όσφρησης αλλά την παραμορφώνει, κάνοντας το κρασί να μυρίζει «μουχλιασμένο».
Δεδομένου ότι η TCA υπάρχει σε μικρές συγκεντρώσεις και σε άλλα προϊόντα, όπως τα μήλα, οι σταφίδες, τα φιστίκια και το ουίσκι, τα αποτελέσματα της μελέτης θα μπορούσαν να βοηθήσουν τη βιομηχανία τροφίμων να αποφύγει τις ανεπιθύμητες οσμές.

Πηγή : in.gr

Δείτε το αναλυτικό άρθρο (PNAS) εδώ

Περισσότερα για την TCA(2,4,6-τριχλωρο-ανισόλη εδώ (wikipedia)


18 Σεπ 2013

Tο λεπτότερο φύλλο γυαλιού έχει πάχος δύο ατόμων

Στο δεξί τμήμα της εικόνας, η διάταξη των ατόμων στο φύλλο γυαλιού όπως φαίνεται στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο. Δεξιά, απεικόνιση της ίδιας διάταξης σε υπολογιστή (Kavli Institute at Cornell for Nanoscale Science)  
Στο Βιβλίο των Ρεκόρ Guinness καταχωρείται μια τυχαία ανακάλυψη που ανακοίνωσαν πέρυσι αμερικανοί και γερμανοί ερευνητές: δημιούργησαν το λεπτότερο φύλλο γυαλιού στον κόσμο, μια επιφάνεια με πάχος μόλις δύο ατόμων, η οποία μπορεί να θεωρηθεί ουσιαστικά δισδιάστατη.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου Κορνέλ και του Πανεπιστημίου της Ουλμ δημιούργησαν κατά λάθος το υπέρλεπτο γυαλί στη διάρκεια ενός πειράματος για τη μελέτη του γραφενίου, του υλικού που κατέχει σήμερα το ρεκόρ μικρότερου πάχους.
Το γραφένιο, μια μορφή του άνθρακα συγγενική με το γραφίτη, αποτελείται από φύλλα άνθρακα πάχους ενός μόλις ατόμου.
Η μελέτη του λεπτότερου υλικού του κόσμου οδήγησε τελικά στη δημιουργία του λεπτότερου φύλλου γυαλιού. Οι ερευνητές προσπαθούσαν να δημιουργήσουν μια επίστρωση από γραφένιο σε φύλλα χαλκού που θερμαινόταν σε έναν κλίβανο από χαλαζία.
Παρατήρησαν όμως ότι το παραγόμενο γραφένιο ήταν καλυμμένο κατά τόπους από ένα περίεργο στρώμα «βρομιάς», η οποία αποδείχθηκε ότι αποτελούνταν από πυρίτιο και οξυγόνο, τα συστατικά του συνηθισμένου γυαλιού.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μια διαρροή αέρα επέτρεψε στον άνθρακα να αντιδράσει με τον χαλαζία, ο οποίος επίσης αποτελείται από πυρίτιο και οξυγόνο, και έδωσε τελικά γυαλί.
Εκτός όμως του ότι κέρδισε ένα ρεκόρ Guinness, το πειραματικό ατύχημα δείχνει να προσφέρει απάντηση σε ένα ερώτημα 80 ετών σχετικά με τη φύση του γυαλιού.
Στα περισσότερα στερεά υλικά, τα άτομα βρίσκονται διατεταγμένα σε ένα άκαμπτο κρυσταλλικό πλέγμα. Το γυαλί όμως διαφέρει, αφού είναι ένα άμορφο υλικό με τα άτομά του να καταλαμβάνουν τυχαίες θέσεις, όπως συμβαίνει στα ρευστά.
Για το λόγο αυτό, το γυαλί μπορεί να θεωρηθεί ταυτόχρονα και στερεό και ρευστό.
Στην προσπάθειά τους να μελετήσουν με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο τα υπέρλεπτα φύλλα γυαλιού, οι ερευνητές κατάφεραν για πρώτη φορά να απεικονίσουν τη διάταξη των ατόμων στο γυαλί. Και η διάταξη που βρήκαν παρουσίαζε εντυπωσιακή ομοιότητα με ένα θεωρητικό διάγραμμα για τη δομή του γυαλιού που είχε δημοσιεύσει το 1932.
 «Κοιτάζοντας προς τα πίσω την καριέρα μου, αυτή είναι η εργασία για την οποία είμαι πιο περήφανος» δηλώνει ενθουσιασμένος ο Ντέιβιντ Μούλερ, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο Κορνέλ.
Η ανακάλυψη δημοσιεύτηκε το 2012 στην επιθεώρηση Nano Letters και το ρεκόρ θα δημοσιευτεί στην έκδοση του Guinness Book of World Records για το 2014.

Πηγή : in.gr

Διαβάστε το πρωτότυπο άρθρο εδώ
 

17 Σεπ 2013

Γαϊδουράγκαθο : άχρηστο ή πολύτιμο φυτό ;

Όπου γυρίσουμε και κοιτάξουμε στην Ελληνική φύση, βλέπουμε κάποια ψηλά ακανθώδη φυτά, με όμορφο μωβ άνθη.
Το γαϊδουράγκαθο (Silybum marianum), είναι ένα συνηθισμένο φυτό πού ευδοκιμεί σε όλον τον κόσμο και είναι αυτόχθων στην περιοχή της Μεσογείου.
Ζει μέχρι δύο χρόνια, είναι ακανθώδες και έχει πράσινα σκληρά φύλλα με λευκά σημάδια σαν φλέβες.
Φτάνει μέχρι και τα 2 μέτρα σε ύψος, είναι αυτοφυές και φυτρώνει σε χερσότοπους και σε καλά στραγγιζόμενα εδάφη. 
Πολλαπλασιάζεται μόνο του από τους σπόρους του, δεν θέλει καθόλου νερό και προτιμά τα ηλιόλουστα μέρη.
Σύμφωνα με την παράδοση, τα λευκά σημάδια σαν φλέβες στα πράσινα φύλλα του, προκλήθηκαν όταν έπεσαν πάνω στο φυτό σταγόνες από το γάλα της Παρθένου Μαρίας και για αυτό πήρε το αγγλικό του όνομα milk thistle (γαλατοαγκάθι).
Είναι κατάλληλο για να ενισχύσει την αναπαραγωγή κυττάρων του ήπατος. Συνιστάται η κατανάλωση του σε ασθενείς που πάσχουν από κίρρωση του ήπατος, ηπατίτιδα και ίκτερο και προστατεύει το ήπαρ  από τις χημειοθεραπείες
Χορηγείται σε όλα τα προβλήματα της χοληδόχου κύστης καθώς αυξάνει την έκκριση και την ροή της χολής από το ήπαρ και της χοληδόχου κύστης.
Είναι φυσικό αντίδοτο σε δηλητηριάσεις από μανιτάρια του γένους Amanita, καθώς και από άλλες τοξίνες του περιβάλλοντος.
Στη βοτανοθεραπευτική χρησιμοποιούνται οι σπόροι του, που συλλέγονται τέλη καλοκαιριού όταν ξεραθούν τελείως.
Το εκχύλισμα γαϊδουράγκαθου παρασκευάζεται από τους σπόρους του και αποτελείται από περίπου 65-80% σιλυμαρίνη (silymarin) και 20-35% λιπαρά οξέα. 
Η σιλυμαρίνη είναι ένα σύνθετο μίγμα πολυφαινολικών μορίων και συμπεριλαμβάνει επτά στενά συνδεόμενες φλαβονολιγνάνες (σιλιβίνη Α, σιλιβίνη Β, ισοσιλιβίνη Α, ισοσιλιβίνη Β, σιλυχριστίνη, ισοσιλυχριστίνη σιλυδιανίνη).
Άλλες ουσίες που περιέχει το εκχύλισμα είναι τυραμίνη, ισταμίνη, αιθέρια έλαια, λιπίδια, σάκχαρα, αλκαλοειδή, σαπωνίνες, κολλώδεις ουσίες, οργανικά οξέα, βιταμίνες C, E και K, όπως και άλλα φλαβονοειδή, όπως κερκετίνη, ταξιφολίνη και δεϋδροκεμφερόλη.
Η σιλυμαρίνη δεν είναι ευδιάλυτη στο νερό και έτσι δεν μπορεί να χορηγηθεί σε αφέψημα. Συνήθως χορηγείται σαν τυποποιημένο εκχύλισμα σε κάψουλες. 
Η σιλιβίνη ή σιλιβινίνη (silibinin), ένα κλάσμα της σιλυμαρίνης, είναι κυρίως ένα μίγμα δύο διαστερεοϊσομερών, της σιλιβίνης Α και σιλιβίνης Β, σε αναλογία περίπου 1:1.  
Τα τελευταία χρόνια η σιλυμαρίνη και ειδικότερα η σιλιβίνη, απέσπασαν την προσοχή λόγω άλλων δράσεων, όπως αντικαρκινικές και χημειοπροστατευτικές ιδιότητες καθώς και η μείωση της χοληστερίνης, η καρδιοπροστατευτική και η νευροπροστατευτική τους δράση. 
Η σιλιβίνη φαίνεται να είναι ευεργετική στη θεραπεία προβλημάτων του παγκρέατος, καθώς και στην εξισορρόπηση της υπεργλυκαιμίας, σε θεραπεία προβλημάτων των πνευμόνων και των νεφρών και διαφόρων προβλημάτων του προστάτη όπως το αδενοκαρκίνωμα.
Το γαϊδουράγκαθο δεν παρουσιάζει τοξικότητα στον άνθρωπο όσον αφορά την κατανάλωση του. Σε υψηλές και μακροχρόνιες δόσεις ίσως χρειαστεί συμπληρωματικά κάποιο σκεύασμα πλούσιο σε φυτικές ίνες, γιατί λόγω της δράσης του φυτού, μπορεί να ερεθιστεί ο εντερικός βλεννογόνος και να προκληθεί μικρή μάζα κοπράνων.

Βέβαια πάντοτε τα βότανα θα πρέπει να καταναλώνονται υπό την επίβλεψη κάποιου ειδικού και ποτέ κατά βούληση !

Πηγή : Wikipedia (Silybum_marianum) 

16 Σεπ 2013

Περισσότερες από 3.000 χημικές ουσίες στα ούρα

Ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια των… ούρων ; Και όμως ναι. Επιστήμονες κατέγραψαν ολόκληρη τη χημική σύσταση των ανθρώπινων ούρων και ανακάλυψαν ότι στο κίτρινο υγρό περιέχονται περισσότερες από 3.000 ουσίες. Μάλιστα δημοσίευσαν τα εξονυχιστικά αυτά αποτελέσματα σε μια online βάση δεδομένων.

Προκειμένου να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους οι ειδικοί από το Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα στον Καναδά εργάστηκαν σκληρά επί επτά έτη. Ανίχνευσαν τουλάχιστον 3.079 ουσίες στα ούρα. Εξ αυτών 72 παράγονται από βακτήρια, ενώ 1.453 προέρχονται από το ίδιο το σώμα. Αλλες 2.282 προέρχονται από τη διατροφή, τα φάρμακα που λαμβάνει κάθε άτομο, τα καλλυντικά που χρησιμοποιεί, καθώς και από την έκθεση στο περιβάλλον.
«Τα ούρα είναι ένα άκρως σύνθετο βιολογικό υγρό. Δεν είχαμε ιδέα ότι πέφτουν τόσο πολλές ουσίες στη… λεκάνη της τουαλέτας» ανέφερε ο καθηγητής Βιολογίας και Επιστήμης Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα Ντέιβιντ Γουίσαρτ που συμμετείχε στη μελέτη.
Ολόκληρη η λίστα των μεταβολιτών που ανιχνεύονται στα ανθρώπινα ούρα με τις υπάρχουσες τεχνολογίες βρίσκεται πλέον σε μια online δημόσια βάση δεδομένων που ονομάζεται Urine Metabolome Database. O όρος metabolome αναφέρεται στην πλήρη συλλογή μεταβολιτών που δημοσιεύεται στη βάση δεδομένων - οι μεταβολίτες είναι προϊόντα του μεταβολισμού στα οποία περιλαμβάνονται ορμόνες, βιταμίνες και άλλα μόρια.
Παρ' ότι τα ανθρώπινα ούρα έχουν υπάρξει επί μακρόν «αγαπημένο» βιολογικό υγρό πολλών ερευνητών, η χημική πολυπλοκότητά τους τα καθιστά ένα άκρως δύσκολο αντικείμενο κατανόησης. Και αυτό διότι περιέχουν υποπροϊόντα του μεταβολισμού τα οποία προέρχονται από ένα ευρύ πεδίο τροφών, ποτών, φαρμάκων, περιβαλλοντικών ρυπαντών, βακτηριακών υποπροϊόντων και μεταβολιτών των βασικών διεργασιών του οργανισμού.
Σε σύγκριση με άλλα βιολογικά υγρά του ανθρώπινου σώματος όπως το σάλιο και το εγκεφαλονωτιαίο υγρό τα ούρα περιέχουν περίπου πέντε με 10 φορές περισσότερες ουσίες και εμφανίζουν πολύ μεγαλύτερη χημική ποικιλομορφία - οι ουσίες που περιέχονται στα ανθρώπινα ούρα ανήκουν σε 230 διαφορετικές χημικές τάξεις.
 «Με δεδομένο ότι ολόκληρη η συλλογή μεταβολιτών του οργανισμού περιλαμβάνει μόλις 356 χημικές τάξεις, τα αποτελέσματα αποδεικνύουν την τεράστια χημική ποικιλομορφία των ούρων» σημειώνουν οι ερευνητές.
Προσθέτουν ότι εντόπισαν περισσότερα από 480 χημικά στα ούρα τα οποία δεν είχαν ως σήμερα ανιχνευθεί στο ανθρώπινο αίμα - το εύρημα αυτό έρχεται σε αντίθεση με την κρατούσα άποψη που ανέφερε ότι τα χημικά των ούρων αποτελούν έναν «καθρέφτη» των χημικών του αίματος. «Το γεγονός ότι τόσο πολλές ουσίες φαίνεται να είναι μοναδικές στα ούρα συνδέεται με το ότι οι νεφροί κάνουν καταπληκτική δουλειά συγκεντρώνοντας ορισμένους μεταβολίτες από το αίμα».
Προκειμένου να εντοπίσουν τα χημικά στα ούρα, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ποικίλες τεχνικές, όπως φασματοσκοπία πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού, αέρια χρωματογραφία, φασματομετρία μάζας και υγρή χρωματογραφία. Ανέλυσαν δείγματα ούρων από 22 υγιή άτομα και παράλληλα «σάρωσαν» την επιστημονική βιβλιογραφία 100 ετών που αφορούσε τα ανθρώπινα ούρα για να βοηθηθούν στο δύσκολο έργο τους.
Η χημική σύσταση των ούρων αναμένεται να αποτελέσει ένα χρήσιμο «εργαλείο» για γιατρούς, διατροφολόγους και ειδικούς στην περιβαλλοντική επιστήμη, καθώς μπορεί να αποκαλύψει ασθένειες αλλά και πληροφορίες για τον τρόπο ζωής ενός ανθρώπου.
Σε κάθε περίπτωση πάντως σύμφωνα με τον καθηγητή Γουίσαρτ η βάση δεδομένων της χημικής σύστασης των ούρων δεν έχει ολοκληρωθεί. Αναμένεται να μεγαλώσει στα χρόνια που έρχονται χάρη στις νέες επιστημονικές τεχνικές και όργανα. «Αυτή δεν είναι σίγουρα η τελευταία λέξη της επιστήμης σε ό,τι αφορά τη χημική σύσταση των ούρων» κατέληξε ο καθηγητής.  

Πηγή : ΒΗΜΑScience


8 Σεπ 2013

Το ταπεινό σελοτέιπ σε μια ακόμα ανακάλυψη

Το σελοτέιπ έχει χρησιμοποιηθεί σε τουλάχιστον μία ανακάλυψη που βραβεύτηκε με Νόμπελ.
Τώρα, η θαυματουργή κολλητική ταινία πρωταγωνιστεί σε ακόμα μια καινοτομία, η οποία υπόσχεται μικρότερες και ταχύτερες ηλεκτρονικές συσκευές.
Ερευνητές από τις ΗΠΑ και τη Νότιο Κορέα αναφέρουν ότι χρησιμοποίησαν σελοτέιπ για να δημιουργήσουν εξαιρετικά στενές αυλακώσεις πάνω σε μια πλάκα από πυρίτιο επιστρωμένη με μέταλλο.
Οι αυλακώσεις αυτές, με πλάτος μόλις ενός νανομέτρου -όσο καταλαμβάνουν λίγα άτομα- θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση για νέες ηλεκτρονικές και οπτικές συσκευές, αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση "Nature Communications".
Συγκεκριμένα, οι αυλακώσεις θα μπορούσαν να «στριμώχνουν» το φως σε εξαιρετικά μικρούς χώρους -αυτό θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμο στα λεγόμενα οπτικά κυκλώματα, στα οποία η πληροφορία μεταδίδεται υπό τη μορφή φωτός.
Λόγω κβαντικών φαινομένων, το φως μπορεί να εισέλθει στις αυλακώσεις παρόλο που το πλάτος των αυλακώσεων αυτών είναι μικρότερο από το μήκος κύματος του φωτός. Και όταν το φως «στριμώχνεται» σε τόσο στενούς χώρους, η ένταση της ακτινοβολίας αυξάνεται κατά εκατομμύρια φορές. 
Για να δημιουργήσουν τις νανοαυλακώσεις, οι ερευνητές ξεκίνησαν με μια πλάκα από πυρίτιο πάνω στην οποία δημιούργησαν ένα ανάγλυφο μοτίβο από μέταλλο καλυμμένο από ένα λεπτό φιλμ. Πάνω σε αυτή την πλάκα τοποθέτησαν στη συνέχεια ένα στρώμα μετάλλου.
Στο τελικό στάδιο, κόλλησαν πάνω στην πλάκα σελοτέιπ και αμέσως μετά το ξεκόλλησαν. Η κολλητική ταινία παρασύρει το ανώτερο στρώμα μετάλλου και το υποκείμενο λεπτό φιλμ, αφήνοντας πίσω μικροσκοπικά κενά σε σχήμα αύλακας.
 «Η τεχνική μας είναι εξαιρετικά απλή, μπορεί ωστόσο να δημιουργεί ομοιόμορφα και εξαιρετικά μικρά κενά, τα οποία δεν μπορούσαμε να δημιουργήσουμε στο παρελθόν. Ελπίζουμε ότι θα προσελκύσει αμέσως το ενδιαφέρον πολλών ερευνητών» σχολίασε ο Σαν-Χιούν Οχ του Πανεπιστημίου της Μινεσότα, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Η μελέτη είναι μία ακόμα επιτυχία για το σελοτέιπ, το οποίο έπαιξε κεντρικό ρόλο σε ένα επίτευγμα που βραβεύτηκε με Νόμπελ Φυσικής το 2010.
Στην περίπτωση αυτή, ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ χρησιμοποίησαν σελοτέιπ για να ξεκολλήσουν εξαιρετικά λεπτά φύλλα από μια μάζα γραφίτη.
Αυτό που έμεινε τελικά πάνω στο σελοτέιπ είναι το θαυματουργό γραφένιο: ένα υλικό που αποτελείται από φύλλα άνθρακα πάχος ενός μόλις ατόμου, και θεωρείται το πιο ανθεκτικό υλικό που γνωρίζει ο άνθρωπος.
Χάρη στις ιδιαίτερες φυσικές και χημικές ιδιότητες, το γραφένιο αναμένεται να φέρει επανάσταση στην ηλεκτρονική -μια επανάσταση που σίγουρα θα οφείλουμε στο σελοτέιπ...

Πηγή : in.gr

3 Σεπ 2013

Mελιτζάνα : ένα… μούρο με ... νικοτίνη

Είναι λαχανικό, αλλά στη Βοτανολογία ταξινομείται ως μούρο. Παλαιότερα οι Ευρωπαίοι την ονόμαζαν "τρελό μήλο" και πίστευαν ότι προκαλεί λέπρα, παραφροσύνη και δύσοσμη αναπνοή.
Εξαιτίας της πικρής γεύσης της άργησε να χρησιμοποιηθεί στη μαγειρική και μέχρι τον 18ο αιώνα τη χρησιμοποιούσαν ως διακοσμητικό.
Τον 18ο αιώνα καλλιεργούνταν ποικιλίες μελιτζάνας με λευκό ή κίτρινο χρώμα, που έμοιαζαν με αυγά χήνας ή κότας. Έτσι πήρε το όνομα "φυτό-αυγό" (eggplant). Το μεσογειακό της όνομα προέρχεται από την ελληνική λέξη μέλαν (μαύρο) λόγω του σκοτεινού μοβ χρώματός της.
Με την ανάπτυξη όμως ποικιλιών με λιγότερη πικράδα, η μελιτζάνα σύντομα βρήκε το ρόλο της στην μαγειρική και σήμερα αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικότερα λαχανικά του καλοκαιριού. 
Με τα χρόνια η μελιτζάνα μελετήθηκε καλύτερα και απέκτησε εξαιρετικό όνομα και σπουδαία αντιοξειδωτική φήμη. Ωστόσο πάντα θα την κυνηγάει η ρετσινιά ότι περιέχει δύο τοξικές ουσίες που την κάνουν να είναι πικρή : νικοτίνη και σολανίνη.
Συγγενής του… καπνού!
Η μελιτζάνα ανήκει στο γένος Solanum (στρύχνοι) και συγγενεύει με την πατάτα και την ντομάτα. Και τα τρία φυτά περιέχουν την τοξική, δηλητηριώδη ουσία σολανίνη, η οποία δίνει πράσινο χρώμα στις πατάτες. Τα άνθη και τα φύλλα της μελιτζάνας μπορεί να αποβούν δηλητηριώδη, αν καταναλωθούν σε μεγάλες ποσότητες. Άλλος συγγενής της είναι ο καπνός, αφού οι πικροί σπόροι της περιέχουν επίσης νικοτίνη. Η ποσότητα της νικοτίνης που περιέχει η μελιτζάνα θεωρείται η υψηλότερη που συναντάται σε βρώσιμο φυτό (0,01mg/100g). Οι επιστήμονες διευκρινίζουν όμως ότι χρειάζονται περίπου 10 κιλά μελιτζάνες για να αποδώσουν τη νικοτίνη ενός τσιγάρου. Σημαντικό είναι ότι ορισμένοι άνθρωποι παρουσιάζουν σοβαρή αλλεργική αντίδραση είτε στη μαγειρεμένη μελιτζάνα είτε στα φύλλα της.
Αντιοξειδωτική δράση
Η μελιτζάνα φέρεται να έχει πλούσια… τα ελέη, αφού ανάμεσα στα θρεπτικά συστατικά της περιλαμβάνονται βιταμίνες B, C και Κ, κάλιο, ασβέστιο, μαγνήσιο, μαγγάνιο, σίδηρος, χαλκός, φώσφορος, ψευδάργυρος, μολυβδαίνιο, αντιοξειδωτικές ουσίες, φαινολικά οξέα και πρωτεΐνες που συμπληρώνονται με φυτικές ίνες. Έτσι αποκτά αντικαρκινικές και αντιικές ιδιότητες, ενώ βοηθά το καρδιαγγειακό σύστημα να λειτουργεί καλύτερα αποτρέποντας καρδιακές προσβολές και εγκεφαλικά επεισόδια. Ακόμα, ηρεμεί το νευρικό σύστημα χάρη σε μια πληθώρα βιταμινών B, ενώ βοηθά τα έντερα να λειτουργήσουν καλύτερα χάρη στις φυτικές της ίνες. Ωστόσο η πολύτιμη, ισχυρή αντιοξειδωτική ανθοκυανίνη με το όνομα νασουνίνη (nasunin) που περιέχει της χαρίζει τη σπάνια ικανότητα να απαλλάσσει τον οργανισμό από περίσσεια σιδήρου, η οποία μπορεί να δημιουργήσει σοβαρή οξείδωση στον οργανισμό.
Όπως προαναφέρθηκε, η αντιοξειδωτική δράση της επικεντρώνεται στη νασουνίνη Πειράματα σε ζώα έδειξαν ότι η ουσία αυτή προστατεύει τα εγκεφαλικά κύτταρα από την οξειδωτική δράση των ελευθέρων ριζών. Είναι γνωστό ότι οι ελεύθερες ρίζες υπάρχουν και δημιουργούνται από διάφορες αιτίες (άγχος, τροφή, υπεριώδης ακτινοβολία, μόλυνση ατμόσφαιρας κα) στο σώμα μας. Μπορούν και επιτίθενται είτε στην κυτταρική μεμβράνη των κυττάρων (και πιο συγκεκριμένα στο λιπιδικό τους τμήμα) είτε στον πυρήνα αλλάζοντας το γενετικό τους υλικό. Έτσι γίνεται φανερό ότι οποιαδήποτε ουσία που εμποδίζει την καταστροφική δράση των ελευθέρων ριζών αποτελεί ουσιαστικά έναν τύπο 'ασπίδας' του οργανισμού μας. Στα πλαίσια λοιπόν αυτά και η μελιτζάνα ανήκει στην κατηγορία εκείνη των τροφών που πρέπει να καταναλώνονται σε αφθονία καθώς προάγει τον αμυντικό μηχανισμό του σώματός μας κατά της επικίνδυνης δράσης των ελευθέρων ριζών.
Παράλληλα, πειράματα επίσης σε ζώα έδειξαν ότι η κατανάλωση χυμού μελιτζάνας μειώνει τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα. Μάλιστα βρέθηκε ότι η υποχοληστερολαμική αυτή δράση δεν οφείλεται μόνο στην nasunin, αλλά και σε άλλες ουσίες (κυρίως τερπένια), αλλά και στην καλή περιεκτικότητά της σε διαιτητικέ ίνες, που βρίσκονται στο λαχανικό αυτό. Συνεκτιμώντας και την αντιοξειδωτική της δράση, παράλληλα με την υποχοληστερολαιμική, στοιχειοθετούμε τον καρδιοπροστατευτικό ρόλο της μελιτζάνας που πολλοί επιστήμονες διατείνονται σήμερα.

Πηγές : http://enallaktikidrasi.gr, wikipedia