30 Δεκ 2011

Τέλος του Διεθνούς Έτους Χημείας 2011

Ο ΟΗΕ, αναγνωρίζοντας τα επιτεύγματα της Χημείας και τη συνεισφορά της στην ευμάρεια της ανθρωπότητας, ανακήρυξε το 2011 Διεθνές Έτος Χημείας με γενικό τίτλο "Χημεία – η ζωή μας, το μέλλον μας".
Η επιλογή της χρονιάς συνέπεσε με τα 100 χρόνια από την απονομή του βραβείου Νόμπελ Χημείας στη Μαρία Κιουρί και έδωσε την ευκαιρία να εορταστεί παράλληλα η προσφορά των γυναικών στην επιστήμη.
Επίσης το 1911, ιδρύθηκε η Διεθνής Ένωση Χημικών Κοινοτήτων (International Association of Chemical Societies, IACS) η οποία αποτέλεσε την πρώτη απόπειρα διεθνούς επιστημονικής επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ των Χημικών και πρόδρομο οργάνωση της Διεθνούς Ένωσης Καθαρής (Θεωρητικής) και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC), που δημιουργήθηκε μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Επικεφαλής της διοργάνωσης των εκδηλώσεων τέθηκαν από τον ΟΗΕ η UNESCO σε συνεργασία με τη IUPAC .
Στόχοι της διοργάνωσης ήταν :
–Να αυξηθεί η εκτίμηση του κοινού για τη Χημεία ως μέσο για την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών.
–Να αυξηθεί το ενδιαφέρον των νέων για τη Χημεία.
–Να προβληθεί το δημιουργικό μέλλον της Χημείας.
–Να εορταστεί η 100ή επέτειος του βραβείου Nobel της Κιουρί  και η 100ή επέτειος της ίδρυσης της Διεθνούς Ένωσης Χημικών Κοινοτήτων, IACS.

Σχετικά :

– Στον ειδικό ιστότοπο της διοργάνωσης :  www.chemistry2011.org

Βίντεο  "Chemistry : It's all about you"

350 χρόνια επιστήμης σε μια ιστοσελίδα

Η νέα ιστοσελίδα της Royal Society : Trailblazing μας ταξιδεύει πίσω στο χρόνο στις στιγμές που άλλαξαν την ανθρωπότητα. Πολύ ενδιαφέρον site.

29 Δεκ 2011

Στη σαμπάνια η φυσαλίδα κάνει τη διαφορά !

Ας ελπίσουμε ότι, παρά την οικονομική κρίση, πολλοί θα ανοίξουν μια σαμπάνια την αυγή του 2012...
Μια νέα γαλλική έρευνα έδειξε ότι οι φυσαλίδες είναι αυτές που, πέρα από το άφρισμα, δίνουν στη σαμπάνια τη χαρακτηριστική γεύση και το άρωμά της, γι’ αυτό τα ποτήρια που αυξάνουν τις φυσαλίδες κάνουν καλύτερη τη γευστική εμπειρία.
Είναι η πρώτη στον κόσμο μελέτη που μελέτησε τόσο λεπτομερώς τη χημεία των φυσαλίδων και διαπίστωσε ότι σε αυτές υπάρχουν μέχρι και 30 φορές περισσότερες χημικές ουσίες που βελτιώνουν τη γεύση και το άρωμα, σε σχέση με το υπόλοιπο ποτό.
Η μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, έγινε από ομάδα ερευνητών υπό τον φυσικό Ζεράρ Λιζέ-Μπελέ του πανεπιστημίου της Ρενς Σαμπάνιε-Αρντέν της Γαλλίας και τον χημικό Φιλίπ Σμιτ-Κοπλέν του Ινστιτούτου Οικολογικής Χημείας και Μοριακής Βιοχημείας του Νόιερμπεργκ στη Γερμανία.
Στο παρελθόν, το διοξείδιο του άνθρακα στις φυσαλίδες θεωρείτο ότι απλώς έδινε στο αφρίζον κρασί μια όξινη γεύση κι ένα μικρό μυρμήγκιασμα στη γλώσσα, όμως η νέα μελέτη δείχνει πως ο ρόλος των φυσαλίδων είναι πολύ πιο σημαντικός.
Η νέα έρευνα επίσης αναδεικνύει τη σημασία του ποτηριού της σαμπάνιας και του αφρίζοντος οίνου, το οποίο κατά προτίμηση πρέπει να είναι ραβδωτό, καθώς έτσι ενθαρρύνει την εμφάνιση περισσότερων φυσαλίδων. Καθώς η σαμπάνια χύνεται στο ποτήρι, οι μυριάδες ανερχόμενες προς την επιφάνεια φυσαλίδες σπάνε και εκπέμπουν πάνω από την επιφάνεια του ποτού μια πληθώρα μικροσκοπικών σταγόνων, που δίνουν την χαρακτηριστική γεύση και το διακριτικό άρωμα στο ποτό.
Ο δρ Λιζέ-Μπελέ χρησιμοποίησε ένα πολύ υψηλής ανάλυσης φασματόμετρο μάζας για να μελετήσει λεπτομερώς την χημική σύνθεση των μικροσκοπικών σωματιδίων που πετάγονται από το αφρίζον κρασί και τη σαμπάνια με την μορφή φυσαλίδων, μέσα στις οποίες υπάρχουν, όπως διαπίστωσε, εκατοντάδες διαφορετικές χημικές ουσίες.
Σε επόμενο βήμα της έρευνας, θα συγκρίνει τα χημικά δεδομένα των φυσαλίδων με τις υποκειμενικές γευστικές εμπειρίες των δοκιμαστών οίνων και σαμπάνιας, για να ανακαλύψει τις ακριβείς ουσίες μέσα στις φυσαλίδες που δίνουν την καλύτερη δυνατή γευστική εμπειρία, ώστε να αποκτήσουν οι σαμπάνιες και οι αφρίζοντες οίνοι ακόμα καλύτερη γεύση.


Δείτε ένα σχετικό βίντεο  (Bytesize Science : "A Toast to the Chemistry of Champagne")

28 Δεκ 2011

Τα φιλήδονα μυστικά της σοκολάτας

   Είναι αδύνατο να διανοηθεί κανείς ότι υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει δοκιμάσει σοκολάτα.
    Την εποχή που ήρθε στην Ευρώπη - γύρω στα μέσα του 17ου αιώνα - η σοκολάτα θεωρήθηκε προνόμιο των πλουσίων. Όμως η τόσο απλή συνταγή της (σκόνη κακάο, ζάχαρη και γάλα) διαδόθηκε αστραπιαία, ώστε να κατακτήσει πλατύτερα στρώματα και να γίνει είδος μαζικής κατανάλωσης.
    Η επιθυμία για τη σοκολάτα οφείλεται στα τριακόσια και πλέον χημικά συστατικά της, τα περισσότερα από τα οποία δημιουργούνται κατά τα στάδια της επεξεργασίας της. Όταν οι σπόροι του κακάο απλώνονται στον ήλιο για να ξεραθούν, τα ογκώδη μόρια διασπώνται σε μικρότερα και έτσι δημιουργείται το λεπτό σοκολατένιο άρωμα στη μυρωδιά και στη γεύση.
    Η τόνωση που φέρνει, οφείλεται εν μέρει στο ποσοστό καφεϊνης που περιέχεται, αλλά κυρίως οφείλεται σε μια άλλη ουσία, τη θεοβρωμίνη, λέξη που αποτελείται από τα συνθετικά "θεός" και βρώσις", δηλαδή "τροφή των θεών". Η ίδια ονομασία δόθηκε από το διάσημο Σουηδό βοτανολόγο Κάρολο Λινναίο στο κακαόδεντρο : Theobroma cacao.
    Η αίσθηση που δίνει η σοκολάτα λιώνοντας στο στόμα, οφείλεται στα υψηλά λιπαρά (περίπου 50%) που περιέχει. Η κύρια λιπαρή ουσία, το βούτυρο του κακάο, έχει σημείο τήξεως 34 βαθμούς Κελσίου, δηλαδή λίγο χαμηλότερα από τη θερμοκρασία του ανθρώπινου σώματος. Όταν λοιπόν λιώνει το λίπος αυτό, απορροφάται ενέργεια και αυτή ακριβώς η ιδιότητα δίνει μια αίσθηση δροσιάς.
    Πριν από μερικά χρόνια ανακαλύφθηκε ότι υπήρχαν στον εγκέφαλο υποδοχείς για την τετραϋδροκανναβινόλη (ΤΗC) τη δραστική ουσία των κανναβινοειδών (χασίς και μαριχουάνα). Το γεγονός αυτό καθαυτό παραμένει μυστήριο, γιατί δεν μπορεί να εξηγηθεί η αιτία ύπαρξης τέτοιων υποδοχέων. Όμως άνοιξε το πεδίο για νέες έρευνες.
    Το 1992 βρέθηκε ότι μια Ν-ακυλαιθανολαμίνη, η οποία ονομάστηκε ανανδαμίδη, ενώνεται με τον υποδοχέα των κανναβινοειδών.
     Η ανανδαμίδη, που είναι ένας νευρομεταφορέας και παράγεται στον εγκέφαλο, διασπάται μετά από μικρό χρονικό διάστημα από ένα ένζυμο.
    Σε πιο πρόσφατες έρευνες, ο Daniele Piomelli και οι συνεργάτες του ταυτοποίησαν δύο ενώσεις στη σοκολάτα, τη Ν-ελαϋλαιθανολαμίνη (Ν-oleoylethanolamine) και τη Ν-λινελαϋλαιθανολαμίνη (Ν-linoleoylethanolamine), που μοιάζουν με την ανανδαμίδη.
    Σε πειράματα βρέθηκε ότι αυτές οι δύο ουσίες επιβραδύνουν τη διάσπαση της ανανδαμίδης. Όμως δεν προκαλείται η ίδια ευφορία με αυτή που προκαλεί η ΤΗC.
    Αυτό οφείλεται στο ότι τα "ξαδέλφια" της ανανδαμίδης δεν ενώνονται με τους υποδοχείς των κανναβινοειδών. Άρα πρέπει ήδη να έχει εκκριθεί ανανδαμίδη. Αλλά ακόμα και τότε, τα αποτελέσματα είναι μικρότερα σε ένταση και διάρκεια.
     Αυτή τη στιγμή υπάρχει φαρμακολογικό ενδιαφέρον για την ανανδαμίδη.
    Είναι πιθανό η κατάθλιψη να προκαλείται από την απότομη διάσπαση ουσιών του εγκεφάλου που προκαλούν ευφορία. Σ' αυτή την περίπτωση θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με αντίστοιχα φάρμακα. Αλλά ακόμα και αν ισχύει αυτό, θα περάσει τουλάχιστον μια δεκαετία για να έχουμε αποτελέσματα.
     Προς το παρόν, ας "βολευτούμε" με τη γλυκιά, δροσερή και ευχάριστη γεύση της σοκολάτας.



27 Δεκ 2011

Η επόμενη πενταετία σύμφωνα με την κρυστάλλινη σφαίρα της IBM

Όπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, η IBΜ ανακοίνωσε τα "Επόμενα 5 σε 5", μια λίστα με πέντε τεχνολογικές επαναστάσεις για την επόμενη πενταετία.
Οι προβλέψεις της IBM αφορούν βέβαια ερευνητικούς τομείς στους οποίους δραστηριοποιείται η εταιρεία, οπότε οι προβλέψεις δεν μπορεί να θεωρηθούν αμερόληπτες. Δεδομένου όμως ότι η ΙΒΜ πρωτοπορεί όχι μόνο στην πληροφορική αλλά και σε άλλους τομείς όπως η νανοτεχνολογία και βιοπληροφορική, οι εκτιμήσεις της δεν είναι άνευ σημασίας.
Ενέργεια από το λαό : Η IBM εκτιμά ότι η πρόοδος στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα επιτρέψει την αξιοποίηση της κινητικής ενέργειας από το περπάτημα και της κυματικής ενέργειας στους ωκεανούς.
Ο κωδικός είσαι εσύ : Τα ATM θα αναγνωρίζουν τον πελάτη σαρώνοντας την ίριδά του ή αναλύοντας τη φωνή του. "Η μοναδική βιολογική σας ταυτότητα θα είναι ο μόνος κωδικός που χρειάζεστε" εκτιμά η αμερικανική εταιρεία.
Με τη δύναμη της σκέψης : Οι τεχνολογίες χειρισμού υπολογιστών με νοητικές εντολές θα αξιοποιηθούν πρακτικά νωρίτερα από ό,τι νομίζουμε, υπόσχεται η IBM. Μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, λέει η IBM, το μόνο που θα χρειάζεται να κάνουμε για να καλέσουμε κάποιον από το κινητό τηλέφωνο θα είναι να σκεφτούμε το όνομά του. Ανάλογες επαναστάσεις αναμένονται στο χώρο της ψυχαγωγίας, η οποία συνδέεται πλέον απευθείας στον εγκέφαλο.
Γέφυρα στο ψηφιακό χάσμα : η απόσταση που χωρίζει τους έχοντες και τους μη έχοντες στον κόσμο της τεχνολογίας επιτέλους θα μικρύνει : βασικό ρόλο θα παίξουν τα κινητά τηλέφωνα, των οποίων η διείσδυση σε παγκόσμιο επίπεδο προβλέπεται να φτάσει το 80%.
Το τέλος του spam : τα άσχετα, ανεπιθύμητα διαφημιστικά μηνύματα θα πάψουν να υπάρχουν, αφού κάθε διαφήμιση θα είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα μας.

Περισσότερα :

26 Δεκ 2011

Το top–10 της επιστήμης για το 2011 σύμφωνα με το "Science"

Μια διεθνής κλινική δοκιμή, που έδειξε ότι τα φάρμακα κατά του AIDS μπορούν να είναι το ίδιο αποτελεσματικά με τα προφυλακτικά στην παρεμπόδιση της διάδοσης του ιού HIV, ήταν το σημαντικότερο επιστημονικό επίτευγμα το 2011, σύμφωνα με το κορυφαίο αμερικανικό περιοδικό "Science".
Τη λίστα με τo "επίτευγμα της χρονιάς"  και τα εννέα "αναπληρωματικά" επιτεύγματα συντάσσει κάθε χρόνο ο κυριότερος επιστημονικός φορέας των ΗΠΑ, η Αμερικανική Εταιρεία για την Προώθηση της Επιστήμης (AAAS), η οποία εκδίδει και το "Science".
Η έρευνα για το AIDS, που άρχισε το 2007 και αφορούσε 1.763 ετεροφυλόφιλα ζευγάρια, στα οποία ο ένας σύντροφος ήταν φορέας του ιού HIV και ο άλλος όχι, έδειξε ότι οι ασθενείς που έγκαιρα λαμβάνουν αντι-ιικά φάρμακα, μειώνουν τον κίνδυνο ετεροφυλόφιλης μετάδοσης του ιού κατά 96%.
Εδώ και χρόνια, οι επιστήμονες είχαν προτείνει ότι τα αντι-ιικά φάρμακα κατά του HIV, που δίνονται σε ασθενείς με AIDS, θα μπορούσαν επίσης να μειώσουν σημαντικά τον κίνδυνο μετάδοσης της νόσου σε σεξουαλικούς συντρόφους που δεν είναι φορείς του ιού. Η νέα έρευνα (με την κωδική ονομασία ΗΡΤΝ 052) αποδείχνει ακριβώς αυτό, ανοίγοντας νέες στρατηγικές πρόληψης.
Η ανακάλυψη, με επικεφαλής τον Μάιρον Κοέν της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνα, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο New England Journal of Medicine τον περασμένο Αύγουστο, χαρακτηρίστηκε ορόσημο προόδου στην 30χρονη μάχη κατά της νόσου, η οποία έχει μολύνει περίπου 33 εκατ. ανθρώπους διεθνώς και έγινε αιτία θανάτου 1,8 εκατ. ατόμων το 2009.
Περισσότερες πληροφορίες και τα υπόλοιπα επιστημονικά επιτεύγματα :
http://www.sciencemag.org/site/special/btoy2011/

24 Δεκ 2011

Η φλόγα του κεριού

Φαντάζει μεταφυσικό η δημιουργία φωτός από παιχνίδια της ύλης. Η υποβλητική και γεμάτη μυστήριο φλόγα ενός κεριού κρύβει μια διαδικασία που συμβολίζει ολόκληρο τον κύκλο της ζωής.
Στη συνείδηση του ανθρώπου η φλόγα της φωτιάς έχει συνδεθεί με κάτι πολύτιμο και ένα υπέρτατο αγαθό μιας και βοήθησε πολύ στην εξελικτική του πορεία και επιβίωση.
Η φωτιά, μέσα από την ελεγχόμενη δημιουργία και χρήση της, έδωσε στον άνθρωπο ζέστη τις κρύες μέρες του χειμώνα, φως τα βράδια και προστασία από κάθε πραγματική ή φανταστική απειλή.
Τι είναι αυτό όμως που δίνει ως δια μαγείας μια φλόγα από ένα κερί και που καίει μόνη της χωρίς φροντίδα για ώρες ;
Πώς ένα στέρεο κομμάτι οργανικής ύλης με μόνη βοήθεια τη φλόγας αυτοσυντηρείται δίνοντας φως, λάμψη και ομορφιά ;
Με λίγη γνώση χημείας μπορούμε να εξηγήσουμε την όλη διαδικασία.
Ένα κερί αποτελείται από στερεούς υδρογονάνθρακες, αλυσίδες δηλαδή ατόμων άνθρακα και υδρογόνου με ένα φυτίλι στη μέση. Έχουμε λοιπόν το καύσιμο υλικό. Για να έχουμε φωτιά θέλουμε άλλα δυο πράγματα : το οξυγόνο που υπάρχει άπλετο στην ατμόσφαιρα και μια άλλη πηγή ενέργειας και θερμότητας που θα θέσει σε λειτουργία την διαδικασία (εδώ ας κάνουμε τα πράγματα απλά χρησιμοποιώντας ένα σπίρτο). Με την παροχή ενέργειας, δηλαδή μιας εξωτερικής φλόγας όπως αυτή του σπίρτου, το στερεό υλικό του κεριού λιώνει και καλύπτει το φυτίλι. Από την υγρή φάση αεριοποιείται και ακολουθεί μια χημική αντίδραση καύσης. Τα μόρια του υδρογονάνθρακα δηλαδή αντιδρούν με το οξυγόνο και αυτή η καύση είναι εξώθερμη, παράγει δηλαδή θερμότητα που χρειάζεται για να εξακολουθήσει να αεριοποιείται το κερί. Έτσι καταφέρνουμε και έχουμε μια αυτοσυντηρούμενη διαδικασία. Το σπίρτο δε το χρειαζόμαστε πλέον, εκτός και αν διακοπεί η παροχή του οξυγόνου ή μας τελειώσει το καύσιμο υλικό (κερί).
Η φλόγα του κεριού λοιπόν είναι μια αυτοσυντηρούμενη χημική διαδικασία και ένα προϊόν της, η λάμψη της, συμβολίζει την ελπίδα και την αισιοδοξία.
Τόσο απλά, αλλά και τόσο μαγικά...

21 Δεκ 2011

Το Κολτάν βρίσκεται στα κινητά μας (το ίδιο και τα δάκρυα αυτών που το παράγουν)

Tι είναι το κολτάν (coltan);
Η λέξη κολτάν είναι συντομογραφία των λέξεων Κολόβιο (νυν Νιόβιο, Nb) + Ταντάλιο(Ta). Πρόκειται για ένα πολύ σκληρό μετάλλευμα (μίγμα των πεντοξειδίων του νιοβίου και του τανταλίου), τήκεται στους 2996 βαθμούς Κελσίου. (διπλάσιας αντοχής από το χάλυβα).
H εξόρυξη του κολτάν γινόταν πριν από τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο (Καναδάς, Βραζιλία, Αυστραλία, Κίνα, Νότια Αφρική, Αίγυπτος), αλλά η σημασία του έγινε αισθητή, κυρίως, την τελευταία δεκαετία, λόγω της ανάπτυξης της υψηλής τεχνολογίας
To κολτάν  χρησιμοποιείται στην αεροναυπηγική, αλλά κυρίως στην κινητή τηλεφωνία, στους φορητούς υπολογιστές, στις ηλεκτρονικές κονσόλες παιχνιδιών και αλλού.

Ποια είναι η χρησιμότητα του ;
Το κολτάν είναι ένα μετάλλευμα στρατηγικής σημασίας ίσης εμπορικής αξίας με το χρυσό. Χρησιμεύει για να ελαχιστοποιεί την κατανάλωση της ηλεκτρικής ενέργειας και να λύνει το πρόβλημα της διάρκειας των μπαταριών. Η εφαρμογή των πυκνωτών τανταλίου (κολτάν) μας επέτρεψε να ελαχιστοποιήσουμε τις διαστάσεις των κινητών τηλεφώνων μας και να μεγαλώσουμε τη διάρκεια ζωής των μπαταριών τους. Η υπερβολική και ξαφνική ζήτηση ανάγκασε τις βιομηχανίες να στραφούν προς την οικονομική εξόρυξη του μεταλλεύματος. Και τι πιο οικονομικό και εύκολο από το να απευθυνθούν στην ταλαίπωρη Αφρική.

Το κολτάν και η εκμετάλλευση των ανθρώπων
Αυτή τη στιγμή το 80% της εξόρυξης προέρχεται από το Κονγκό (πρώην Ζαΐρ), επειδή είναι πάμφθηνο (μηδαμινό εργατικό κόστος) σε σχέση με τα ορυχεία του Καναδά και της Αυστραλίας. Το Κονγκό, όμως,  μαστίζεται από το συμμοριτοπόλεμο, αλλά και από τον πόλεμο με τους γείτονες του (η Ρουάντα, το Μπουρούντι, η Ουγκάντα να υποστηρίζουν τους αντάρτες του Κονγκό και από την άλλη η Αγκόλα, η Ναμίμπια και η Ζιμπάμπουε να στηρίζουν τη νόμιμη κυβέρνηση).
Και με την εξόρυξη του κολτάν ποιος θα ασχοληθεί ; Μα, φυσικά οι αντάρτες (ιδιαίτερα στην περιοχή Kivι), αφού χρειάζονται τα χρήματα για να αγοράσουν όπλα. Και βέβαια, ως "μεταλλωρύχοι" θα χρησιμοποιηθούν ό,τι δεν μπορεί να πάρει μέρος, ενεργά, στον πόλεμο, δηλαδή: παιδιά, ανάπηροι, φορείς του AIDS, οι οποίοι αναγκάζονται να δουλέψουν στα ορυχεία,  ειδάλλως απειλούνται με βασανιστήρια και δολοφονίες. Μαζεύουν με γυμνά χέρια τη ραδιενεργή (περιέχει και ουράνιο) μαύρη άμμο καταστρέφοντας όλη τη χλωρίδα της περιοχής, και οδηγώντας σε αφανισμό τους γορίλες και τους ελέφαντες της περιοχής. Ίσως, αυτό το τελευταίο ανησύχησε τις διεθνείς οικολογικές οργανώσεις (από τον ΟΗΕ έως τη WWF) και κατήγγειλαν την εξόρυξη του κολτάν για να διατηρηθεί το οικοσύστημα. Προτείνουν, μάλιστα, στις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας να απευθυνθούν στα ορυχεία της Αυστραλίας και του Καναδά (λαμπρή η προσπάθεια τους, αλλά σκεφτείτε ότι, αν δε θα ήταν οι ελέφαντες και η "παρθένα φύση", κανένας δε θα είχε δραστηριοποιηθεί. Βλέπετε, τα ζώα απειλούνται με εξαφάνιση, ενώ τα παιδάκια πλεονάζουν).
Σας φαίνονται μακριά από εμάς όλα αυτά; Και, όμως, είναι τόσο κοντά μας το Κονγκό, τα ακρωτηριασμένα παιδάκια, οι "μεταλλωρύχοι" φορείς του ΑΙDS, οι σκλάβοι αιχμάλωτοι που μαζεύουν το κολτάν κατόπιν βασανιστηρίων. Κάθε φορά που πιάνουμε το κινητό, το φορητό υπολογιστή, τις ηλεκτρονικές κονσόλες παιχνιδιών, τις βιντεοκάμερες, τους "αγγίζουμε".
Κάποιοι λένε ότι, αν το θελήσετε, μπορείτε να ακούσετε το κλάμα τους μέσα από το κινητό τηλέφωνο σας...

18 Δεκ 2011

Μεγάλος αριθμός θανάτων από ποτό-δηλητήριο στην Ινδία

Αξιωματούχοι στο ομόσπονδο κρατίδιο της ανατολικής Ινδίας εξακολουθούν να διαλύουν τα παράνομα αποστακτήρια που έσπειραν το θάνατο.
Όλα τα θύματα - κυρίως χειρώνακτες, κούληδες (άνθρωποι που σύρουν δίτροχα αμαξάκια τύπου ρίκσο) και πλανόδιοι πωλητές - ήπιαν το τοξικό οινοπνευματώδες ποτό που πωλείτο σε ένα πάγκο κοντά σε ένα σιδηροδρομικό σταθμό την Τρίτη.
"Ως τώρα έχουν χάσει τη ζωή τους 167 άνθρωποι. Περίπου 90 βρίσκονται ακόμα σε νοσοκομεία", είπε αξιωματούχος των υπηρεσιών υγείας της επαρχίας στο ειδησεογραφικό πρακτορείο IANS.
Από το βράδυ της Πέμπτης έχασαν την ζωή τους 24 άνθρωποι και ο απολογισμός ενδέχεται να αυξηθεί περαιτέρω καθώς η κατάσταση πολλών από τους ανθρώπους οι οποίοι νοσηλεύονται είναι "σοβαρή". Τα περισσότερα από τα θύματα ήταν από το χωριό Σανγκραμπούρ, 40 χλμ. νότια της Καλκούτας, της κρατιδιακής πρωτεύουσας.
Τα φθηνά, παράνομα οινοπνευματώδη ποτά συχνά περιέχουν μεθυλική αλκοόλη, και το θανατηφόρο χημικό βρέθηκε σε μεγάλες ποσότητες στους οργανισμούς των θυμάτων.
Η αστυνομία διεξήγαγε εφόδους στην περιοχή αναζητώντας τον Μπαντσά Χόκον, φερόμενο ως "αφεντικό" του τοπικού οργανωμένου εγκλήματος που φέρεται να ήταν ο υπεύθυνος για την παρασκευή και την διανομή του συγκεκριμένου οινοπνευματώδους.
Στο μεταξύ, αξιωματούχοι εντόπισαν και κατέστρεψαν πολλά αποστακτήρια σε παραγκουπόλεις σε 12 χωριά και χιλιάδες φιάλες.
Η κυβέρνηση έθεσε σε διαθεσιμότητα τον διευθυντή της υγειονομικής υπηρεσίας διότι δεν διεξήγε "όπως έπρεπε" ελέγχους, σύμφωνα με ινδικά ΜΜΕ. Δώδεκα άνθρωποι συνελήφθησαν στο πλαίσιο της έρευνας για την τραγωδία.
Τα φθηνά, παράνομα οινοπνευματώδη ποτά, που συχνά δεν κοστίζουν πάνω από 12 ρουπίες (16 λεπτά του ευρώ) καταναλώνουν συνήθως φτωχοί χειρώνακτες και αγρότες. Οι θάνατοι από τα παράνομα αυτά ποτά δεν είναι ασυνήθιστοι στην Ινδία, όμως οι δηλητηριάσεις αυτές στην Δυτική Βεγγάλη είναι ένα από τα χειρότερα κρούσματα του φαινομένου στην ιστορία της Ινδίας.
Το 1992, πάνω από 200 άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους στο ανατολικό κρατίδιο Ορίσα σε ένα παρόμοιο περιστατικό, ενώ 136 είχαν χάσει τη ζωή τους το 2009 στο δυτικό ομόσπονδο ινδικό κρατίδιο Γκουτζάρατ.

Πηγή : Εθνος 16/12/2011

10 Δεκ 2011

Τα ονόματα των στοιχείων 114 και 116


Ο Περιοδικός Πίνακας, η "βίβλος" της σύγχρονης Χημείας, κατατάσσει τα χημικά στοιχεία ανάλογα με τον ατομικό αριθμό τους, δηλαδή τον αριθμό των πρωτονίων στον πυρήνα τους.
Από τα στοιχεία με ατομικό αριθμό πάνω από 92, μόνο το πλουτώνιο και το ποσειδώνιο ανιχνεύονται στη φύση, ενώ τα άλλα έχουν δημιουργηθεί στο εργαστήριο.
Ο περιοδικός πίνακας αλλάζει συνεχώς, καθώς νέα στοιχεία ανακαλύπτονται και προστίθενται σε αυτόν.
Πρόσφατα, την 1η Δεκεμβρίου 2011, η Διεθνής Ένωση Καθαρής (θεωρητικής) και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) ενέκρινε την  προσθήκη δύο νέων στοιχείων για τις θέσεις με ατομικούς αριθμούς 114 και 116 και αποφάσισε να ονομάσει τα νέα αυτά στοιχεία Flerovium (σύμβολο Fl) και Livermorium (σύμβολο Lv)
Τα ονόματα προέρχονται από τον Georgi Flerov, ιδρυτή του εργαστηρίου στη Dubna της Ρωσίας, ενώ το δεύτερο από το εργαστήριο Livermore στην Kαλιφόρνια, όπου και παρασκευάστηκε.
Και τα δύο στοιχεία είναι βαριά (μεγάλος μαζικός αριθμός) και ασταθή, δε βρίσκονται στη φύση, άρα παράγονται μόνο σε εργαστήρια.
Εάν πάντως έχετε αντιρρήσεις  για την ονομασία τους, μπορείτε να τις εκφράσετε μέχρι τον Μάιο του 2012. Η IUPAC θεωρεί ότι ο περιοδικός πίνακας είναι κοινό σημείο αναφοράς για όλους, οπότε ο κόσμος πρέπει να εκφράσει τη γνώμη του.

Τα τελευταία "βαφτίσια" ήταν τον Ιούλιο του 2009 για το στοιχείο 112 που προτάθηκε να ονομαστεί "Κοπερνίκιο" (σύμβολο Cn), προς τιμή του μεγάλου αστρονόμου Νικολάου Κοπέρνικου και η ονομασία οριστικοποιήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου του 2010, 537η επέτειο της γέννησης του Κοπέρνικου.

Το βαρύτερο στοιχείο που έχει ανακαλυφθεί είναι το στοιχείο με ατομικό αριθμό 118, που ανακαλύφθηκε και αυτό στο εργαστήριο της Dubna στη Ρωσία το 2006 και επίσης δεν έχει προστεθεί ακόμα επίσημα στη λίστα.




5 Δεκ 2011

Τα κομμάτια πυριτίου που άλλαξαν την ιστορία (επέτειος 40 χρόνων)

Ένα μικρό κομματάκι πυριτίου, με μέγεθος όσο ένα γραμματόσημο, έμελλε να γίνει καταλύτης στις εξελίξεις όχι μόνον της τεχνολογίας, αλλά και των αντιλήψεων για την κοινωνία. Πριν 40 χρόνια, το Νοέμβριο του 1971, επιστήμονες στις ΗΠΑ σχεδίασαν τον πρώτο μικροεπεξεργαστή, τον εγκέφαλο ελέγχου των υπολογιστών τότε, σήμερα, αλλά και στο μέλλον.
Σε εκείνα τα χρόνια των πρώτων βημάτων, η δημιουργία του πρώτου επεξεργαστή εξελισσόταν σχεδόν παράλληλα : είχε γίνει προσέγγιση στη φιλοσοφία του πρώτου τσιπ από τον Ιάπωνα μηχανικό Masatoshi Shima, αλλά και από τον Ted Hoff της Αμερικανικής εταιρείας Intel. Σαν από ειρωνεία της Μοίρας, η ανάπτυξή του ξεκίνησε από μια παραγγελία της Ιαπωνικής εταιρείας Busicom στην Ιntel για κατασκευή ολοκληρωμένων κυκλωμάτων για χρήση σε επιτραπέζιες αριθμομηχανές.
Η αμερικανική εταιρεία έκανε τον ελιγμό της : οι άνθρωποί της ξεπέρασαν άνετα το εμπόδιο που είχε η αρχική σχεδίαση των Ιαπώνων και επέλεξαν κάτι πιο απλό.
Ο 4004 της Εταιρείας Intel ήταν γεγονός και ήταν ένα ακόμα βήμα, ίσως το πιο σημαντικό στην πληροφορική. Δημιουργήθηκε από τον Ted Hoff και το συνεργάτη του Stan Mazor.
Ο Intel 4004 περιείχε 2000 τρανζίστορ (ημιαγωγούς) και μπορούσε να εκτελεί 60.000 πράξεις το δευτερόλεπτο. Από τότε οι εταιρείες επιδόθηκαν σε ένα αγώνα δρόμου. Οι χρήστες των υπολογιστών ζητούσαν πιο ισχυρούς και πιο γρήγορους υπολογιστές και οι εταιρείες πιο μικρούς επεξεργαστές.
Ο επεξεργαστής Intel 8086 που είχε ο πρώτος προσωπικός υπολογιστής (Personal Computer - PC) περιέχει 29.000 τρανζίστορ, ο 80286 120.000, ο 80386 150.000, ο 80486 1,2 εκατομμύρια και ο Pentium 3,1 εκατομμύρια τρανζίστορ.
Όλα αυτά λοιπόν από το πυρίτιο, που βρίσκεται σε αφθονία στην . . . άμμο της θάλασσας.
Κατανάλωση ρεύματος : 13 Watt, όσο μια λάμπα του Χριστουγεννιάτικου δέντρου.

Η διαρκώς αυξανόμενη υπολογιστική ισχύς και το διαρκώς ελαττούμενο μέγεθος των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων είχε σαν αποτέλεσμα την εγκατάστασή τους σε κάθε ανθρώπινη μηχανή : από τα ηλεκτρονικά μας ρολόγια, τα αυτοκίνητα (για να ελέγχουν τη λειτουργία τους), τις οικιακές "έξυπνες" συσκευές, τον προσωπικό μας υπολογιστή και μέχρι τους δορυφόρους της ΝΑSA, ένα τσιπ κάνει όλη τη δουλειά.

Το πυρίτιο κατέκτησε τον κόσμο . . .
Μέσα σε ένα τέταρτο του αιώνα, οι υπολογιστές γνώρισαν τέτοια ανάπτυξη, που λέγεται ότι εάν η βιομηχανία αυτοκινήτων είχε την ίδια εξέλιξη μια Ρολς - Ρόις θα κόστιζε γύρω στο ενάμισι ευρώ, θα ήταν μικρότερη από ένα κουτί σπίρτων, θα έτρεχε με 5.000 χιλιόμετρα την ώρα και ένα λίτρο βενζίνης θα ήταν αρκετό για να μας πάει από εδώ στη Θεσσαλονίκη . . .

Nature Chemistry

Το γνωστό επιστημονικό περιοδικό "Nature" ξεκίνησε ξεχωριστή έκδοση για τη Χημεία. Μπορείτε να τη βρείτε στη διεύθυνση :

4 Δεκ 2011

΄Εχει χημικό τύπο ο έρωτας ;

Κεραυνοβόλος έρωτας : Ένα βέλος τρυπάει τα επινεφρίδια
Μόλις δούμε το αντικείμενο του πόθου μας, εκκρίνεται αδρεναλίνη στα επινεφρίδια, προκαλώντας ταχυπαλμία και άγχος. Παράλληλα στον εγκέφαλο εκκρίνονται ενδορφίνες - φυσικές μορφίνες του οργανισμού. Το μίγμα αυτό διεγείρει τον υποθάλαμο, την καρδιά της λίμπιντο. Και έπειτα έρχεται ο έρωτας . . .

Οι Νευροδιαβιβαστές
Οι νευροδιαβιβαστές είναι ουσίες που εκκρίνονται από τις απολήξεις διεγερμένων νευρικών κυττάρων μεταδίδοντας τη διέγερση σε άλλα νευρικά κύτταρα ή σε μυικά κύτταρα στον εγκέφαλο απαντώνται δύο μεγάλες ομάδες νευροδιαβιβαστών : οι ινδολαμίνες, με βασικό εκπρόσωπο τη σεροτονίνη και οι κατεχολαμίνες με κυριότερους εκπρόσωπους τη ντοπαμίνη, την αδρεναλίνη και τη νοραδρεναλίνη.
Επειδή πολλά είδη επιθυμιών και η σεξουαλική συμπεριφορά σχετίζονται με τη μεσολάβηση αυτών των ουσιών, η μελέτη τους παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και γίνεται με τη βοήθεια ουσιών που μιμούνται ή αναστέλλουν τη δράση τους.

Ο ρόλος της όσφρησης
Επειδή τα περισσότερα είδη ζώων δεν είναι πάντα σεξουαλικά διαθέσιμα, τις στιγμές που μπορούν να ζευγαρώσουν, τα θηλυκά εκπέμπουν ένα είδος ισχυρού "μηνύματος" προς τα αρσενικά, μέσω χημικών ενώσεων, που λέγονται φερομόνες. Αρκεί μια ελάχιστη ποσότητα φερομονών - της τάξης μg (εκατομμυριοστών του γραμμαρίου) - για να πάρει το μήνυμα το αρσενικό. Η ίδια η φερομόνη, λοιπόν, δρα σαν προπομπός της σεξουαλικής επιθυμίας.
Στον άνθρωπο, η σχέση όσφρησης-σεξουαλικότητας δεν είναι σαφής. Εξάλλου, η όσφρηση ως αίσθηση είναι υποβαθμισμένη στον άνθρωπο. Σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι καλύπτουν τις οσμές τους με αρώματα. Όμως παλιότερα δεν ήταν έτσι. Έχει μείνει ιστορικό το γράμμα του Ναπολέοντα στην Ιωσηφίνα μετά τη μάχη του Αούστερλιτς :
"Ne te lave pas ! Je reviens "  (Μην πλυθείς ! Έρχομαι . . .)

Αφροδισιακά : Μύθος ή πραγματικότητα ;
Υπάρχουν πάρα πολλές ιστορίες, ανά τους αιώνες, που αποδίδουν σε ορισμένες τροφές διέγερση της σεξουαλικής επιθυμίας.
Συνήθως αναφέρονται τα θαλασσινά και ιδιαίτερα τα στρείδια λόγω της διμεθυλαμινοαιθανόλης (DMAE) και του ψευδαργύρου (Zn) που περιέχουν. Μπορεί ο Καζανόβας να μην ήξερε την διμεθυλαμινοαιθανόλη, αλλά αυτό δεν τον εμπόδιζε να καταναλώνει μεγάλες ποσότητες θαλασσινών.
Όμως, μέχρι στιγμής δεν έχει αποδειχθεί σαφώς κάτι τέτοιο, αλλά οφείλεται μάλλον σε ψυχολογικούς παράγοντες . . .

Τι είν' αυτό που το λένε αγάπη . . .
Αυξημένα επίπεδα του νευροδιαβιβαστή φαινυλαιθυλαμίνη (ΡΕΑ) παράγουν ένα αίσθημα σαν αυτό που οι άνθρωποι χαρακτηρίζουν "αγάπη". Πόση φαινυλαιθυλαμίνη πρέπει κάποιος να πάρει για να αγαπήσει ; Τα επίπεδα της ΡΕΑ στον εγκέφαλο μετρώνται από τη συγκέντρωση του μεταβολίτη της, του φαινυλοξικού οξέος, στα ούρα. Δεν υπάρχουν τροφές πλούσιες σε ΡΕΑ, αλλά τροφές πλούσιες σε πρωτεϊνες περιέχουν φαινυλαλανίνη, ένα αμινοξύ πρόδρομο της ΡΕΑ. Ίσως ένα δείπνο με μπριζόλες είναι ένας τρόπος να νιώσει κάποιος "αγάπη" . . .

Tότε που είδαμε τη γέννηση του Σύμπαντος

    Κάθε φορά που κοιτάμε τον ήλιο, κοιτάμε οκτώ λεπτά παρελθόντος. Τόσο κάνει το φως να φτάσει στη Γη. Το φως που φτάνει στα μάτια μας κάθε στιγμή, είναι το φως που εκπέμφθηκε 8 λεπτά πριν.
     Η ταχύτητα του φωτός είναι 300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, αλλά οι αποστάσεις στο Σύμπαν είναι τρομακτικές : αν ο Πολικός Αστέρας καταστραφεί τη στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, δεν πρόκειται να γίνει αντιληπτό, παρά μετά από 130 εκατομμύρια χρόνια. Η απόστασή του από τη Γη είναι 130.000.000 έτη φωτός, δηλαδή σε απόσταση 1.235.000.000.000.000.000.000 χιλιόμετρα.
     Με γυμνό μάτι δεν μπορούμε να δούμε παρά μερικές εκατοντάδες αστέρια, άρα και μερικά εκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν. Με τη βοήθεια των τηλεσκοπίων μπορούμε να δούμε μακρύτερα στο χώρο και στο χρόνο. Το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο μάλιστα δεν βρίσκεται καν στη Γη. Είναι σε τροχιά πάνω από τα κεφάλια μας. Το τηλεσκόπιο Hubble που βρίσκεται στο διάστημα μπορεί να συλλέξει φως από αστέρια που απέχουν 13 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά, δηλαδή μπορούμε να δούμε αστέρια που υπήρχαν, όπως υπήρχαν, 13 δισεκατομμύρια χρόνια πριν.
    Στην ουσία βλέπουμε την ιστορία του σύμπαντος με κάποια καθυστέρηση. Η ιστορία όμως αυτή δεν είναι άπειρη. Έχει υπολογιστεί ότι ο κόσμος έχει ηλικία 15 δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι με το επόμενο διαστημικό τηλεσκόπιο θα μπορέσουμε να δούμε το "Big Bang" (τη "Μεγάλη Έκρηξη"), τη μεγάλη στιγμή της Δημιουργίας του κόσμου. Το τηλεσκόπιο Hubble, που πήρε το όνομά του από τον αστρονόμο που ανακάλυψε τη διαστολή του σύμπαντος, εκτοξεύτηκε το 1991.
     Το αρχικό τηλεσκόπιο λόγω ελαττώματος στους φακούς ήταν . . . μυωπικό. Οι φωτογραφίες που έστειλε πίσω στη γη ήταν θολές. Σε μια νέα αποστολή του διαστημικού λεωφορείου που έγινε πριν λίγα χρόνια η NASA διόρθωσε τη βλάβη και οι φωτογραφίες φτάνουν πια καθαρές.
     Αν λοιπόν μια ξάστερη νύχτα βρεθείτε με το έτερο ήμισυ και κοιτάξετε τα αστέρια και της πείτε : "αγάπη μου, βλέπεις εκείνο το αστέρι ; Αυτό είναι το δικό μας αστέρι", μην ξεχνάτε ότι μπορεί να έχει σβήσει εκατομμύρια χρόνια πριν . . .

3 Δεκ 2011

Πόσο ζυγίζει ένα χτυποκάρδι ;

   Ένα καρδιακό κύτταρο που διαστέλλεται και συστέλλεται τι δύναμη ασκεί ;
   Τα καρδιακά κύτταρα διαπερνώνται εναλλάξ από ταινίες δύο πρωτεϊνών, της ακτίνης και της μυοσίνης. Η μυοσίνη είναι ο μοριακός κινητήρας του κυττάρου. Μόλις πάρει το ειδικό χημικό σήμα κολλάει στην ακτίνη και οι δύο μαζί συστέλλονται, οπότε το κύτταρο μαζεύει απότομα προς τα μέσα.
    Μια μικροσυσκευή που κατασκευάστηκε πρόσφατα, καταλαμβάνοντας επιφάνεια 0,5 cm2 "πιάνει" αυτή την ανεπαίσθητη μεταβολή με δύο λαβίδες από πυρίτιο που είναι στερεωμένες σε ευλύγιστα ραβδάκια και καταλήγουν σε ολοκληρωμένο κύκλωμα το κάθε χτυποκάρδι γίνεται αισθητό γιατί είναι η συγχρονισμένη κίνηση εκατομμυρίων κυττάρων. Έτσι, βρέθηκε ότι το ένα κύτταρο πάλλεται με δύναμη όσο είναι το βάρος δέκα κόκκων αλατιού !
    Η συσκευή αυτή θα χρησιμοποιηθεί για τη μελέτη καρδιακών προβλημάτων. Πάντως, την επόμενη φορά που θα πείτε "η καρδιά μου χτυπάει για σένα", ζυγίστε καλύτερα τα λόγια σας.

Νικώντας τον πόνο : Ασπιρίνη

     Ο πατέρας της Ιατρικής, Ιπποκράτης, συνιστούσε το μάσημα φλούδας από ιτιά για  ανακούφιση από τον πόνο. 2000 χρόνια αργότερα έγινε δυνατό να απομονωθεί για πρώτη φορά το σαλικυλικό οξύ - η ιτιά στα λατινικά λέγεται salix.
     Η συνθετική παρασκευή του έγινε από το Γερμανό Hermann Kolbe το 1859, χρησιμοποιώντας ως πρώτες ύλες φαινόλη, μεταλλικό νάτριο και διοξείδιο του άνθρακα. Μετά από 14 χρόνια, ο Kolbe επανήλθε και χρησιμοποίησε καυστικό νάτριο αντί για νάτριο, οπότε το κόστος παραγωγής ελαττώθηκε 50 φορές.
   Το σαλικυλικό οξύ είναι άσχημο στη γεύση και προκαλεί ερεθισμό στο στομάχι. Έτσι, δόθηκε προτεραιότητα στην εξουδετέρωση των ανεπιθύμητων ιδιοτήτων και την ενίσχυση των επιθυμητών.
     Πρωτοπαρασκευάστηκε με τη σημερινή μορφή του ακετυλοσαλικυλικού οξέος το 1897 από τους χημικούς F. Hoffmann και H. Dreser, που εργάζονταν στην φαρμακευτική εταιρεία Bayer, και με το εμπορικό όνομα "ασπιρίνη" γρήγορα έγινε το πρώτο σε πωλήσεις φάρμακο στον κόσμο.
     Η ασπιρίνη ανακουφίζει σχετικά μικρούς πόνους, ρίχνει τον πυρετό και εμποδίζει τις φλεγμονές. Η ακριβής δράση της ασπιρίνης έγινε γνωστή πολλά χρόνια μετά την παρασκευή της. Δεν θεραπεύει ο,τιδήποτε προκαλεί πόνο, απλώς παρεμποδίζει την παραγωγή των "αγγελιοφόρων του πόνου", των προσταγλανδινών. Αυτό ανακαλύφθηκε το 1969 από τον Άγγλο John Vane που μοιράστηκε το Νόμπελ Φυσιολογίας με τους  S. Bergstrom και B. Samuelsson, που επίσης είχαν μελετήσει το ρόλο των προσταγλανδινών. Οι προσταγλανδίνες είναι ορμόνες που ρυθμίζουν τη λειτουργία των νεφρών, την κυκλοφορία του αίματος, την αναπαραγωγή και μεταφέρουν τα ερεθίσματα του πόνου μέσω των νευρικών συνάψεων. Υπάρχει μια ολόκληρη ακολουθία αντιδράσεων που οδηγούν στη δημιουργία προσταγλανδινών και η πρώτη είναι η απελευθέρωση ενός πολυακόρεστου οξέος, του αραχιδονικού, από μια κυτταρική μεμβράνη, όταν αυτή διαρραγεί. Η ασπιρίνη παρεμποδίζει τη δράση του ενζύμου που καταλύει αυτή την πρώτη αντίδραση. Έτσι τελικά σταματά η  παραγωγή προσταγλανδινών και ο πόνος δεν "φτάνει" στον εγκέφαλο.
   Από τη στιγμή που παίρνουμε μια ασπιρίνη, περνούν 20 λεπτά έως ότου εισέλθει στο αίμα. Η τροφή εξάλλου επιβραδύνει την απορρόφησή της, ενώ τα υψηλότερα επίπεδα της ουσίας στο αίμα καταγράφονται περίπου 2 ώρες μετά.
   Έχει αποδειχθεί ότι η ασπιρίνη εμποδίζει τη θρόμβωση του αίματος και έτσι μειώνει τον κίνδυνο για στεφανιαίες καρδιακές προσβολές και για εγκεφαλικές συμφορήσεις. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι δόσεις ασπιρίνης περίπου 320 mg (χιλιοστά του γραμμαρίου) καθημερινά μειώνουν σημαντικά τον κίνδυνο αυτό.
  Αν και η ασπιρίνη είναι από τα πιο ασφαλή αναλγητικά που υπάρχουν, μπορεί να προκαλέσει γαστρεντερικές διαταραχές και αλλεργικές αντιδράσεις και δεν πρέπει να χρησιμοποιείται από ανθρώπους που εγχειρίστηκαν πρόσφατα, γυναίκες που πρόκειται να γεννήσουν, καθώς και ασθενείς που πάσχουν από άσθμα.
Για το λόγο αυτό έχουν παρασκευαστεί διάφορα υποκατάστατά της. Τα πιο γνωστά είναι η ακεταμινοφαίνη (παρακεταμόλη), που κυκλοφορεί με τα εμπορικά ονόματα Panadol και Depon.
   Πάντως, μακροχρόνιες έρευνες έχουν αποδείξει ότι η απλή ασπιρίνη είναι συγκριτικά το ασφαλέστερο και πιο αποτελεσματικό αναλγητικό - και όχι μόνο.