29 Αυγ 2013

Νέες ενδείξεις για τη δημιουργία του χημικού στοιχείου 115

Ένα ακόμα στοιχείο φαίνεται ότι θα πρέπει να προστεθεί στον Περιοδικό Πίνακα της Χημείας. Νέα πειράματα δείχνουν να επιβεβαιώνουν τη δημιουργία του στοιχείου με ατομικό αριθμό 115, ενός στοιχείου που μπορεί να υπάρξει στη φύση μόνο για κλάσματα του δευτερολέπτου.
O Περιοδικός Πίνακας κατατάσσει τα γνωστά χημικά στοιχεία ανάλογα με τον ατομικό τους αριθμό, δηλαδή τον αριθμό των πρωτονίων στον πυρήνα τους. Από τα 118 στοιχεία για τα οποία υπάρχουν ενδείξεις, μόνο τα πρώτα 98, ανιχνεύονται στη φύση, ενώ τα βαρύτερα στοιχεία δημιουργούνται στο εργαστήριο και διασπώνται σε ελαφρύτερα στοιχεία σχεδόν ακαριαία.
Οι πρώτες ενδείξεις για το στοιχείο 115, με την προσωρινή ονομασία «ununpentium» («ουνουνπέντιο») παρουσιάστηκαν το 2004 από Ρώσους ερευνητές, και μέχρι σήμερα πιστεύεται ότι έχουν δημιουργηθεί συνολικά περίπου 50 άτομα του στοιχείου.
Νέες, πειστικότερες ενδείξεις δημοσιεύονται τώρα στο Physical Review Letters από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Λουντ στη Σουηδία.
Ο Δρ Ντιρκ Ρούντολφ και οι συνεργάτες του δημιούργησαν μερικά άτομα του νέου στοιχείου ακολουθώντας την προσέγγιση των Ρώσων συναδέλφων τους: βομβάρδισαν ένα λεπτό φύλλο αμερίκιου (Am, ατομικός αριθμός 95) με ιόντα ασβεστίου.
Από τη σύγκρουση αυτή φαίνεται ότι σχηματίστηκε το στοιχείο 115, το οποίο όμως μετουσιώθηκε ακαριαία σε ελαφρύτερα στοιχεία μέσω μιας αντίδρασης που ονομάζεται α ραδιενεργή διάσπαση.
Στην πραγματικότητα οι ερευνητές δεν ανίχνευσαν το ίδιο το στοιχείο 115, αλλά κατέγραψαν σωματίδια που προκύπτουν από τη ραδιενεργή διάσπαση. Τα δεδομένα συνέπιπταν με τις θεωρητικές προβλέψεις και ενισχύουν τις υποψίες για την ύπαρξη του νέου στοιχείου.
Για να καταχωρηθεί όμως επίσημα στον Περιοδικό Πίνακα, η ανακάλυψη θα πρέπει πρώτα να αναγνωριστεί από την IUPAC (διεθνή ένωση χημείας).
Οι αρμόδιες επιτροπές δεν αποκλείεται τώρα να ζητήσουν νέα πειράματα πριν δώσουν το πράσινο φως.

Πηγή : in.gr

Δείτε ακόμη :

► Οι πρώτες ενδείξεις για το στοιχείο 115 εδώ

► Για το στοιχείο 113 εδώ 

► Στοιχεία 114 και 116 εδώ

26 Αυγ 2013

Σιδερένιος πλανήτης γιορτάζει την Πρωτοχρονιά κάθε 4 ώρες

Φανταστείτε πώς θα ήταν αν η βάρδια σας στη δουλειά διαρκούσε δύο συνεχόμενα έτη. Αυτό θα συνέβαινε αν εργαζόσασταν στον KOI 1843.03, τον πλανήτη με το συντομότερο έτος που έχει ανακαλυφθεί έως σήμερα.
Ερευνητές του MIT ανέλυσαν δεδομένα του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler, το οποίο είχε δώσει ενδείξεις για την ύπαρξη του πλανήτη το 2012. Το Kepler είναι σχεδιασμένο να ανιχνεύει εξωπλανήτες την ώρα που περνούν μπροστά από τα μητρικά τους άστρα.
Στην περίπτωση του KOI 1843.03, τα περάσματα αυτά, γνωστά στους αστρονόμους ως διαβάσεις, ήταν εξαιρετικά συχνά, ένδειξη ότι το έτος του πλανήτη έχει μικρή διάρκεια.
Οι παρατηρήσεις, αναφέρουν οι ερευνητές στο Astrophysical Journal Letters, δείχνουν ότι ο KOI 1843.03 είναι ο πλανήτης με τη μικρότερη γνωστή περίοδο περιφοράς, δηλαδή το συντομότερο έτος, με διάρκεια μόλις 4 ώρες και 15 λεπτά.
Η μικρή διάρκεια περιφοράς οφείλεται στο γεγονός ότι ο πλανήτης βρίσκεται σε εξαιρετικά μικρή απόσταση από το μητρικό του άστρο και κινείται ασυνήθιστα γρήγορα, με ταχύτητα γύρω στα 250 χιλιόμετρα την ώρα. Συγκριτικά, η Γη «σέρνεται» γύρω από τον Ήλιο με μόλις 30 χιλιόμετρα την ώρα.
Όμως η μικρή απόσταση του KOI 1843.03 από το μητρικό του άστρο πιθανότατα έχει και άλλες συνέπειες: η ερευνητική ομάδα εκτιμά ότι ο πλανήτης πρέπει να να έχει στραμμένη τη μία πλευρά του μόνιμα προς το άστρο, όπως η Σελήνη έχει τη μία πλευρά της μονίμως στραμμένη προς τη Γη.
Και αυτό θα σήμαινε ότι η περίοδος περιφοράς είναι ίση με την περίοδο περιστροφής. Με άλλα λόγια, ένας χρόνος στον KOI 1843.03 πρέπει να διαρκεί όσο μία ημέρα. 
Τα παράξενα όμως δεν σταματούν εδώ: όταν ένας πλανήτης βρίσκεται σε τόσο μικρή απόσταση από το άστρο του δέχεται τις συνέπειες της βαρυτικής του έλξης, η οποία μπορεί να έχει διαφορετική ένταση σε κάθε περιοχή και να δημιουργεί έτσι ισχυρές παλιρροϊκές δυνάμεις.
 «Όταν βρίσκεται κανείς τόσο κοντά στο άστρο, οι παλιρροϊκές αλληλεπιδράσεις γίνονται τόσο ισχυρές ώστε μπορούν να διαλύσουν τον πλανήτη. Ο μόνος τρόπος για να μπορέσει ο πλανήτης να συγκρατήσει τη μάζα του είναι να έχει πολύ μεγάλη πυκνότητα» σχολιάζει ο Ρομπέρτο Σάντσις-Οχέδα, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο MIT.
Οι υπολογισμοί της μελέτης του δείχνουν ότι ο ΚΟΙ 1843.03, ο οποίος έχει μάζα ίση με 0,6 γήινες μάζες, είναι τόσο πυκνός ότι πρέπει να αποτελείται κατά τουλάχιστον 70% από σίδηρο, ή ακόμα και από μασίφ σίδερο.
Η αλήθεια πάντως είναι ότι ο ΚΟΙ 1843.03 είναι ακόμα ένας «πιθανός πλανήτης», του οποίου η ύπαρξη δεν έχει επιβεβαιωθεί οριστικά.
Αν τελικά αυτός ο κόσμος δεν υπάρχει, το ρεκόρ του συντομότερου έτους πηγαίνει στον Kepler 87b.
Σύμφωνα με ανεξάρτητη μελέτη, την οποία δημοσιεύουν στο Astrophysical Journal μέλη της ίδιας ερευνητικής ομάδας στο MIT, ο Kepler 87b, του οποίου η ύπαρξη έχει επιβεβαιωθεί, γιορτάζει την Πρωτοχρονιά κάθε 8,5 ώρες.

Πηγή : in.gr

Διαβάστε το αντίστοιχο άρθρο εδώ

18 Αυγ 2013

Η φιγκολιμόδη βελτιώνει την κλινική εικόνα των ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας

Ελπιδοφόρα μηνύματα για τη αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣΚΠ), φέρνει η δραστική ουσία φιγκολιμόδη, σύμφωνα με τα νέα διαθέσιμα επιστημονικά δεδομένα, τα οποία παρουσιάστηκαν στο 23ο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Νευρολογικής Εταιρείας (ENS).
Η φιγκολιμόδη επηρεάζει θετικά τις βασικές μετρήσεις για τη ΣΚΠ, δηλαδή τα ποσοστά υποτροπής, τη μείωση του όγκου του εγκεφάλου και την εξέλιξη των βλαβών και της αναπηρίας. Η βελτίωση αυτών των βασικών μετρήσεων οδήγησε στην ευνοϊκή κλινική έκβαση πολλών ασθενών.
Παράλληλα, όπως προκύπτει από τα ευρήματα της κλινικής μελέτης TRANSFORMS, ένα μεγαλύτερο ποσοστό ασθενών ήταν ελεύθεροι νόσου μετά από ένα χρόνο θεραπείας με φιγκολιμόδη, σε σύγκριση με τη θεραπεία με ιντερφερόνη. Για τους ασθενείς που λάμβαναν ιντερφερόνη κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους, το ποσοστό ασθενών ελεύθερων νόσου κατά τη διάρκεια του δεύτερου έτους αυξήθηκε, αφού άλλαξαν από τη θεραπεία με ιντερφερόνη στη θεραπεία με φιγκολιμόδη. 
Τα παραπάνω στοιχεία υποδηλώνουν ότι η αλλαγή από ιντερφερόνη σε φιγκολιμόδη είναι ωφέλιμη για τους ασθενείς, ώστε να επιτύχουν και να διατηρήσουν μια μακροχρόνια κατάσταση ελεύθερη νόσου. Μέχρι σήμερα περίπου 63.000 ασθενείς έχουν λάβει φιγκολιμόδη, παρουσιάζοντας ένα θετικό προφίλ οφέλους-κινδύνου, τόσο στο πλαίσιο κλινικών μελετών, όσο και σε πραγματικό περιβάλλον.
Η φιγκολιμόδη είναι η πρώτη από του στόματος θεραπεία που έχει εγκριθεί για την αντιμετώπιση των υποτροπιαζουσών μορφών της ΣΚΠ και η πρώτη από μια νέα κατηγορία ουσιών που ονομάζονται τροποποιητές υποδοχέων της 1-φωσφορικής σφιγγοσίνης. Θεωρείται ότι δρα με δύο τρόπους κατά των καταστροφικών διεργασιών που προωθούν την εξέλιξη της νόσου, επηρεάζοντας όχι μόνο το ανοσοποιητικό σύστημα, ώστε να μειώσει τις βλάβες από τις φλεγμονές, αλλά και το ΚΝΣ, ώστε να ενισχύσει τη νευροπροστασία και την αποκατάσταση. 
Η σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) είναι μία αυτοάνοση εκφυλιστική νόσος του κεντρικού νευρικού συστήματος (ΚΝΣ). Στη ΣΚΠ το έλυτρο μυελίνης, δηλαδή το στρώμα που προστατεύει τις νευρικές ίνες, καταστρέφεται από τη φλεγμονή που παρουσιάζεται όταν τα κύτταρα του ανοσοποιητικού επιτίθενται στο νευρικό σύστημα. 
Αυτή η νευροφλεγμονώδης βλάβη μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε περιοχή του εγκεφάλου, του οπτικού νεύρου και του νωτιαίου μυελού και να προκαλέσει διάφορα σωματικά και νοητικά προβλήματα, όπως είναι η απώλεια του μυϊκού ελέγχου και της δύναμης, της όρασης, της ισορροπίας, της αισθητικότητας και της νοητικής λειτουργίας. 
Σήμερα έως και 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι σε παγκόσμιο επίπεδο πάσχουν από ΣΚΠ, πιο συχνά νέοι άνθρωποι, ηλικίας 20 - 40 ετών.
Η δράση της φιγκολιμόδης προλαμβάνει την έξοδο των λεμφοκυττάρων, τα οποία προκαλούν φλεγμονές και βλάβες στο ΚΝΣ, από τους λεμφοειδείς ιστούς, μειώνοντας, κατά συνέπεια, την εισχώρησή τους στο κεντρικό σύστημα και τη δυνατότητα πρόκλησης βλαβών. Η ουσία είναι, επίσης, σε θέση να διαπεράσει τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό και θεωρείται ότι επιδρά στη νευροεκφυλιστική διεργασία στον εγκέφαλο και στο νωτιαίο μυελό.

Πηγή : health.in.gr

Περισσότερα για τη φιγκολιμόδη  εδώ  (Wikipedia)

13 Αυγ 2013

Βότανο των αρχαίων Ελλήνων αποδεικνύεται καρκινογόνο

Το γένος Aristolochia περιλαμβάνει εκατοντάδες είδη. 
Εδώ, η αριστολοχία η στρογγυλή, ενδημικό φυτό της Ελλάδας (Πηγή: Wikimedia/Creative Commons)  
Μεταλλάξεις σε χιλιάδες γονίδια, οι οποίες οδηγούν τελικά στην εμφάνιση καρκίνου των νεφρών, αποδεικνύεται ότι προκαλεί η αριστολοχία, ένα βότανο που χρησιμοποιούνταν στην αρχαία Ελλάδα για να διευκολύνει τη γέννα και καταναλώνεται σήμερα ευρέως στην Ασία για διάφορες παθήσεις.
Τα φυτά του γένους Aristolochia, το οποίο περιλαμβάνει περισσότερα από 500 είδη, απαντώνται στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου και χαρακτηρίζονται από τα όμορφα σωληνοειδή άνθη τους, τα οποία θυμίζουν ανθρώπινη μήτρα.
Τώρα, μελέτη του Εθνικού Πανεπιστημίου της Σιγκαπούρης επιβεβαιώνει τις υποψίες ότι η αριστολοχία είναι και καρκινογόνος. Οι ερευνητές εξέτασαν δείγματα καρκινικού ιστού από εννέα ασθενείς στην Ταϊβάν που είχαν καταναλώσει αριστολοχία και εμφάνισαν καρκίνο του νεφρού.
Η μελέτη δημοσιεύεται στο "Science Translational Medicine" μαζί με μια δεύτερη έρευνα, η οποία δείχνει ότι οι μεταλλάξεις που προκαλεί η αριστολοχία είναι διαφορετικές από αυτές που ανιχνεύονται σε ασθενείς με καρκίνο του νεφρού οι οποίοι δεν είχαν πάρει αριστολοχία.
Το όνομα Aristolochia προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις "άριστος" και "λοχεία", σημαίνει δηλαδή άριστη γέννα. 
Στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετά είδη, δύο από τα οποία, η αριστολοχία η κρητική (Aristolochia cretica) και η αριστολοχία η στρογγυλή (Aristolochia rotunda) είναι ενδημικά είδη.
Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τις αριστολοχίες για να διευκολύνουν τον τοκετό, ενώ αργότερα το φυτό άρχισε να χρησιμοποιείται στην Κίνα και ως παυσίπονο για τους πόνους της περιόδου και της αρθρίτιδας.
Ακόμα και σήμερα, το βότανο χρησιμοποιείται ευρέως στην Ασία σε προϊόντα για την απώλεια βάρους και διάφορες παθήσεις. Προηγούμενη μελέτη είχε δείξει μάλιστα ότι το ένα τρίτο των κατοίκων της Ταϊβάν είχαν καταναλώσει αριστολοχία ως βότανο το διάστημα 1997-2003.
Σήμερα, τα προϊόντα αριστολοχίας απαγορεύονται στην Ταϊβάν και άλλες χώρες, καθώς διαπιστώθηκε ότι το φυτό μπορεί να προκαλέσει νεφρική ανεπάρκεια, όπως συνέβη σε δεκάδες γυναίκες στο Βέλγιο που έπαιρναν συμπλήρωμα για απώλεια βάρους, καθώς και σε κατοίκους της περιοχής του Δούναβη που είχαν καταναλώσει σιτηρά επιμολυσμένα με σπόρους αριστολοχίας.
Οι αναλύσεις αποκάλυψαν ότι οι ασθενείς είχαν εμφανίσει μεταλλάξεις σε τουλάχιστον 1.500 γονίδια -ένας ακραία υψηλός αριθμός, υψηλότερος από ό,τι στους καπνιστές με καρκίνο του πνεύμονα.
Επιπλέον, οι ερευνητές παρουσιάζουν ενδείξεις ότι το βότανο ενδέχεται να συνδέεται και με τον καρκίνο του ήπατος.
Όπως φαίνεται, η σοφία των αρχαίων Ελλήνων δεν ήταν πάντα αλάνθαστη...

Πηγή : in.gr

Διαβάστε το πλήρες άρθρο εδώ 

12 Αυγ 2013

126α γενέθλια του Erwin Schrödinger

Η Google τιμά σήμερα τα 126α γενέθλια του Έρβιν Σρέντιγκερ (Erwin Schrödinger) διάσημου Αυστριακού Φυσικού (1887-1961).
Ο Schrödinger ασχολήθηκε με τη Στατιστική φυσική, τη Θερμοδυναμική, την Ηλεκτροδυναμική, την Κοσμολογία, τη Βιολογία, τη Φιλοσοφία, αλλά κυρίως με την Κβαντική φυσική, όπου, συνδυάζοντας τις θεωρίες των Louis de Broglie και Martin Heideger διατύπωσε την περίφημη κυματική εξίσωση που φέρει το όνομά του.
Γι' αυτή του την εργασία ο Schrödinger τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ το 1933, από κοινού με τον Paul Dirac.
Η γάτα του Schrödinger
Φανταστείτε ένα δοχείο χωρίς ανοίγματα μέσα στο οποίο βρίσκεται μια γάτα. Υπάρχει ένας εξωτερικός μηχανισμός που παράγει ένα φωτόνιο, το οποίο προσκρούει σε ένα ημιδιαφανές κάτοπτρο.
Εκεί, έχει 50% πιθανότητα να διαπεράσει το κάτοπτρο και άλλη τόση να ανακλαστεί. Αν το διαπεράσει, ενεργοποιεί έναν άλλο μηχανισμό στο εσωτερικό του δοχείου που απελευθερώνει ένα δηλητήριο που σκοτώνει τη γάτα.
Επειδή λοιπόν δεν ξέρουμε πώς το φωτόνιο θα συμπεριφερθεί ή καλύτερα επειδή ξέρουμε πως υπάρχει ταυτόχρονα σε δυο επάλληλες και κβαντικές καταστάσεις, δεν ξέρουμε και τη μοίρα της γάτας.
Μέχρι όμως να ανοίξουμε το κουτί για να δούμε τι κάνει η γάτα, σύμφωνα με την κβαντική θεωρία και τους κανόνες της, έχουμε τη λεγόμενη "υπέρθεση δύο καταστάσεων". Ο κόσμος υπάρχει στον βαθμό που υπάρχουμε κι εμείς ως μάρτυρες μιας από τις πολλές του εκδοχές και τις άπειρες διακλαδώσεις του αρχικού συμβάντος.
Ο Schrödinger για να εξηγήσει θέματα της κβαντομηχανικής πρότεινε το περίφημο πείραμα με τη γάτα, θέλοντας να δείξει ότι η κβαντική θεωρία είναι ακόμη ελλιπής. Σύμφωνα με τα μέχρι τότε δεδομένα η γάτα είτε είναι ζωντανή είτε έχει πεθάνει, ανεξάρτητα από την παρατήρηση μας...
 
Ο Schrödinger έχει συνδεθεί άρρηκτα με τη δημιουργία και την ανάπτυξη της κβαντικής μηχανικής. Η περίφημη κυματική του εξίσωση αποτελεί τον κεντρικό πυρήνα της συγκεκριμένης θεωρίας και του εξασφάλισε μια περίοπτη θέση στην ιστορία της φυσικής.
Η μεγάλη του δημιουργικότητα οφείλεται στην καταπληκτική ευρύτητα του πνεύματος του. Ήταν ο συγγραφέας πολλών έργων σε διάφορους τομείς της φυσικής : στατιστική μηχανική και θερμοδυναμική, φυσική των διηλεκτρικών, θεωρία του χρώματος, ηλεκτροδυναμική, γενική σχετικότητα και κοσμολογία και έκανε πολλές προσπάθειες να κατασκευάσει μια ενοποιημένη θεωρία πεδίου. Στο βιβλίο του "What is Life?" (Τι είναι η ζωή;) ο Schrödinger αντιμετωπίζει τα προβλήματα της γενετικής, κοιτάζοντας το φαινόμενο της ζωής από την άποψη της φυσικής. Ασχολήθηκε με τις φιλοσοφικές πτυχές της επιστήμης και έγραψε επίσης για τη φιλοσοφία και τη θεωρητική βιολογία.
 
Διαβάστε περισσότερα εδώ (Wikipedia)

Δείτε το σχετικό βίντεο από τη Google
 

11 Αυγ 2013

Νάιλον ιστορίες - Wallace Carothers

Λίγο πριν το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, η εταιρεία DuPont στην Αμερική ανακοινώνει ότι ετοιμάζεται να βγάλει στην αγορά μια ίνα "στέρεη όπως ο χάλυβας, λεπτή όπως ο ιστός της αράχνης και με μια θαυμάσια λάμψη". Είναι το νάιλον...
Φρενίτις : 64 εκατομμύρια ζευγάρια νάιλον κάλτσες πωλούνται σε ένα μόνο πρωινό...

Ο Wallace Carothers μπορεί να θεωρηθεί ως ο πατέρας των τεχνητών πολυμερών και είναι ο άνθρωπος που ευθύνεται για την εφεύρεση του νάιλον και του νεοπρένιου, του πρώτου συνθετικού ελαστικού. Ήταν ένας λαμπρός χημικός, που γεννήθηκε το 1896 στην Αϊόβα. Πρώτα σπούδασε λογιστικά και αργότερα σπούδασε χημεία (ενώ δίδασκε λογιστικά) στο Tarkio College στο Μισούρι. Έλαβε τόσο πτυχίο Master και PhD από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις και στη συνέχεια έγινε καθηγητής στο Χάρβαρντ, όπου και ξεκίνησε την έρευνά του σε χημικές δομές των πολυμερών το 1924.
Το 1928, η χημική εταιρεία DuPont άνοιξε ένα εργαστήριο έρευνας για την ανάπτυξη των τεχνητών υλικών και ο Carothers αποχώρησε από τη θέση του στο Χάρβαρντ για να γίνει επικεφαλής του τμήματος αυτού. 
Η ερευνητική ομάδα του Carothers παρασκεύασε το νεοπρένιο το 1931 και στη συνέχεια στράφηκε προς μια συνθετική ίνα που θα μπορούσε να αντικαταστήσει το μετάξι.  Η κύρια πηγή των Ηνωμένων Πολιτειών σε μετάξι ήταν η Ιαπωνία και οι εμπορικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών είχαν διακοπεί.
Το 1934, ο Carothers είχε κάνει σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση δημιουργίας συνθετικού μεταξιού συνδυάζοντας τις χημικές ουσίες εξαμεθυλενοδιαμίνη και αδιπικό οξύ για να δημιουργήσει μια νέα ίνα που σχηματίζεται με τη διαδικασία που είναι γνωστή ως αντίδραση συμπύκνωσης. Σε μια τέτοια αντίδραση συμπύκνωσης τα δύο μόρια σχηματίζουν ένα νέο προϊόν μαζί με νερό ως παραπροϊόν.
Σε μια απλή προσέγγιση, τα μόρια με μια ομάδα οξέος (-COOH) σε κάθε άκρο αντιδρούν με μόρια που περιέχουν αμινομάδα (-ΝΗ2) σε κάθε άκρο της αμίνης. Το νάιλον που προκύπτει ονομάζεται με βάση τον αριθμό ατόμων άνθρακα που έχει η καθεμία πρώτη ύλη. Το πιο κοινό νάιλον, αυτό που παράγεται από εξαμεθυλενοδιαμίνη (6 άτομα άνθρακα) και αδιπικό οξύ (6 άτομα άνθρακα) ονομάζεται νάιλον-6,6.
Ο Carothers βελτίωσε τη διαδικασία (δεδομένου ότι το νερό που παράγεται από την αντίδραση εξασθενούσε τις ίνες) με την προσαρμογή του εξοπλισμού έτσι ώστε το νερό να αποστάζεται και απομακρύνεται από τη διαδικασία, οπότε παράγονταν ισχυρότερες ίνες.
Η DuPont κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τη νέα ίνα γνωστή ως νάιλον το 1935 και την προώθησε στην αγορά το 1938. Για το όνομα "nylon" έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις.
Το 1936 ο Carothers παντρεύτηκε την Helen Sweetman, μια συνάδελφό του στην DuPont. Απέκτησαν μια κόρη, αλλά τραγικά ο Carothers αυτοκτόνησε πριν από τη γέννηση του παιδιού αυτού. Ήταν πιθανό ότι ο Carothers υπέφερε από μανιοκατάθλιψη, και ο πρόωρος θάνατος της αδελφής του, το 1937, επιδείνωσε την κατάστασή του.
Τον Απρίλιο του 1937, ο Wallace Carothers έδωσε τέλος στη ζωή του σε ένα φτηνό δωμάτιο ξενοδοχείου στη Φιλαδέλφεια, πίνοντας ένα θανατηφόρο κοκτέιλ χυμού πορτοκαλιού και κυανιούχου καλίου...

Πηγές :
1. Hermes, Matthew. Enough for One Lifetime. Wallace Carothers, Inventor of Nylon, Chemical Heritage Foundation, 1996 (περιγραφή και προεπισκόπηση του βιβλίου εδώ)

9 Αυγ 2013

Το πρώτο μπιφτέκι εργαστηρίου...

Δύο εθελοντές γευσιγνώστες πέρασαν πριν τρεις μέρες στην Ιστορία δοκιμάζοντας στο Λονδίνο το πρώτο χάμπουργκερ του σωλήνα. Το καινοτόμο πιάτο παρασκευάστηκε in vitro από βλαστοκύτταρα αγελάδας, τα οποία καλλιεργήθηκαν στο εργαστήριο, εμπλουτίστηκαν με βιολογικά καρυκεύματα και πλάστηκαν σε μια πίτα, η οποία ευελπιστεί τώρα να γίνει αποδεκτή ως μπιφτέκι.
Το μπιφτέκι του σωλήνα καλλιεργήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Μάαστριχτ με την προοπτική να λύσει τα οικονομικά, περιβαλλοντικά και ίσως ηθικά προβλήματα που δημιουργεί η αυξανόμενη ζήτηση για κρέας.
Μόλις δοκίμασε το πιάτο σε ένα εστιατόριο του δυτικού Λονδίνου, η Αυστριακός κριτικός γεύσης Χάνι Ρούτζλερ δήλωσε: «Περίμενα ότι η υφή θα ήταν πιο μαλακή [...] Έχει αρκετά έντονη γεύση, η οποία πλησιάζει το κρέας, δεν είναι όμως τόσο ζουμερό. Η πυκνότητα είναι τέλεια, του λείπει όμως αλατοπίπερο».
Και κατέληξε στο κρίσιμο συμπέρασμα: «Για μένα, αυτό είναι κρέας».
Από την πλευρά του, ο συγγραφέας γευσιγνωσίας Τζος Σόνουαλντ συμφώνησε ότι «σε γενικές γραμμές είναι σαν χάμπουργκερ».
Η ιδέα ίσως ακούγεται αποκρουστική για ορισμένους, για άλλους όμως ίσως δείχνει ως καλή επένδυση για το μέλλον: το πρόγραμμα ανάπτυξης του καλλιεργημένου κρέατος, κόστους γύρω στα 300.000 ευρώ, αποκαλύφθηκε ότι χρηματοδοτήθηκε από τον συνιδρυτή της Google Σεργκέι Μπριν.
Τι περιέχει όμως το κρέας του δοκιμαστικού σωλήνα (in vitro) ; Kυρίως μυϊκά κύτταρα μοσχαριού, τα οποία προέρχονται από τον πολλαπλασιασμό των βλαστικών κυττάρων μέσα σε μια «σούπα» από θρεπτικά υλικά.
Περιέχει επίσης μικρές ποσότητες λίπους, το οποίο παράγεται επίσης από βλαστοκύτταρα, στερείται όμως το συστατικό που δίνει τη χαρακτηριστική εμφάνιση αλλά και γεύση του κρέατος: το αίμα. Για να λυθεί το μάλλον εμφανές πρόβλημα, το αίμα υποκαθίσταται από μυογλοβίνη, μια πρωτεΐνη παρόμοια με την αιμοσφαιρίνη του αίματος, και χρωματίζεται με ζωμό παντζαριού και σαφράν.
Και, όπως ισχύει και στα περισσότερα άλλα χάμπουργκερ, ο συνθετικός κιμάς περιέχει επίσης ψίχουλα και αβγό.
Αρκετές ερευνητικές ομάδες σε όλο τον κόσμο προσπαθούν εδώ και χρόνια να αναπτύξουν συνθετικό κρέας -η ιδέα όμως αποδεικνύεται τεχνικά δύσκολη και ίσως δύσπεπτη.
Σε αυτή τη κούρσα για τη γαστρονομία του μέλλοντος, ο Δρ Μαρκ Ποστ στο Πανεπιστήμιο του Μάαστριχτ δείχνει να προηγείται. Έπειτα από χρόνια προσπάθειας, ο ερευνητής είχε προαναγγείλει την εκδήλωση αυτή τον περασμένο Μάιο.
Ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει σήμερα ότι η υπερκατανάλωση κρέατος βλάπτει την υγεία, πολλοί όμως ίσως δεν έχουν αντιληφθεί τις υπόλοιπες επιπτώσεις της κτηνοτροφίας. Σύμφωνα με έκθεση του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ το 2006, η εκτροφή ζώων αντιστοιχεί στο 18% της εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου και, σε συνδυασμό με τη γεωργία, επηρεάζει σε «μαζική κλίμακα» την ποιότητα του αέρα και των εδαφών, τη βιοποικιλότητα και τα αποθέματα χώρου, νερού και ενέργειας.
Ο ίδιος ο Δρ Μαρκ Ποστ, ο οποίος είχε δώσει στο BBC αποκλειστική πρόσβαση στο εργαστήριό του, δήλωσε ότι δημιούργησε το μπιφτέκι «επειδή η εκτροφή ζώων δεν κάνει καλό στο περιβάλλον, δεν πρόκειται να καλύψει την αύξηση της ζήτησης στο μέλλον και δεν κάνει καλό ούτε στα ζώα».
Εφόσον το κρέας in vitro δεν απογοήτευσε τους γευσιγνώστες και η ζήτηση αυξάνεται κατακόρυφα σε χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία, καλύτερα να ευχηθούμε για το μέλλον καλή όρεξη...

Πηγή : in.gr

Δείτε το βίντεο του BBC "How to grow a burger in the lab"  εδώ

Διαβάστε ακόμα : Μοριακή γαστρονομία

8 Αυγ 2013

Εξωτικός κρύσταλλος αναγκάζει το φως να σταματήσει

Γερμανοί επιστήμονες κατάφεραν να ακινητοποιήσουν το ταχύτερο πράγμα του Σύμπαντος και να το κρατήσουν αιχμάλωτο για το χρόνο-ρεκόρ των 60 δευτερολέπτων -ένα επίτευγμα που ίσως θα εξέπληττε τον Αϊνστάιν και δεν αποκλείεται να έχει πρακτικές εφαρμογές στο μέλλον.
Ο πατέρας της θεωρίας της Σχετικότητας είχε υπολογίσει σωστά ότι το φως -όπως και οτιδήποτε άλλο στο Σύμπαν- δεν μπορεί να έχει ταχύτητα μεγαλύτερη από περίπου 300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτα στο κενό. Ο Αϊνστάιν όμως δεν είπε ότι το φως δεν μπορεί να κινηθεί πιο αργά.
Για την ακρίβεια, η ταχύτητα είναι πάντα μικρότερη όταν το φως κινείται μέσα σε ένα οποιοδήποτε υλικό μέσο -μέσα στο γυαλί, για παράδειγμα, η ταχύτητα των φωτονίων μειώνεται κατά περίπου 40%.
Κανένα μέσο, όμως, δεν μπορεί να μειώσει την ταχύτητα του φωτός στο μηδέν. Το 1999, ωστόσο, ερευνητές του Χάρβαρντ κατάφεραν να επιβραδύνουν το φως στα 61 χιλιόμετρα την ώρα, και δύο χρόνια αργότερα μπόρεσαν να το σταματήσουν εντελώς, έστω και για μια στιγμή.
Τώρα, ερευνητές στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Ντάρμσταντ δείχνουν ότι το φως μπορεί να αιχμαλωτιστεί για περισσότερο χρόνο, έως και 60 δευτερόλεπτα, χάρη σε μια πειραματική διάταξη που βασίζεται σε έναν κρύσταλλο και δύο δέσμες λέιζερ.
Το μυστικό είναι ότι ο κρύσταλλος, ένα υλικό που μοιάζει με γυαλί, γίνεται διαφανής για να απορροφήσει το εισερχόμενο φως, ενώ αμέσως μετά γίνεται αδιαφανής, οπότε το φως παγιδεύεται μέσα του.
Για την ακρίβεια, το φως μετατρέπεται σε ένα είδος κύματος που παραμένει αιχμάλωτο μέσα στον κρύσταλλο.
Ο κρύσταλλος αυτός περιέχει ιόντα (φορτισμένα άτομα) του εξωτικού στοιχείου πρασεοδύμιου. Χάρη στα ιόντα αυτά, ο κρύσταλλος γίνεται απότομα διαφανής όταν δεχθεί μια δέσμη λέιζερ, την οποία οι ερευνητές ονομάζουν δέσμη ελέγχου.
Μια δεύτερη δέσμη, η οποία πρόκειται να ακινητοποιηθεί, εισέρχεται στον διαφανή κρύσταλλο και επιβραδύνεται από τα ιόντα. Και αν η δέσμη ελέγχου σβήσει ενώ η δεύτερη δέσμη βρίσκεται μέσα στον κρύσταλλο, το φως παγιδεύεται.
Ουσιαστικά το φως μετατρέπεται σε ένα είδος κύματος, ένα "κύμα σπιν", το οποίο διαδίδεται στα ηλεκτρόνια που περιφέρονται γύρω από τα ιόντα.
Αυτό είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο επίτευγμα, δεδομένου ότι το κύμα σπιν μπορεί να επηρεαστεί από μια πληθώρα παραγόντων -αυτός εξάλλου είναι ο λόγος που το φως δεν παγιδεύεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα και σταδιακά διαρρέει στο περιβάλλον.
Παρουσιάζοντας το πείραμά τους στην επιθεώρηση "Physical Review Letters", οι ερευνητές εκτιμούν πάντως ότι το φως είναι δυνατό να μείνει «παγωμένο» για μεγαλύτερο διάστημα, ίσως και μια εβδομάδα.
Συσκευές που ακινητοποιούν το φως θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στο μέλλον για σε οπτικά συστήματα αποθήκευσης δεδομένων.
Όπως γνωρίζουμε από τις οπτικές ίνες, το φως μπορεί να μεταφέρει πληροφορίες, οι οποίες θα παγιδεύονταν κι αυτές στον κρύσταλλο όταν το φως ακινητοποιείται.
Στο τελευταίο πείραμα, οι ερευνητές μπόρεσαν να αποθηκεύσουν στον κρύσταλλο τις πληροφορίες που μετέφερε η εισερχόμενη δέσμη -μια απλή εικόνα με ρίγες- και να ανακτήσουν τις πληροφορίες αυτές ένα λεπτό αργότερα.
Επόμενος στόχος των ερευνητών είναι αφενός να αιχμαλωτίσουν το φως για περισσότερο χρόνο, αφετέρου να αυξήσουν την ποσότητα πληροφορίας που μπορεί να αποθηκευτεί.
Και, αν οι προσπάθειες αποδώσουν, το αιχμάλωτο φως θα μπορούσε να γίνει βασικό εργαλείο για τα δίκτυα του μέλλοντος.

Πηγή : in.gr   

6 Αυγ 2013

Χημικές ουσίες στο αίμα προδίδουν την κοινωνική θέση, σύμφωνα με επιστήμονες

Οι επιστήμονες εντόπισαν εννέα ουσίες που φαίνεται κατά κύριο λόγο να αυξάνονται σε ανθρώπους με υψηλότερα εισοδήματα και ανώτερη θέση στην κοινωνία.
Πρώτη φορά βρετανοί επιστήμονες ισχυρίζονται ότι βρήκαν ένα τρόπο να συσχετίζουν τον πλούτο ενός ανθρώπου με συγκεκριμένες χημικές ουσίες στο αίμα του. Σύμφωνα με τους ερευνητές, μερικές ουσίες εμφανίζονται αυξημένες στον οργανισμό, ανάλογα με το επίπεδο του εισοδήματος κάποιου.
Όπως γράφει η εφημερίδα Telegraph, οι ερευνητές, με επικεφαλής την επιδημιολόγο Τζέσικα Τάιρελ του Ευρωπαϊκού Κέντρου Περιβάλλοντος και Ανθρώπινης Υγείας της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Έξετερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιβαλλοντικό περιοδικό «Environmental International», συσχέτισαν το επίπεδο 179 χημικών ουσιών στο σώμα (με βάση δείγματα ούρων και αίματος από 22.000 περίπου άτομα) με το κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο αυτών των ατόμων.
Με αυτό τον τρόπο, εντόπισαν εννέα ουσίες που φαίνεται κατά κύριο λόγο να αυξάνονται σε ανθρώπους με υψηλότερα εισοδήματα και ανώτερη θέση στην κοινωνία.
Οι ουσίες περιλαμβάνουν το αρσενικό και τον υδράργυρο (υπάρχουν στα ψάρια και στα θαλασσινά), το θάλλιο, το υπερφθορο-οκτανοϊκό οξύ, τη βενζοφαινόνη (υπάρχει στα αντιηλιακά) και τις μονοφθαλικές ενώσεις (χρησιμοποιούνται σε συσκευασίες τροφίμων, σαμπουάν κλπ).
Αντίθετα, άλλες ουσίες όπως το κάδμιο και ο μόλυβδος, που συνήθως σχετίζονται με τη βαριά βιομηχανία, βρίσκονται συχνότερα στο αίμα των φτωχότερων ανθρώπων.
«Διαπιστώσαμε ότι οι χημικές ουσίες συγκεντρώνονται στον καθένα, όμως το επίπεδο μερικών από αυτές εξαρτάται από τον πλούτο καθενός. Βρήκαμε ότι η συγκέντρωση 18 χημικών ουσιών συσχετίζεται στενά με το κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο και τον τρόπο ζωής» δήλωσε η Τζέσικα Τάιρελ.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, η συσχέτιση εν μέρει οφείλεται στο διαφορετικό είδος της διατροφής, που εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από το εισόδημα κάποιου.
Επισήμανε ακόμα ότι σήμερα κυριαρχεί η άποψη πως οι άνθρωποι κοντά στο κατώφλι της φτώχειας κινδυνεύουν περισσότερο από τα αυξημένα επίπεδα ορισμένων χημικών ουσιών στο αίμα τους, όμως, όπως επισήμανε, «η νέα έρευνά μας δείχνει ότι όλοι - και όχι μόνο οι φτωχοί - θα έπρεπε να ανησυχούν για τη χημική επιβάρυνση του οργανισμού τους».
Για παράδειγμα, οι πιο εύποροι τρώνε συχνότερα ψάρια και θαλασσινά, οπότε αυξάνουν στο αίμα τους συγκεκριμένες χημικές ουσίες, όπως ο υδράργυρος.
Από την άλλη, όπως είπε η Τζέσικα Τάιρελ, το κάπνισμα, που αποτελεί συχνότερη συνήθεια των πιο φτωχών, αφήνει τα δικά του χημικά ίχνη στο αίμα, όπως το κάδμιο και τον μόλυβδο.

Πηγή : ΑΠΕ-ΜΠΕ

3 Αυγ 2013

Τα δάκρυα και η χημεία τους

Πώς θα δείχναμε τη λύπη, το θυμό ή την ευτυχία μας εάν δεν υπήρχαν τα δάκρυα ;
Το αλμυρό υγρό που χρησιμεύει για να καθαρίζουν τα μάτια μας έχει και μια άλλη σπουδαία χρησιμότητα : εκφράζει τα συναισθήματά μας. Η πρώτη έκφραση της ζωής είναι το κλάμα, ακριβώς εκείνη η κραυγή που αφήνουν τα νεογέννητα μόλις βγαίνουν στο φως. Έτσι ενεργοποιείται μια σειρά από φυσιολογικές αντιδράσεις, άκρως απαραίτητες για τη ζωή. Όπως είναι, για παράδειγμα, η αναπνοή. Συνάμα, αποτελεί και μια κραυγή βοήθειας μπροστά στην ανησυχία και το φόβο που του προκαλεί η νέα κατάσταση. 

Τα δάκρυα παράγονται συνεχώς σε μικρές ποσότητες από τους δακρυϊκούς αδένες, που βρίσκονται στην εξωτερική πλευρά του κάθε ματιού, ελαφρώς πάνω από το μάτι και κάτω από το βλέφαρο. Τα δάκρυα κατανέμονται ομοιόμορφα σε όλη την μπροστινή επιφάνεια του ματιού, καθαρίζουν και λιπαίνουν το μάτι. Μερικά από τα δάκρυα εξατμίζονται, αλλά τα υπόλοιπα αποστραγγίζονται στη μύτη μέσω του δακρυϊκού πόρου.

Υπάρχουν τρία (3) βασικά είδη των δακρύων :
Βασικά δάκρυα : Στα μάτια των θηλαστικών, ο κερατοειδής χιτώνας συνεχώς διατηρείται υγρός από την έκκριση τους. Λιπαίνουν το μάτι και το βοηθούν να κρατήσει μακριά τη σκόνη. Το δακρυϊκό υγρό περιέχει νερό, λιπίδια, λυσοζύμη (μια χημική ουσία που αναστέλλει την ανάπτυξη βακτηρίων στην επιφάνεια του ματιού), πρωτεΐνες (βλεννίνη, λακτοφερίνη, λιποκαλίνη, λακριτίνη, ανοσοσφαιρίνες), γλυκόζη, νάτριο και κάλιο. 
Το δακρυϊκό υγρό είναι ένα τυπικό σωματικό υγρό με περιεκτικότητα σε αλάτι είναι παρόμοια με το πλάσμα του αίματος. Συνήθως, σε ένα 24ωρο, εκκρίνονται 0,75 έως 1,1 γραμμάρια δακρύων. Το ποσό αυτό μειώνεται με την αύξηση της ηλικίας.
Αντανακλαστικά δάκρυα : Το δεύτερο είδος των δακρύων παράγεται από ερεθισμό στα μάτια από ξένα σωματίδια ή ουσίες, όπως ατμούς κρεμμύδι, δακρυγόνα αέρια ή σπρέι πιπεριού. Αυτά τα αντανακλαστικά δάκρυα προσπαθούν να ξεπλύνουν τις ερεθιστικές ουσίες που μπορεί να έχουν έρθει σε επαφή με το μάτι.
Ψυχολογικά δάκρυα : Η τρίτη κατηγορία δακρύων γενικά αναφέρεται ως κλάμα, είναι αυξημένη δακρύρροια λόγω ισχυρού συναισθηματικού στρες, κατάθλιψης ή σωματικού πόνου. Τα δάκρυα αυτά δεν περιορίζονται μόνο στα αρνητικά συναισθήματα. Πολλοί άνθρωποι κλαίνε όταν νιώθουν ευτυχείς ή από τα γέλια. Στους ανθρώπους, τα συναισθηματικά δάκρυα μπορεί να συνοδεύονται από ερυθρότητα του προσώπου και λυγμούς, βήχα, και μερικές φορές σπασμούς με τη συμμετοχή του άνω μέρους του σώματος. 

Μια πολύ ενδιαφέρουσα ανακάλυψη σχετικά με το περιεχόμενο των δακρύων έγινε από τον Δρ Ουίλιαμ Φρέι, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα. Αυτός και η ομάδα του ανέλυσαν δύο τύπους δακρύων : τα συναισθηματικά (όπως το κλάμα από μια συναισθηματική αναστάτωση) και αυτά που προκύπτουν από ερεθιστικές ουσίες (όπως το κλάμα από τα κρεμμύδια). Βρήκαν ότι τα συναισθηματικά δάκρυα έχουν υψηλότερα επίπεδα ορισμένων πρωτεϊνών, όπως η εγκεφαλίνη (φυσικό παυσίπονο), μαγγανίου, καλίου αλλά και ορμονών, όπως η προλακτίνη.
Η προλακτίνη, που βρίσκεται σε μεγαλύτερη ποσότητα στις γυναίκες - και ίσως αυτό να εξηγεί το γιατί κλαίνε περισσότερο από τους άνδρες - συνδέεται επίσης με το στρες και το ανοσοποιητικό σύστημα. «Οι χημικές ουσίες που αυξάνονται όταν έχουμε συναισθηματικό στρες χάνονται με τα δάκρυα. Και επειδή το στρες που δεν εκδηλώνεται μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακές και εγκεφαλικές ασθένειες, το κλάμα είναι ευεργετικό και για την ισορροπία και για την επιβίωση», επισημαίνει ο καθηγητής Φρέι.
Υπάρχει επίσης η άποψη που λέει πως το κλάμα λειτουργεί ως αναλγητικό, μπορεί να περιορίσει τον πόνο, ωστόσο αυτό δεν έχει ερευνηθεί επαρκώς. Έμμεσα, βέβαια, εξηγείται ως τρόπος έκφρασης που φέρνει πιο κοντά τους ανθρώπους, ψυχικά και σωματικά, και αυτό έχει καταπραϋντική δράση. 
Επιστημονικές ομάδες ετοιμάζονται να χαρτογραφήσουν τον εγκέφαλο για να εντοπίσουν με τη βοήθεια των απεικονιστικών μεθόδων τις περιοχές και τις μεταβολές που πιθανόν να υφίστανται όταν κάποιος κλαίει. Όλοι πάντως οι ερευνητές συμφωνούν πως το κλάμα ως έκφραση συναισθηματικού στρες διαχωρίζει τον άνθρωπο από όλα τα άλλα έμβια όντα.
Όπως το θέτει άλλωστε ο καθηγητής Φρέι, «είναι ένα από εκείνα τα πράγματα που μας κάνουν ανθρώπους». 

 Ακούστε  την άρια του John Dowland "Go crystal tears(...like to the morning showers, And sweetly weep into thy lady's breast...) (1597)

Πηγή :  wikipedia