5 Σεπ 2016

Νέο κράμα είναι πιο ισχυρό από το τιτάνιο

Οι ερευνητές έδωσαν στη δημοσιότητα μια εικόνα του κράματος που δημιούργησαν από τιτάνιο και χρυσό  

Ερευνητές του Πανεπιστημίου Rice στο Χιούστον δημιούργησαν στο εργαστήριο ένα νέο πανίσχυρο μέταλλο το οποίο όπως αναφέρουν στο άρθρο τους στην επιθεώρηση "Science Advances" είναι τέσσερις φορές πιο σκληρό από το τιτάνιο. Το νέο μέταλλο αποτελείται από ένα κράμα τιτανίου και χρυσού και σύμφωνα με τους ερευνητές θα έχει διάφορες εφαρμογές με πρώτη την χρήση του σε μακράς διαρκείας ιατρικά εμφυτεύματα.
Τα σημερινά εμφυτεύματα σε γόνατα, ισχία και δόντια φθείρονται και πρέπει να γίνει αντικατάσταση τους μετά από λίγα χρόνια. Στην καλύτερη περίπτωση τα σημερινά εμφυτεύματα έχουν διάρκεια ζωής τα δέκα έτη. Το νέο μέταλλο έλαβε την κωδική ονομασία Ti3Au και σύμφωνα με τους ερευνητές εκτός από πολύ ανθεκτικό είναι και υψηλότερη βιοσυμβατότητα από τα μέταλλα που χρησιμοποιούνται σε ιατρικά εμφυτεύματα. Το μέταλλο μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί στη δημιουργία αθλητικών ειδών και στη βιομηχανία γεωτρήσεων.

Πηγή : Βήμα Science

4 Σεπ 2016

Τα ταπεινά βρύα "έδωσαν ανάσα οξυγόνου στη νεαρή Γη"


Η εξέλιξη των βρύων και των άλλων πρωταρχικών φυτών της ξηράς μπορεί να εξηγήσει το παλιό μυστήριο του πώς η ατμόσφαιρα της Γης έγινε τόσο πλούσια σε οξυγόνο πριν από περίπου 400 εκατομμύρια χρόνια, καταλήγει διεθνής μελέτη.
Το ατμοσφαιρικό οξυγόνο της Γης άρχισε να παράγεται από φωτοσυνθετικά βακτήρια πριν περίπου 2,4 δισεκατομμύρια χρόνια -μια εποχή που ονομάστηκε "Το Μεγάλο Οξειδωτικό Συμβάν", καθώς το οξυγόνο είναι άκρως οξειδωτικό στοιχείο.
Πέρασε όμως πολύς καιρός, μέχρι τα 420 με 400 εκατομμύρια χρόνια πριν, μέχρι να πλησιάσει το οξυγόνο τα σημερινά επίπεδα, περίπου το 21% της ατμόσφαιρας κατά όγκο, και να επιτρέψει την εμφάνιση μεγάλων ζώων.
Ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον καθηγητή περιβάλλοντος και γεωεπιστημών Τιμ Λέντον του Πανεπιστημίου του Έξετερ ανέλυσε γεωλογικά, παλαιοντολογικά και παλαιοβοτανολογικά στοιχεία για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι χάρη στα πρώτα χερσαία φυτά, ιδίως τα βρυόφυτα, δημιουργήθηκε ένα δεύτερο μείζον οξειδωτικό συμβάν.
Τα φυτά εξαπλώθηκαν από τη θάλασσα στην ξηρά πριν από περίπου 470 εκατομμύρια χρόνια. Η αρχική βιόσφαιρα αποτελείτο από πολύ  χαμηλά αλλά παραγωγικά βρυόφυτα και λειχήνες, τα οποία όχι μόνο παρήγαγαν οξυγόνο αλλά επιπλέον διέβρωσαν τα πετρώματα και δημιούργησαν το πρώτο γόνιμο χώμα. 
"Χωρίς την εξέλιξη των ταπεινών βρύων, κανείς από εμάς δεν θα βρισκόταν εδώ σήμερα", υποστήριξε ο Λέντον.
Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση "PNAS".

Δείτε το άρθρο εδώ

Δείτε ακόμα σε αυτό το ιστολόγιο : Το Μεγάλο ΟξειδωτικόΣυμβάν

22 Ιουλ 2016

Ένα νέο μπλε χρώμα, δύο αιώνες μετά

Το νέο μπλε αποτελείται από οξείδια ύττριου, ίνδιου και μαγγανίου
 (Πηγή: Oregon State University)  
Ο Mας Σουμπραμάνιαν και οι συνεργάτες του στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Όρεγκον ανακάτευαν χημικά προσπαθώντας να αναπτύξουν νέα υλικά για τη βιομηχανία ηλεκτρονικών. Κατάλαβαν όμως ότι είχαν στα χέρια τους μια σημαντικότερη ανακάλυψη όταν είδαν κάτι μπλε να βγαίνει από το φούρνο.
Πρόκειται για την πρώτη μπλε χρωστική που ανακαλύπτεται από τις αρχές του 19ου αιώνα, αναφέρουν οι ερευνητές στο "Journal of the American Chemical Society".
Το νέο ζωηρό μπλε αποτελείται από οξείδια των μετάλλων ύττριο, ίνδιο και μαγγάνιο και πήρε την ονομασία YInMn blue που αντιστοιχεί στα αρχικά των στοιχείων αυτών. Τα οξείδια του μείγματος απορροφούν τα φως στα μήκη κύματος του κόκκινου και του πράσινου αλλά ανακλούν το μπλε, κάνοντας το χρώμα του υλικού να φαίνεται ιδιαίτερα έντονο.
Το YInMn blue είναι μια «σύνθετη ανόργανη χρωστική ουσία», κάτι που σημαίνει ότι δεν υπάρχει στη φύση. Το τελευταίο σύνθετο ανόργανο μπλε που πέρασε σε μαζική παραγωγή ήταν το μπλε του κοβαλτίου, ένα μείγμα οξειδίων του κοβαλτίου και του αλουμινίου. Είναι όμως τοξικό σε μεγάλες δόσεις, δεν ανακλά καλά τη θερμότητα και επιπλέον τείνει να ξεθωριάζει με το χρόνο.
Υπάρχουν βέβαια και οι φυσικές μπλε χρωστικές όπως το περίφημο λάπις λάζουλι, ένα μπλε πέτρωμα που εξορύσσεται κυρίως στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν. Η παραγωγή τέτοιων χρωμάτων είναι πιο δύσκολη και ακριβή σε σχέση με τις συνθετικές χρωστικές, και όπως φαίνεται το YInMn blue έχει την προοπτική να χρησιμοποιηθεί σε μεγάλη κλίμακα.
Η ομάδα του Σουμπραμάνιαν στο Όρεγκον έσπευσε να κατοχυρώσει πατέντα για την ανακάλυψη. Λίγο αργότερα, η εταιρεία χρωμάτων εξωτερικού χώρου The Shepherd Color Co. ζήτησε δείγμα της νέας χρωστικής για δοκιμές.
"Μας είπαν αμέσως ότι πρόκειται για εξαιρετικό μπλε, αφού ανακλά τη θερμότητα καλύτερα από ότι το μπλε του κοβαλτίου, είναι πολύ σταθερό και προσφέρει πραγματικά έντονο χρώμα όπως το λάπις λάζουλι" λέει ο Σουμπραμάνιαν. Οι δοκιμές της εταιρείας έδειξαν επίσης ότι το YInMn blue αντέχει το νερό, τα έλαια και την υπεριώδη ακτινοβολία καλύτερα από τον ανταγωνισμό.
"Κάνω αυτήν τη δουλειά εδώ και 27 χρόνια, και στο διάστημα αυτό έχουν αξιοποιηθεί εμπορικά μόνο πέντε ή έξι ανόργανες χρωστικές" επισημαίνει ο Τζέφρι Πικ, υπεύθυνος Έρευνας και Ανάπτυξης στη Shepherd.
Μετά τη μεγάλη επιτυχία τους, ο Σουμπραμάνιαν και οι συνεργάτες του έπαψαν να αναζητούν νέα υλικά για τη βιομηχανία ηλεκτρονικών και ασχολούνται πλέον με το χρώμα.
Και έχουν ήδη καταφέρει να επεκτείνουν την παλέτα, αφού η προσθήκη τιτανίου και ψευδαργύρου στο μείγμα δίνει μοβ, ενώ πορτοκαλί και κίτρινο και πράσινο αναμένονται να προκύψουν από άλλους συνδυασμούς.
Στο μεταξύ, το YInMn blue έχει γίνει δεκτό ως έκθεμα από τη Συλλογή Χρωστικών «Forbes» του Μουσείου Τέχνης του Χάρβαρντ.

Πηγή : in.gr

10 Ιουλ 2016

Φορητό οινοποιείο : μαγική συσκευή με συνεχή ροή κρασιού

Οι δημιουργοί της συσκευής τσουγκρίζουν δοκιμαστικούς σωλήνες με το κρασί ταχείας παραγωγής. Η εφεύρεσή τους διακρίνεται πάνω στον πάγκο (Πηγή: EPFL / Alain Herzog)  

Είναι κάτι σαν οινοποιείο τσέπης : ερευνητές με αγάπη στο κρασί δημιούργησαν μια μικρή συσκευή που δίνει συνεχή ροή κρασιού και βοηθά έτσι παραγωγούς και σομελιέ να πειραματιστούν με νέες γεύσεις.
Η συσκευή,  την οποία ανέπτυξαν ερευνητές του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αϊόβα και της Ομοσπονδιακής Πολυτεχνικής Σχολής της Λωζάννης, πιθανότατα δεν αρκεί για να σβήσει τη δίψα ενός γερού πότη, αφού παράγει μόλις 1 ml κρασιού την ώρα.
Προορίζεται για την αναγνώριση του καλύτερου ζυμομύκητα και την βελτιστοποίηση της διαδικασίας της ζύμωσης, απαλλάσσοντας τους οινοποιούς από την ανάγκη για πιο χρονοβόρες δοκιμές.
Η συσκευή φέρει ένα κεντρικό κανάλι μέσα στο οποίο ρέει μια μικρή ποσότητα μούστου. Ο ζυμομύκητας τοποθετείται σε γειτονικά διαμερίσματα, τα οποία επικοινωνούν με το κεντρικό κανάλι μέσω μιας μεμβράνης με τρύπες διαμέτρου μερικών μικρομέτρων. Όταν ο μούστος περάσει μέσα από τις τρύπες, ο ζυμομύκητας απορροφά τα σάκχαρα και παράγει οινόπνευμα και διοξείδιο του άνθρακα. Η διαδικασία ολοκληρώνεται γρήγορα, δεδομένου ότι τα σάκχαρα και οι ζυμομύκητες βρίσκονται περιορισμένα σε τόσο μικρό χώρο.
"Σε ένα παραδοσιακό οινοποιείο χρειάζονται εβδομάδες για να διαχωριστεί ο ζυμομύκητας από το κρασί. Αυτό παύει πλέον να αποτελεί πρόβλημα" λέει ο Ντάνιελ Άτινγκερ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Άιοβα, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Για την εφεύρεση έχει ήδη εκδηλώσει ενδιαφέρον ελβετική σχολή οινοποιίας, ενώ οι ερευνητές ελπίζουν ότι η συσκευή μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε άλλες εφαρμογές που βασίζονται στη ζύμωση, για παράδειγμα στη φαρμακοβιομηχανία.

Πηγή : in.gr


26 Μαΐ 2016

Το «αόρατο» πλαστικό πνίγει τους ωκεανούς

Τουλάχιστον 269.000 τόνοι πλαστικού ρυπαίνουν τις θάλασσες της Γης, σύμφωνα με τους υπολογισμούς νέας μελέτης.
Επιστήμονες από 6 χώρες μελέτησαν στοιχεία δεκάδων ερευνών από το 2007 ως το 2013 και υπολόγισαν πως στις θάλασσες «κολυμπούν» σήμερα πάνω από 5,25 τρισεκατομμύρια σωματίδια πλαστικού.
Οι διαφορές στη ρύπανση των ωκεανών σε βόρειο και νότιο ημισφαίριο είναι μικρές (56,8% στο νότιο και 55,6% στο βόρειο). Βόρειος Ειρηνικός και Ινδικός Ωκεανός είναι σύμφωνα με την έρευνα οι πιο «πνιγμένες» στο πλαστικό θάλασσες, με συνολικά πάνω από 155.500 τόνους πλαστικού.

«Πνιγμένη» και η Μεσόγειος
Γεμάτη από πλαστικά είναι και η Μεσόγειος: Οι επιστήμονες υπολόγισαν ότι στη «γειτονιά» μας πλέουν τουλάχιστον 23.150 τόνοι πλαστικών σωματιδίων.
Οι ερευνητές χτυπούν καμπανάκι κινδύνου, αφού η μεγαλύτερη ποσότητα πλαστικών (92%) είναι μικρο-σωματίδια σε μέγεθος κόκκου άμμου, που καταπίνονται από τα ψάρια και τελικά φτάνουν στο πιάτο μας. Τα μεγαλύτερα κομμάτια σκοτώνουν μεγάλους πληθυσμούς θαλάσσιων ζώων και πουλιών. 

Το 2050 θα υπάρχουν περισσότερα πλαστικά από ψάρια στους ωκεανούς
Μια ανατριχιαστική αλλά αληθινή προοπτική: Η μαζική χρήση πλαστικών έχει λάβει τέτοιες διαστάσεις που το 2050 οι ωκεανοί θα περιέχουν περισσότερα πλαστικά κατάλοιπα παρά ψάρια, υποστηρίζει το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός.
«Το σημερινό σύστημα παραγωγής, χρήσης και απόρριψης των πλαστικών έχει σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις: κάθε χρόνο πετιούνται πλαστικά περιτυλίγματα αξίας 80-120 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Και, πέρα από το οικονομικό κόστος, αν δεν αλλάξει κάτι, οι ωκεανοί θα περιέχουν περισσότερα πλαστικά παρά ψάρια (σε βάρος) μέχρι το 2050», υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση που εξέδωσε το Φόρουμ.
Το Φόρουμ του Νταβός, παρουσίασε μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το ίδρυμα της ιστιοπλόου Έλεν Μακάρθουρ και τη συνδρομή της εταιρείας McKinsey.
Σύμφωνα με την έκθεση αυτή, η αναλογία πλαστικών-ψαριών, σε τόνους, ήταν ένας προς πέντε το 2014, θα είναι ένας προς τρεις το 2025 και θα ξεπεράσει τον έναν προς έναν το 2050.
Το Φόρουμ κρίνει αναγκαία «την πλήρη αναδιοργάνωση» της χρήσης περιτυλιγμάτων και πλαστικών γενικότερα αλλά και την αναζήτηση εναλλακτικών προϊόντων που θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν το πετρέλαιο ως πρώτη ύλη, αφού, αν δεν αλλάξει τίποτα, ο τομέας αυτός θα καταναλώνει το 20% του παραγόμενου πετρελαίου μέχρι το 2050.
Δεδομένου ότι οι πλαστικές σακούλες είναι μιας χρήσης, «το 95% της αξίας των περιτυλιγμάτων, που εκτιμάται στα 80-120 δισεκατομμύρια δολάρια κατ' έτος, χάνεται», προσθέτει το Φόρουμ, ζητώντας να προωθηθεί η ανακύκλωση και η επαναχρησιμοποίησή τους.

Πηγές : in.gr και newsbeast.gr

22 Μαΐ 2016

«Ενισχύεται» η θεωρία του RNA για την εμφάνιση της ζωής στη Γη

Το μόριο RNA αποτελούνται από τέσσερα χημικά «γράμματα», τις βάσεις αδενίνη, γουανίνη, κυτοσίνη και ουρακίλη   (Φωτογραφία:  CC BY-SA 3.0 )

Η θεωρία που θέλει το RNA να ήταν το πρώτο βιολογικό μόριο που εμφανίστηκε στον πλανήτη δείχνει να ενισχύεται από τα αποτελέσματα πειράματος στη Γερμανία, το οποίο έδειξε ότι οι βασικοί δομικοί λίθοι αυτού του νουκλεϊκού οξέος παράγονται αυθόρμητα στις κατάλληλες συνθήκες.
Το RNA έχει την ιδιότητα να αντιγράφει τον εαυτό του, περίπου όπως το DNA, επιπλέον όμως έχει την ικανότητα να δρα ως καταλύτης για την επιτάχυνση χημικών αντιδράσεων. Λόγω αυτών των ασυνήθιστων ιδιοτήτων, αρκετοί βιολόγοι πιστεύουν σήμερα ότι η εμφάνιση του RNA ήταν το πρώτο βήμα της εξέλιξης της ζωής στον πλανήτη.
Στους σημερινούς οργανισμούς, το RNA παράγεται από πολύπλοκους κυτταρικούς μηχανισμούς με πολλά μοριακά εξαρτήματα. Αν όμως η θεωρία είναι σωστή, τα πρώτα μόρια RNA πρέπει να εμφανίστηκαν από πολύ απλούστερες διαδικασίες.
Το 2009, η ομάδα του Βρετανού χημικού Τζον Σάδερλαντ έδειξε ότι μια σειρά χημικών αντιδράσεων που μπορεί να συνέβαιναν στη νεαρή Γη δίνουν τις βάσεις κυτοσίνη και ουρακίλη, δύο από τα τέσσερα χημικά «γράμματα» στο αλφάβητο του RNA.
Τώρα, η ομάδα του Τόμας Κάρελ στο Πανεπιστήμιο «Λούντβιχ Μαξιμίλιαν» του Μονάχου αναφέρουν στο περιοδικό «Science» ότι παρήγαγε από το μηδέν και τις δύο άλλες βάσεις του RNA, την αδενίνη και τη γουανίνη.
Το πρώτο στάδιο της διαδικασίας απαιτεί μόνο υδροκυάνιο, μια απλή ένωση που πιστεύεται ότι υπήρχε σε αφθονία στη νεαρή Γη και αποτελείται από τρία στοιχεία με βασικό ρόλο στη ζωή, το υδρογόνο, τον άνθρακα και το άζωτο.
Το υδροκυάνιο αντιδρά εύκολα με νερό και, παρουσία οξέων, δίνει τελικά αδενίνη και γουανίνη. Επιπλέον, το πείραμα έδειξε ότι οι βάσεις αυτές αντιδρούν εύκολα με ριβόζη, ένα σάκχαρο που αποτελεί το βασικό σκελετό του μορίου του RNA.
Μερικοί επιστήμονες εμφανίστηκαν ωστόσο επιφυλακτικοί, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων ότι οι συνθήκες στις οποίες αναφέρθηκε η σύνθεση κυτοσίνη και ουρακίλη είναι διαφορετικές από τις συνθήκες που απαιτούνται για την αδενίνη και τη γουανίνη, και επομένως δεν μπορεί να συνέβαιναν ταυτόχρονα στη νεαρή Γη.
Μια εναλλακτική θεωρία είναι ότι η πρώτη ζωή εμφανίστηκε στους ωκεανούς γύρω από υδροθερμικά φρεάτια, οπές στον πυθμένα από τις οποίες αναβλύζει ενέργεια και μια πληθώρα διαφορετικών χημικών.

Πηγή : in.gr


4 Μαΐ 2016

Αέριο θερμοκηπίου 7000 φορές χειρότερο από το CO2


Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο ανακάλυψαν ότι μια χημική ουσία που παράγεται από ανθρώπινες δραστηριότητες παραμονεύει στην ατμόσφαιρα και είναι εξαιρετικά μακρόβια σε σχέση με άλλα αέρια του θερμοκηπίου. Ονομάζεται υπερφθοροτριβουτυλαμίνη (PFTBA) και είναι μια ουσία που αν αφεθεί ανεξέλεγκτη μπορεί να έχει μια βαθιά επίδραση στο κλίμα.
Η υπερφθοροτριβουτυλαμίνη είναι σε χρήση από τη βιομηχανία ηλεκτρισμού από τα μέσα του 20ου αιώνα. Χρησιμοποιείται σε διάφορες ηλεκτρικές συσκευές, όπως τρανζίστορ και πυκνωτές. Οι ερευνητές δεν είναι σίγουροι για το πόσο ευρεία είναι η χρήση του σήμερα.
Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, που τώρα εμφανίζεται στο περιοδικό "Geophysical Recearch Letters" , η PFTBA είναι 7100 φορές πιο ισχυρό στην αύξηση της θερμοκρασίας της Γης πάνω από ένα χρονικό διάστημα 100 ετών από το CO2.
Ευτυχώς, οι τρέχουσες συγκεντρώσεις είναι χαμηλές. Στην περιοχή του Τορόντο, είναι στο 0,18 ppb (μέρη ανά τρισεκατομμύριο). Αυτό συγκρίνεται με 400ppm (μέρη ανά εκατομμύριο) για το CO2. 
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να είμαστε εφησυχασμένοι γι 'αυτό. Όπως αναφέρει ο Dr Drew Shindell, ένα κλιματολόγος στο Ινστιτούτο Goddard της NASA Διαστημικών Μελετών : "Αυτή είναι μια προειδοποίηση για εμάς ότι αυτό το αέριο θα μπορούσε να έχει ένα πολύ μεγάλο αντίκτυπο στην κλιματική αλλαγή. Δεδομένου ότι δεν υπάρχουν μεγάλες συγκεντρώσεις από αυτό τώρα, δεν μας βάζει σε ανησυχία προς το παρόν, αλλά πρέπει να βεβαιωθούμε ότι δεν θα αυξηθεί στο μέλλον. "
Mια σειρά από πρόσφατες μελέτες έχουν επιστήσει την προσοχή των επιστημόνων σε άλλα πιθανά νέα αέρια του θερμοκηπίου, όπως η PFTBA.
Οι μελέτες αυτές ήταν μια προειδοποίηση κατά της αύξησης χρήσης τέτοιων ενώσεων χωρίς πρώτα την κατανόηση των επιπτώσεών τους στην αλλαγή του κλίματος.
Και πάλι, το πρόβλημα με την PFTBA είναι η μεγάλη διάρκεια ζωής της. Μπορεί να καθίσει στην ατμόσφαιρα για περίπου 500 χρόνια και, σε αντίθεση με το CO2, δεν έχει γνωστές φυσικές "καταβόθρες" στη Γη για να την απορροφήσουν, όπως τα δάση και τους ωκεανούς.

24 Απρ 2016

Βιοδιασπώμενο νανοσωματίδιο υπόσχεται θεραπεία άσθματος και αλλεργιών

Αμερικανοί επιστήμονες ανέπτυξαν ένα βιοδιασπώμενο νανοσωματίδιο, το οποίο όταν εισαχθεί στον οργανισμό του ανθρώπου, πείθει το ανοσοποιητικό σύστημα να μην αντιδράσει και να μην εκδηλώσει αλλεργίες ή άσθμα. 
Το περίβλημα των νανοσωματιδίων αποτελείται από το βιοπολυμερές PLGA, ένα συμπολυμερές γαλακτικού και γλυκολικού οξέος, το οποίο έχει ήδη εγκριθεί από τον Αμερικανικό Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA).
Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο «Proceedings of the National Academy of Sciences», οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Νορθγουέστερν του Σικάγο, με επικεφαλής τον καθηγητή Μικροβιολογίας - Ανοσολογίας Στέφεν Μίλερ, έχουν ήδη δοκιμάσει την εναλλακτική θεραπευτική οδό σε πειραματόζωα. 
Όταν το βιοδιασπώμενο νανοσωματίδιο με το αλλεργιoγόνο εισάγεται στο αίμα, το ανοσοποιητικό σύστημα δεν ασχολείται με αυτό, επειδή το θεωρεί αθώο. Στη συνέχεια, το νανοσωματίδιο «καταπίνεται» από ένα μακροφάγο κύτταρο του ανοσοποιητικού συστήματος. Με τον τρόπο αυτό, το ανοσοποιητικό σύστημα εξοικειώνεται με την αλλεργιογόνα ουσία, που κρύβεται μέσα στο νανοσωματίδιο, ως κάτι που δεν είναι επικίνδυνο. Έτσι συνηθίζει να μην αντιδρά, όταν στο μέλλον ο οργανισμός εκτεθεί ξανά σε παρόμοιο αλλεργιογόνο.
 «Είναι μια καινοτόμος, ασφαλής και αποτελεσματική σε βάθος χρόνου μέθοδος για την αντιμετώπιση και εν δυνάμει για τη θεραπεία των ασθενών με απειλητικές για τη ζωή τους αλλεργίες και με άσθμα. Μπορεί να εξαλείψει την ανάγκη για τη λήψη φαρμάκων εφ' όρου ζωής. Πρόκειται για μα καθολική θεραπεία. Ανάλογα με την αλλεργία που θέλεις να εξαλείψεις, γεμίζεις τα νανοσωματίδια με γύρη, πρωτεΐνη φιστικιών, πρωτεΐνη αυγού κ.α.» εξηγεί ο Δρ Μίλερ. 
Μετά την επιτυχημένη πειραματική δοκιμή οι ερευνητές σκοπεύουν έως το τέλος του 2016 να μπορέσουν να ξεκινήσουν τις πρώτες κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους με αυτοάνοσα νοσήματα, ενώ στην περίπτωση του άσθματος και των αλλεργιών αυτό θα γίνει αργότερα. 

Πηγή : in.gr 

18 Απρ 2016

Ο μικρότερος μαγνήτης του κόσμου αποτελείται από ένα άτομο

Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων κατάφερε να δημιουργήσει τον μικρότερο δυνατό σταθερό μαγνήτη, αποτελούμενο από μόνο ένα άτομο. Το επίτευγμα ανοίγει το δρόμο για την παραγωγή μίνι-συσκευών μαγνητικής αποθήκευσης. 
Tο προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ κατείχαν μεγαλύτεροι και πιο ασταθείς μαγνήτες των τριών έως 12 ατόμων.
Το επίτευγμα πραγματοποίησαν ερευνητές από την Ελβετία, τη Γαλλία και τη Σερβία, με επικεφαλής τον Χάραλντ Μπρούνε της Ομοσπονδιακής Πολυτεχνικής Σχολής της Λωζάνης (EPFL), και τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση «Science».
Οι συσκευές μαγνητικής αποθήκευσης, όπως οι σκληροί δίσκοι των υπολογιστών και οι κάρτες μνήμης, γνωρίζουν τεράστια εξάπλωση. Όμως καθώς οι ηλεκτρονικές συσκευές συνεχώς μικραίνουν, αντίστοιχα ασκείται πίεση να χρησιμοποιηθούν ολοένα μικρότερα μέσα μαγνητικής αποθήκευσης. Το αποκορύφωμα αυτής της τάσης είναι οι μαγνήτες ενός ατόμου. Μέχρι σήμερα όμως είχε αποδειχθεί αδύνατο να δημιουργηθούν τέτοιοι σταθεροί μίνι-μαγνήτες που να διατηρούν την μαγνητική ιδιότητά τους και συνεπώς ήταν αδύνατο να κρατούν τις πληροφορίες.
Ο νέος μονοατομικός μαγνήτης είναι σταθερότερος από κάθε άλλη φορά και λειτουργεί στους -233,15oC. Το εξίσου μίνι-μαγνητικό πεδίο του δημιουργείται από την κίνηση των ηλεκτρονίων του ατόμου του σπάνιου χημικού στοιχείου όλμιου (Ηο). Τα άτομα του όλμιου τοποθετήθηκαν πάνω σε ένα πολύ λεπτό φιλμ οξειδίου του μαγνησίου (MgO), δημιουργώντας έτσι έναν σταθερό μαγνήτη. 

Πηγή : in.gr

14 Απρ 2016

Το χάπι της Λήθης

"La femme-piege"
Το 1986, στο κόμικ "Η γυναίκα-παγίδα" του Enki Bilal, η ηρωίδα Τζιλ Μπιοσκόπ, που ζει στο 2025, παίρνοντας χάπια H.L.V. ("Δεν ξέρω τι πάει να πει. Δε θα το μάθω ποτέ. Και δε με νοιάζει...),ξεχνά τι της έχει συμβεί το προηγούμενο χρονικό διάστημα ("... παράδοξα, αυτή η αίσθηση ακρωτηριασμού ενός σημαντικού μέρους της ζωής μου, με αφήνει εντελώς αδιάφορη ...)

Επιστημονική φαντασία ; Κάθε άλλο.
Ένα χάπι, που κυκλοφορεί ελεύθερα στην Ευρώπη - αλλά όχι στην Αμερική - με το όνομα "Rohypnol" (φθορονιτραζεπάμη) και χορηγείται για πόνους χρόνιων παθήσεων, θεωρείται 10 φορές ισχυρότερο από το Valium.
Το Rohypnol ανήκει στην κατηγορία των βενζοδιαζεπινών (όπως το Stedon και το Xanax) και στην Ελλάδα κυκλοφορεί με τα ονόματα Hypnocedon και Vulbegal (λεξιλόγιο πιάτσας: ύπνος, βούλμπε, κουμπιά, βενζίνες κ.ά.). Χρησιμοποιείται σε πολλές χώρες της Ευρώπης για την αντιμετώπιση της αϋπνίας, ως ηρεμιστικό και ως αναισθητικό πριν από το χειρουργείο.
Κυκλοφορεί σε μορφή χαπιού. Είναι άοσμο, άχρωμο και διαλύεται εύκολα σε ανθρακούχα ποτά. Η πρώτη φαρμακοτεχνική μορφή ήταν λευκά δισκία. Μετά τις αναφορές για χρήση των σκευασμάτων για διευκόλυνση βιασμών, η κατασκευάστρια εταιρεία άλλαξε σύνθεση, ώστε να αναδίδεται ένα μπλε χρώμα όταν το δισκίο διαλυθεί στο νερό.
Η δράση 1mg Rohypnol ξεκινά μέσα στα πρώτα 30 λεπτά μετά τη λήψη του και μπορεί να διαρκέσει από 8 ως και 12 ώρες.
Προκαλεί επιλεκτική αμνησία και για το λόγο αυτό έχει συνδεθεί η συχνή χρήση του με σεξουαλικές επιθέσεις, τα λεγόμενα 'date-rapes', όπου τα θύματα δεν μπορούν να θυμηθούν τα γεγονότα που συνέβησαν όσο ήταν κάτω από την επήρειά του.
Από μαρτυρίες προέκυψε ότι μετά από διάστημα μιας βδομάδας αρχίζει να λειτουργεί προοδευτικά η μνήμη, η οποία αποκαθίσταται παρά μόνο στη δέκατη μέρα. Αλλά και όταν επανέλθει η μνήμη, το παρελθόν ανακαλείται με πλήρη απάθεια, σαν να συνέβησαν όλα σε τρίτο πρόσωπο.
Εκτός από την αμνησία που προκαλεί, κατά τη διάρκεια της χρήσης του παρατηρείται έντονη ζαλάδα, υπνηλία και χαμηλή πίεση. Επίσης συχνά υπάρχουν οπτικές παραισθήσεις, σύγχυση, γαστρεντερολογικές διαταραχές καθώς και κατακράτηση ούρων.

27 Μαρ 2016

Γευματίζοντας με ... τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο

Τα βακτήρια στην αριστερή πλευρά γευματίζουν με μια λεπτή μεμβράνη PET, η οποία έχει εξαφανιστεί στα δεξιά (Πηγή: Shosuke Yoshida et al. / Science)  
Ψάχνοντας στα σκουπίδια ενός εργοστασίου ανακύκλωσης, ερευνητές στην Ιαπωνία ανακάλυψαν το πρώτο γνωστό βακτήριο που διασπά το τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο, γνωστό και ως PET, ένα από τα πιο διαδεδομένα και άφθαρτα πλαστικά.
Πλαστικά μπουκάλια, δοχεία πλαστικού και συνθετικές ίνες θα μπορούσαν να γίνουν βορά του μικροβίου σε χωματερές, αναφέρουν οι ερευνητές στο περιοδικό Science, αν και αναγνωρίζουν ότι ο ρυθμός αποδόμησης του PET είναι μάλλον μικρός.
Το άγνωστο ως σήμερα βακτήριο, που έλαβε την ονομασία Ideonella sakaiensis 201-F6, υπολογίζεται ότι χρειάζεται έξι εβδομάδες για να καταβροχθίσει πλήρως ένα πλαστικό μπουκάλι PET στους 30 βαθμούς Κελσίου. 
Δεδομένου όμως ότι τα περισσότερα πλαστικά μπουκάλια παράγονται από PET ανώτερης ποιότητας, τα απορρίμματα θα έπρεπε να θερμανθούν πριν ταϊστούν στα μικρόβια.
Με επικεφαλής τον Δρ Σοσούκε Γιοσίντα, μικροβιολόγο στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Κιότο, η ερευνητική ομάδα συνέλεξε 250 αντικείμενα από PET σε εργοστάσιο ανακύκλωσης μπουκαλιών, και αναζήτησε οργανισμούς που τρέφονταν με το πλαστικό.
Αναγνώρισε έτσι το Ideonella sakaiensis, το οποίο διαπιστώθηκε ότι διασπά το PET χρησιμοποιώντας δύο ένζυμα, ασυνήθιστα στο βασίλειο των βακτηρίων. Προϊόντα της διάσπασης είναι δύο μη τοξικές ουσίες που αποτελούν τροφή για το μικρόβιο.
Σχολιάζοντας τη μελέτη σε συνοδευτικό άρθρο στο ίδιο τεύχος του Science, ο Ούβε Μπορνσόιερ, βιοχημικός στο Πανεπιστήμιο του Γκράιφσβαλντ στη Γερμανία, ένα λόγο για «μείζον επίτευγμα».
Επισήμανε όμως ότι ο ρυθμός διάσπασης είναι μικρός και απαιτούνται περαιτέρω μελέτες για να εκτιμηθεί η αξία του μικροβίου στη διάσπαση πλαστικών απορριμμάτων.
Μέχρι σήμερα, μόνο λίγα είδη μυκήτων είχαν βρεθεί να διασπούν το PET. Κανένα δεν έχει χρησιμοποιηθεί ως τώρα για την αντιμετώπιση του προβλήματος των σκουπιδιών.
Η παγκόσμια παραγωγή PET εκτιμάται ότι πλησιάζει τους 60 εκατομμύρια τόνους.

Πηγή : in.gr

14 Μαρ 2016

Φωτίζοντας την πόλη μέσω της… βιοφωταύγειας


Έναν οικονομικό και παράλληλα οικολογικό τρόπο για την φωταγώγηση δρόμων, κτιρίων ή ακόμα και για τον φωτισμό βιτρινών καταστημάτων επινόησε η γαλλική εταιρεία Glowee.
Η λογική του νέου «πράσινου» συστήματος, σύμφωνα με τους υπευθύνους, βασίζεται στην βιοφωταύγεια ή αλλιώς στον βιοφωτισμό – στο φως που εκπέμπεται από διάφορους ζωντανούς οργανισμούς όπως π.χ. τα βακτήρια, οι μύκητες, οι πυγολαμπίδες και διάφοροι θαλάσσιοι οργανισμοί, μέσω της οξείδωσης της πρωτεΐνης λουσιφερίνης.
Για την παραγωγή φωτός, η Glowee χρησιμοποιεί φθορίζοντα βακτήρια Aliivibrio fischeri, που εντοπίζονται σε ένα είδος φθορίζοντος καλαμαριού από την Χαβάη. Τα βακτήρια κολυμπούν μέσα σε ένα ειδικό τζελ με θρεπτικά στοιχεία από τα οποία τρέφονται, εκπέμποντας παράλληλα ένα απαλό μπλε-πράσινο φως.
Τον περασμένο Δεκέμβριο μάλιστα η Glowee, είχε παρουσιάσει το πρώτο της προϊόν στην αγορά, υπό μορφή μιας λάμπας με διάρκεια ζωής τριών ημερών. Πλέον η εταιρεία εργάζεται πυρετωδώς για την ανάπτυξη νέων συστημάτων βιοφωτισμού που θα λάμπουν για περισσότερο από μήνα.
«Πράσινο» φως
Σύμφωνα με τους υπευθύνους της εταιρείας με έδρα στο Παρίσι, το συγκεκριμένο σύστημα βιοφωτισμού, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τον φωτισμό διαφόρων σημείων της πόλης, βιτρινών καταστημάτων ή ακόμα και διαφημιστικών επιγραφών, εκπέμποντας ένα απαλό και ευχάριστο στο μάτι φως, το οποίο μοιάζει με την φυσική συνέχεια ενός ξάστερου ουρανού. Κάτι τέτοιο, θα μπορούσε να περιορίσει σημαντικά την ενεργειακή δαπάνη όπως επίσης τα υψηλά επίπεδα φωτορύπανσης που παρατηρούνται στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Συγκεκριμένα στην Γαλλία, βάσει νόμου τα καταστήματα απαγορεύεται να φωτίζουν τις βιτρίνες τους από την 1 π.μ. μέχρι τις 7 π.μ. με σκοπό την μείωση της ενεργειακής δαπάνης αλλά και της φωτορύπανσης στις μεγάλες πόλεις. Το σύστημα βιοφωτισμού ενδεχομένως να μπορούσε να προσφέρει μια λύση, σύμφωνα με την εταιρεία.
 «Στόχος μας είναι να αλλάξουμε τον τρόπο που παράγουμε αλλά και που χρησιμοποιούμε το φως» αναφέρει η ιδρύτρια της Glowee Σάντρα Ρέι. «Θέλουμε να προσφέρουμε μια λύση σε παγκόσμιο επίπεδο, η οποία θα μπορούσε να περιορίσει την ενεργειακή δαπάνη κατά 19% - ποσοστό που χρησιμοποιείται για την παραγωγή φωτός».

Πηγή : ΒΗΜΑScience

10 Μαρ 2016

Ποιο είναι το φάρμακο που κατέστρεψε την Σαράποβα

Μέχρι πριν από λίγες μέρες, σχεδόν κανείς γιατρός στη Δύση δεν γνώριζε το meldonium, το φάρμακο στο οποίο βρέθηκε θετική η σταρ του τένις, Μαρία Σαράποβα, υποστηρίζοντας ότι το έπαιρνε για λόγους υγείας και όχι για ντοπάρισμα. Η ουσία αναπτύχθηκε στη Σοβιετική Ένωση, και μέχρι σήμερα δεν έχει εγκριθεί πουθενά εκτός ορισμένων πρώην σοβιετικών δημοκρατιών.
Η 28χρονη ρωσίδα πρωταθλήτρια, στην οποία επιβλήθηκε ποινή αποκλεισμού από τη Διεθνή Ομοσπονδία Τένις, υποστήριξε ότι έπαιρνε το φάρμακο για δέκα χρόνια επειδή είχε οικογενειακό ιστορικό διαβήτη, έλλειψη μαγνησίου και μη φυσιολογικά ευρήματα στο ηλεκτροκαρδιογράφημα.
Ο ισχυρισμός μάλλον δεν πείθει. Κατ΄αρχάς, επισημαίνουν γιατροί στο Reuters, μια νεαρή γυναίκα με εξαιρετικά φυσική κατάσταση είναι απίθανο να πάσχει από καρδιοπάθεια. Επιπλέον, προκαλεί απορία το γεγονός ότι η Σαράποβα προτιμούσε το meldonium από φάρμακα που έχουν εγκριθεί στις ΗΠΑ, τη χώρα όπου έμενε και προπονούνταν.
Tο meldonium αναπτύχθηκε στη Λετονία τη δεκαετία του 1970, όταν ο Ψυχρός Πόλεμος είχε οδηγήσει στη δημιουργία δύο παράλληλων επιστημονικών κόσμων σε Ανατολή και Δύση.
Τα δικαιώματα του φαρμάκου ανήκουν σήμερα στην εταιρεία Grindeks της Λετονίας, η οποία πιθανώς δεν έχει οικονομικό κίνητρο να ζητήσει την έγκριση του meldonium από την αμερικανική ή ευρωπαϊκή υπηρεσία φαρμάκων (FDA και EMA αντίστοιχα), δεδομένου ότι το φάρμακο είναι παλιό και δεν θα μπορούσε να πατενταριστεί.
Ένας άλλος λόγος θα μπορούσε να είναι ότι το meldonium δεν είναι και τόσο καλό φάρμακο. Σε χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, όπως η Λετονία, η Λιθουανία και η Ρωσία, τo φάρμακο πωλείται χωρίς ιατρική συνταγή με την εμπορική ονομασία Mildronate.
Όπως ανέφερε εκπρόσωπος της Grindeks στο Reuters, το φάρμακο προορίζεται για την αντιμετώπιση της χρόνιας καρδιακής ανεπάρκειας, της στηθάγχης και άλλων καρδιαγγειακών νοσημάτων. Προορίζεται επίσης σε ασθενείς που αναρρώνουν από σωματική ή ψυχοσωματική καταπόνηση, όχι όμως και για την αντιμετώπιση του διαβήτη όπως υποστήριξε η τενίστρια.
Το meldonium φέρεται να αναστέλλει την παραγωγή της ουσίας καρνιτίνης και να βοηθά έτσι τους μυς να λειτουργούν σε συνθήκες στρες και χαμηλών επιπέδων οξυγόνου.
Μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2010 στην επιθεώρηση Seminars in Cardiovascular Medicine, και στην οποία παραπέμπει ο δικτυακός τόπος της Grindeks, έδειχνε ότι το meldomium αυξάνει την αντοχή στη σωματική άσκηση σε ασθενείς με καρδιοπάθεια.
Εκπρόσωπος της Grindeks είπε πάντως ότι το φάρμακο θα προστάτευε μεν τα κύτταρα των αθλητών από «ισχαιμικές βλάβες», δεν θα προσέφερε όμως αυξημένες επιδόσεις.
Από την πλευρά της, η Παγκόσμια Υπηρεσία Αντιντόπινγκ, η οποία απαγόρευσε το meldonium τον Ιανουάριο, θεωρεί το φάρμακο μεταβολικό ρυθμιστή για τον οποίο υπάρχουν ενδείξεις χρήσης από αθλητές.
Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη στην επιθεώρηση Drug Testing and Analysis, η χρήση του meldonium από αθλητές μάλλον δεν είναι σπάνια : από τα δείγματα ούρων που συγκεντρώθηκαν σε όλο τον κόσμο το 2015, η απαγορευμένη πλέον ουσία βρέθηκε στο 2,2% του συνόλου.

Πηγή : in.gr
Δείτε επίσης : Wikipedia (Meldonium)

24 Φεβ 2016

H ατμοσφαιρική ρύπανση οδηγεί στον θάνατο 5,5 εκ. άτομα ετησίως

Κύριοι «ένοχοι» τα μικροσωματίδια PM2,5 

Κάθε χρόνο περισσότεροι από 5,5 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως πεθαίνουν από παθήσεις που σχετίζονται με την ρύπανση του αέρα τόσο σε ανοιχτούς όσο και σε κλειστούς χώρους, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα. 
Πάνω από τους μισούς θανάτους (το 55%) καταγράφονται στις ταχέως αναπτυσσόμενες και πολυπληθείς χώρες της Κίνας (1,6 εκατ. ετησίως) και της Ινδίας (1,3 εκατ. ετησίως). Ο κύριος «ένοχος» είναι τα μικροσκοπικά σωματίδια - γνωστά και ως ΡΜ2,5 - που εκπέμπονται από εργοστάσια, μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, εξατμίσεις οχημάτων και από την καύση ξύλων και άνθρακα. 

Τα σωματίδια PM 2,5 οι κύριοι ένοχοι
Οι ερευνητές του προγράμματος «Παγκόσμια Επιβάρυνση Ασθενειών», με επικεφαλής τον Μάικλ Μπάουερ, καθηγητή της Σχολής Δημόσιας Υγείας του καναδικού Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Προώθηση της Επιστήμης (AAAS) στην Ουάσιγκτον, δήλωσαν ότι είναι επιτακτική ανάγκη πολλές χώρες να βελτιώσουν τον αέρα που αναπνέουν οι πολίτες τους.
Όπως είπε ο Μπάουερ, «υπάρχουν μέρες με τόση ρύπανση, που π.χ. στο Δελχί ή στο Πεκίνο ο αριθμός των μικροσωματιδίων ΡΜ2,5 ξεπερνά τα 300 γραμμάρια ανά κυβικό μέτρο αέρα, όταν θα έπρεπε να είναι 25-30 μικρογραμμάρια», δηλαδή είναι 1.200% πάνω από τα όρια ασφαλείας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.
Η εισπνοή τέτοιων στερεών ή υγρών σωματιδίων μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για καρδιοπάθεια, εγκεφαλικό, αναπνευστικά προβλήματα, ακόμη και καρκίνο. Αν και οι ανεπτυγμένες χώρες έχουν πάρει μέτρα κατά τις τελευταίες πέντε δεκαετίες που έχουν μετριάσει το πρόβλημα, στις αναπτυσσόμενες προβλέπεται να συνεχίσει να αυξάνεται ο αριθμός των θανάτων λόγω ρύπανσης κατά τις επόμενες δύο δεκαετίες, εκτός και ληφθούν άμεσα και δραστικά μέτρα από τις κυβερνήσεις τους.
Σύμφωνα με την μελέτη, η ατμοσφαιρική ρύπανση προκαλεί περισσότερους θανάτους ετησίως από ό,τι άλλοι παράγοντες κινδύνου, όπως ο υποσιτισμός, η παχυσαρκία, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά και το ανασφαλές σεξ. Η ρύπανση είναι τέταρτη κατά σειρά αιτία σε αριθμό θανάτων, πίσω από την υπέρταση, την κακή διατροφή και το κάπνισμα.

Πηγή : ΒΗΜΑScience

16 Φεβ 2016

To CERN μαγειρεύει την «αρχέγονη σούπα» του Σύμπαντος

Απεικόνιση μιας σύγκρουσης ανάμεσα σε άτομα μολύβδου στον ανιχνευτή ALICE

Μερικά δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, η ύλη όπως την γνωρίζουμε δεν είχε σχηματιστεί ακόμα -ολόκληρο το Σύμπαν ήταν μια καυτή «αρχέγονη σούπα», την οποία κατάφεραν να μετρήσουν σε νέα επίπεδα ακρίβειας ερευνητές του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο ευρωπαϊκό εργαστήριο CERN.
Η παράξενη αυτή μορφή της ύλης μπορεί να υπάρξει μόνο σε ακραίες συνθήκες και αποτελείται από θεμελιώδη σωματίδια, κυρίως κουάρκ και γλουόνια, γι΄αυτό και ονομάζεται επίσημα «πλάσμα κουαρκ-γλουονίων»
Τα κουάρκ είναι τα σωματίδια από τα οποία αποτελούνται τα πρωτόνια και τα νετρόνια, ενώ τα γλουόνια είναι οι φορείς της ισχυρής πυρηνικής δύναμης που συνδέει τα κουάρκ μεταξύ τους. Το πλάσμα κουάρκ-γλουονίων σχηματίζεται όταν τα πρωτόνια και τα νετρόνια «λιώνουν» σε συνθήκες ακραίας θερμοκρασίας ή πίεσης.
Το πλάσμα κουαρκ-γλουονίων αναδημιουργήθηκε για πρώτη φορά στο εργαστήριο το 2000 και πιο πρόσφατα στον LHC. Το 2012, μάλιστα, η «αρχέγονη σούπα» του CERN ξεπέρασε κάθε ρεκόρ θερμοκρασίας, πάνω από 5 τρισεκατομμύρια βαθμούς Κελσίου.
Στο νέο πείραμα, οι ερευνητές του CERN ανάγκασαν άτομα μολύβδου να συγκρουστούν μετωπικά στην υπόγεια κυκλική σήραγγα του επιταχυντή, ακριβώς κάτω από τα σύνορα Ελβετίας-Γαλλίας. Οι συγκρούσεις πραγματοποιήθηκαν με ενέργεια 5,02 ΤeV (τρισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ), το μέγιστο επίπεδο ισχύος που επιτρέπει ο LHC, και εξετάστηκαν με τον ανιχνευτή ALICE του συστήματος.
 «Η ανάλυση των συγκρούσεων μας επιτρέπει για πρώτη φορά να μετρήσουμε τα ακριβή χαρακτηριστικά του πλάσματος κουάρκ-γλουονίων στη μέγιστη ενέργεια και να προσδιορίσουμε το πώς ρέει» εξηγεί ο Γιου Τσου, μεταδιδακτορικός ερευνητής του Ινστιτούτου «Νιλς Μπορ» στη Δανία και μέλος της ομάδας του ALICE.
Η μελέτη εστιάστηκε στις συλλογικές ιδιότητες του πλάσματος και επιβεβαίωσε ότι, ακόμα και σε αυτά τα ακραία επίπεδα ενέργειας, η αρχέγονη σούπα συμπεριφέρεται περισσότερο σαν υγρό παρά σαν αέριο. Για πρώτη φορά οι ερευνητές κατάφεραν μάλιστα να μετρήσουν το ιξώδες αυτού του εξωτικού υγρού, δηλαδή να μετρήσουν το πόσο παχύρρευστο είναι.
Το πείραμα, εξηγεί η ερευνητική ομάδα, βασίστηκε στο γεγονός ότι, όταν δύο σφαιρικά άτομα μολύβδου συγκρουστούν όχι εντελώς μετωπικά αλλά ελαφρώς εκτός κέντρου, το πλάσμα που παράγεται δεν έχει σφαιρικό αλλά μακρόστενο σχήμα σαν μπάλα του ράγκμπι.
Αυτό σημαίνει ότι η διαφορά πίεσης ανάμεσα στο κέντρο του πλάσματος και την επιφάνειά του αλλάζει ανάλογα με τη γωνία υπό την οποία κοιτάει κανείς το πλάσμα. Οι διαφορές αυτές επέτρεψαν στους ερευνητές να εξετάσουν τη διόγκωση και τη ροή του πλάσματος, έστω και στιγμιαία.
«Είναι αξιοσημείωτο ότι μπορέσαμε να συλλέξουμε τόσο ακριβείς μετρήσεις σε μια σταγόνα "αρχέγονου Σύμπαντος" που έχει ακτίνα περίπου ένα εκατομμυριοστό του δισεκατομμυριοστού του μέτρου» σχολιάζει ο καθηγητής Γενς Γιέργκεν Γκορντχόγιε, επικεφαλής της ομάδας του ALICE στο Ινστιτούτο «Νιλς Μπορ».
Και προσθέτει ότι η ομάδα του είναι τώρα έτοιμη να μελετήσει αυτήν την κατάσταση της ύλης σε νέα επίπεδα ακρίβειας και να κοιτάξει έτσι ακόμα πιο πίσω στο χρόνο.
«Τα αποτελέσματα βρίσκονται σε απόλυτη συμφωνία με τους νόμους της υδροδυναμικής, δηλαδή της θεωρίας των ρεόντων υγρών, και δείχνει ότι το πλάσμα κουάρκ-γλουονίων συμπεριφέρεται σαν υγρό. Είναι όμως ένα πολύ ειδικό υγρό, το οποίο δεν αποτελείται από μόρια όπως το νερό, αλλά από τα θεμελιώδη σωματίδια κουάρκ και γλουόνια» εξηγεί.

Πηγή : in.gr

8 Φεβ 2016

Το όνειρο του Μεντελέγιεφ

«Ονειρεύτηκα έναν πίνακα στον οποίο όλα τα χημικά στοιχεία έβρισκαν τη θέση που έπρεπε. Όταν ξύπνησα, τον μετέφερα αμέσως σε μια κόλλα χαρτί». 
Έτσι περιέγραψε ο Νμίτρι Μεντελέγιεφ τη γέννηση του σύγχρονου Περιοδικού Πίνακα.
Ήδη από το 1789, ο γάλλος χημικός Αντουάν Λαβουαζιέ είχε προσπαθήσει να κατατάξει σε ομάδες τα χημικά στοιχεία, από τα οποία μόνο τα 33 ήταν γνωστά εκείνη την εποχή.
Ο Νμίτρι Μεντβέντεφ (8 Φεβρουαρίου 1834 - 2 Φεβρουαρίου 1907) έκανε το μεγάλο άλμα τη διετία 1868-1870, όταν ανακάλυψε ότι οι ιδιότητες των χημικών στοιχείων εμφανίζουν μια παράξενη περιοδικότητα. Για παράδειγμα, αν κανείς κατατάξει τα στοιχεία με βάση τον ατομικό αριθμό τους, δηλαδή τον αριθμό των πρωτονίων στον πυρήνα τους, πολλές από τις χημικές και φυσικές ιδιότητες του λιθίου (ατομικός αριθμός 3) επανεμφανίζονται στο νάτριο (11) και ξανά στο κάλιο (19).
Το φαινόμενο αυτό θα έμενε ανεξήγητο μέχρι την ανακάλυψη της δομής του ατόμου, πολύ μετά τον θάνατο του μεγάλου ρώσου χημικού.
Πρακτικά, όμως, η επανάσταση είχε ήδη έρθει. Το 1869, ο Μεντελέγιεφ παρουσίασε την πρώτη βερσιόν του περιοδικού πίνακα όπως τον γνωρίζουμε σήμερα, ο οποίος του επέτρεψε να διορθώσει λάθη στις ιδιότητες χημικών στοιχείων που είχαν ήδη ανακαλυφθεί και, το κυριότερο, να προβλέψει την ύπαρξη άγνωστων τότε στοιχείων.
Η πρόβλεψη αυτή ήταν ο βασικός λόγος που ο Μεντελέγιεφ αναγνωρίστηκε ως πατέρας του περιοδικού πίνακα. O γερμανός χημικός Λόταρ Μέγιερ είχε δημοσιεύσει έναν παρόμοιο πίνακα το 1864, απέτυχε όμως να αφήσει κενές θέσεις για στοιχεία που δεν είχαν ανακαλυφθεί ακόμα, κάτι για το οποίο προνόησε ο Μεντελέγιεφ.
Σήμερα, ο περιοδικός πίνακας έχει εμπλουτιστεί όχι μόνο με τα στοιχεία που προέβλεψε ο Μεντελέγιεφ, όπως το γερμάνιο και το γάλλιο, αλλά και με βαριά στοιχεία που δεν υπάρχουν στη φύση, όπως το πλουτώνιο και το αμερίκιο.
Το 1955, η IUPAC (Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας) αναγνώρισε ένα νέο, ραδιενεργό στοιχείο με ατομικό αριθμό 101, το οποίο βαφτίστηκε μεντελέβιο προς τιμήν του ρώσου χημικού.

3 Φεβ 2016

Σύγχρονοι αλχημιστές βρίσκουν χρυσάφι στον υπόνομο

Κι όμως, υπάρχει κάτι που λάμπει στον υπόνομο: η λυματολάσπη, το υπόλειμμα που μένει από την επεξεργασία των αστικών και βιομηχανικών αποβλήτων, περιέχει χρυσό και άλλα μέταλλα αξίας εκατομμυρίων δολαρίων, υπολογίζουν αμερικανοί ερευνητές.
Η ιδέα της «εξόρυξης» μετάλλων από τον υπόνομο μπορεί να φαίνεται απίθανη, εφαρμόζεται όμως  ήδη σε μια μονάδα βιολογικού καθαρισμού στην Ιαπωνία.
Στην πόλη Σούβα της επαρχίας Ναγκάνο, η εγκατάσταση βιολογικού καθαρισμού επεξεργάζεται λύματα από εργοστάσια παραγωγής συσκευών ακριβείας, τα οποία καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες μετάλλων. Σύμφωνα με το Reuters, σχεδόν δύο κιλά χρυσού ανακτώνται από κάθε τόνο στάχτης που προκύπτει από την καύση λυματολάσπης. Ακόμα και τα κανονικά ορυχεία χρυσού δεν προσφέρουν τέτοιες ποσότητες.
Ή βιομηχανική ζώνη της Σούβα είναι ιδιαίτερη περίπτωση, ωστόσο μια νέα μελέτη δείχνει ότι η απομόνωση μετάλλων από τα λύματα θα μπορούσε να είναι επικερδής και για πολλές άλλες πόλεις -τα αστικά λύματα συχνά αναμειγνύονται με βιομηχανικά λύματα ή ακόμα και με το νερό της βροχής που μεταφέρει μέταλλα του εδάφους.
Η ερευνητική ομάδα στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα χρησιμοποίησε φασματόμετρο μάζας για να προσδιορίσουν την περιεκτικότητα σε μέταλλα δειγμάτων λυματολάσπης που είχαν ληφθεί από διάφορες περιοχές των ΗΠΑ. 
Όπως αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση "Environmental Science & Technology", κάθε τόνος λυματολάσπης περιέχει μέταλλα αξίας 280 δολαρίων, από χρυσό και πλατίνα μέχρι χαλκό και ψευδάργυρο. 
Αυτό σημαίνει ότι τα λύματα μιας πόλης του ενός εκατομμυρίου κατοίκων μπορούν να δώσουν μέταλλα αξίας 13 εκατομμυρίων δολαρίων το χρόνο, συμπεριλαμβανομένων 2,6 εκατομμυρίων σε χρυσό και ασήμι.
Οι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι τα πραγματικά κέρδη θα ήταν μικρότερα, αφού η απόδοση της επεξεργασίας δεν θα έφτανε ποτέ το 100 τοις εκατό.
Πιστεύουν όμως ότι η επεξεργασία της λυματολάσπης θα μπορούσε τουλάχιστον να καλύψει ένα μέρος του κόστους του βιολογικού καθαρισμού. Επιπλέον, η επεξεργασμένη λυματολάσπη θα μπορούσε να χρησιμοποιείται ως λίπασμα χωρίς τον κίνδυνο παρουσίας βαρέων μετάλλων.
Αυτό βέβαια που θα καθορίσει τη βιωσιμότητα της ιδέας είναι το κόστος απομόνωσης των μετάλλων, το οποίο θα μπορούσε πρακτικά να είναι υψηλότερο από την αξία τους.
Μέχρι όμως να αναπτυχθούν κατάλληλες τεχνολογίες για την «εξόρυξη» χρυσού από τον υπόνομο, τα λύματα μπορούν να βρουν και άλλες χρήσεις.
Όπως επισημαίνει ο δικτυακός τόπος του Science, ένας μικρός αλλά όχι αμελητέος αριθμός μονάδων βιολογικού καθαρισμού στις ΗΠΑ έχει ήδη ξεκινήσει να απομονώνει φώσφορο και άζωτο, τα οποία μπορούν να αξιοποιηθούν ως λίπασμα αντί να προκαλούν ευτροφισμό σε λίμνες και ποτάμια.
Στη Σουηδία, ένα εργοστάσιο βιολογικού καθαρισμού πειραματίζεται με την παραγωγή βιοπλαστικών, ενώ ο Μπιλ Γκέιτς χρηματοδοτεί δοκιμές ενός αποτεφρωτήρα ανθρώπινων αποβλήτων που παράγει ηλεκτρισμό και πόσιμο νερό.

Πηγή : in.gr

2 Φεβ 2016

Ωμέγα–3 και ωμέγα–6 λιπαρά οξέα

Γιατί ονομάζονται ω-3 και ω-6 ;
Ένας ευρύτατα χρησιμοποιούμενος τρόπος διάκρισης των ακόρεστων (κυρίως των πολυακόρεστων) λιπαρών οξέων βασίζεται στη θέση του πρώτου διπλού δεσμού ξεκινώντας από το πιο απόμακρο άτομο άνθρακα (άνθρακα της μεθυλομάδας, CH3-) σε σχέση με την καρβοξυλική ομάδα. Ο άνθρακας αυτός ονομάζεται “ωμέγα” (ω-άνθρακας). 
Έτσι ως ω-3 και ω-6 χαρακτηρίζονται τα ακόρεστα λιπαρά οξέα των οποίων ο πρώτος διπλός δεσμός βρίσκεται στο 3ο και το 6ο άτομο άνθρακα ξεκινώντας την αρίθμηση από τον ωμέγα-άνθρακα (δηλ. το τελευταίο άτομο άνθρακα με βάση την κανονική αρίθμηση).
Τα σημαντικότερα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα είναι: το α-λινολενικό οξύ (9,12,15-δεκαοκτα-τριεν-ικό οξύ, α-linolenic acid, ALA), το 5,8,11,14,17-εικοσα-πενταεν-ικό οξύ (eicosapentaenoic acid, EPA), το 4,7,10,13,16,19-εικοσιδυο-εξαεν-ικό οξύ (docosahexaenoic acid, DHA).
Αντιπροσωπευτικά ωμέγα-6 λιπαρά οξέα είναι το λινελαϊκό (8,12-δεκαοκτα-διεν-ικό οξύ, linoleic acid, LA) και το αραχιδονικό οξυ (5,8,11,14-εικοσα-πενταεν-ικό οξύ, arachidonic acid).

Που βρίσκονται τα ω-3 και ω-6 ;
Ωμέγα-3 και ωμέγα-6 λιπαρά οξέα, που βρίσκονται σε ιδιαίτερα μεγάλες αναλογίες στα ιχθυέλαια και στα λίπη των ψαριών, είναι απαραίτητα συστατικά της διατροφής του ανθρώπου. O οργανισμός του ανθρώπου μπορεί να κάνει αλληλομετατροπές των πολυακόρεστων οξέων, π.χ. του λινελαϊκού σε αραχιδονικό, μέσω ενδιάμεσης μετατροπής του σε γ-λινολενικό, όμως δεν μπορεί να βιοσυνθέσει το λινελαϊκό οξύ και το α-λινολενικό οξύ από άλλες πηγές. Για τον λόγο αυτό το λινελαϊκό οξύ και το α-λινολενικό οξύ πρέπει να λαμβάνονται με την τροφή και ονομάζονται απαραίτητα λιπαρά οξέα (essential fatty acids, EFAs). Παλαιότερα τα δύο αυτά πολυακόρεστα λιπαρά οξέα (μαζί) ονομάζονταν βιταμίνη F.
Το έλαιο που λαμβάνεται από το συκώτι της μουρούνας (ηπατέλαιο) και άλλων συγγενών ψαριών όπως του μπακαλιάρου, είναι το περίφημο μουρουνέλαιο (cod liver oil), που είναι πλούσιο στις λιποδιαλυτές βιταμίνες Α (αντιξηροφθαλμική) και D (αντιρραχιτική).
Στην Ελλάδα μουρουνέλαιο δινόταν στα παιδιά κατά τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 ως διατροφικό συμπλήρωμα. Δινόταν προληπτικά κατά της αβιταμίνωσης (που οδηγούσε συνήθως σε ραχίτιδα), λόγω της γενικά κακής διατροφής τους σε μια εποχή στερήσεων αμέσως μετά την Κατοχή και τον Εμφύλιο.
Λόγω της άσχημης οσμής και γεύσης του μουρουνέλαιου τα παιδιά δυστροπούσαν στη χορήγησή του (συνήθως τους έδιναν μια ολόκληρη κουταλιά σούπας, δηλ. γύρω στα 15 mL) και πολλά κρατούσαν πεισματικά κλειστό το στόμα τους. Αμέσως μετά την κατάποσή του συνήθως τους έδιναν μια φέτα πορτοκαλιού που “εξουδετέρωνε” κάπως την άσχημη γεύση που άφηνε στο στόμα.
Αργότερα, το μουρουνέλαιο άρχισε να διατίθεται μέσα σε ζελατινώδεις κάψουλες (softgels) που μπορεί κανείς τις καταπιεί χωρίς καμιά ενόχληση από την άσχημη γεύση. Αυτές οι κάψουλες σήμερα εξακολουθούν να διατίθενται όχι τόσο για τις βιταμίνες A και D, όσο κυρίως ως διατροφικό συμπλήρωμα πλούσιο σε ω-3 λιπαρά οξέα.

Ωμέγα-3 και ωμέγα-6 λιπαρά οξέα και υγεία του ανθρώπου
Αυτά τα ακόρεστα λιπαρά οξέα επανήλθαν στην επικαιρότητα λόγω πρόσφατων αποτελεσμάτων επιδημιολογικών ερευνών, εκδόσεων βιβλίων και δημοσιεύσεων στον καθημερινό και στον επιστημονικό τύπο. Ιδιαίτερα για τα καρδιαγγειακά νοσήματα, φαίνεται ότι η κατανάλωση ψαριών με πλούσια λιπαρά σε ω-3 και ω-6 λιπαρά οξέα έχει ευεργετικές συνέπειες. Οι περισσότερες έρευνες δείχνουν ότι τα ω-3 και ω-6 λιπαρά οξέα έχουν αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες γεγονός που τα καθιστά σημαντικούς παράγοντες προστασίας από τις χρόνιες ασθένειες, όπως τα κακοήθη νεοπλάσματα, ο διαβήτης, νευροεκφυλιστικές ασθένειες, η ασθένεια Alzheimer και η αρθρίτιδα.

Καταναλώνουμε επαρκείς ποσότητες ω-3 λιπαρών ;
Στην Ελλάδα οι έρευνες δείχνουν ότι η πρόσληψη τόσο ω-6 όσο και ω-3 λιπαρών οξέων είναι χαμηλή τόσο στους ενήλικες όσο και στα παιδιά, λόγω της χαμηλής πρόσληψης ξηρών καρπών, φυτικών ελαίων και μαργαρινών, όσον αφορά τα ω-6 και τα ω-3 λιπαρά, αλλά και της ιδιαίτερα χαμηλής πρόσληψης ψαριών, όσον αφορά τα ω-3 λιπαρά από τα ιχθυέλαια.