31 Ιαν 2018

Πώς έφτιαχναν το φημισμένο μπλε χρώμα στην αρχαία Αίγυπτο ;

Ο Ραμσής ο 3ος
Πρόκειται για την αρχαιότερη γνωστή τεχνητή χρωστική ουσία που χρησιμοποιήθηκε από τον άνθρωπο. Το αρχαιότερο εύρημα είναι 5.000 ετών και βρίσκεται σε έναν τάφο κατά τη βασιλεία του Ka-se, του τελευταίου Φαραώ της 1ης Δυναστείας. Άλλοι υποστηρίζουν ότι συνδέεται με την 4η Δυναστεία περίπου 4.500 χρόνια πριν. Το αιγυπτιακό μπλε χρησιμοποιήθηκε ευρέως στη ζωγραφική, σε αγάλματα, σε τάφους και σε σαρκοφάγους. Χρησιμοποιήθηκε επίσης σαν λούστρο σε κεραμικά είδη, το γνωστό Αιγυπτιακό σμάλτο. Για τους Αιγύπτιους το μπλε χρώμα είναι το χρώμα του ουρανού και κατ´ επέκταση του σύμπαντος. Συμβόλιζε επίσης το νερό και τον Νείλο. Ήταν το χρώμα της ζωής, της γονιμότητας και της αναγέννησης.
Το αιγυπτιακό μπλε (irtiu, sbedj) παραγόταν συνδυάζοντας τα οξείδια σιδήρου και χαλκού με πυριτικά άλατα και άλατα του ασβεστίου. Οι Αιγύπτιοι είχαν έναν ημιπολύτιμο λίθο, το lapis lazuli, που το έκαναν εισαγωγή από την περιοχή του σημερινού Αφγανιστάν και πολλές φορές τον άλεθαν για να φτιάξουν τη χρωστική ουσία. Επειδή όμως ήταν σχεδόν είδος πολυτελείας έψαχναν τρόπο παρασκευής συνθετικής χρωστικής ουσίας. Έτσι κατέληξαν στο χαλκό. Το χαρακτηριστικό μπλε χρώμα προκύπτει από το βασικό συστατικό του, τα άλατα του χαλκού και ποικίλει από το ανοιχτό γαλάζιο μέχρι το βαθύ μπλε ανάλογα με την επεξεργασία. Αν είναι χοντροκομμένος τότε το χρώμα που βγαίνει είναι πλούσιο, σκούρο μπλε, ενώ αν έχει τριφτεί καλά βγαίνει ένα απαλό γαλάζιο. Στη συνέχεια ένα μείγμα από άλατα ασβεστίου, χαλκού και πυριτικό νάτριο ή κάλιο θερμαινόταν στους 850-950 βαθμούς Κελσίου, οπότε προέκυπτε η τελική μορφή πυριτικού χαλκού και ασβεστίου.
Από την Αίγυπτο στην Ελλάδα και την Πομπηία
Η τέχνη και τα μυστικά της χρωστικής ουσίας πέρασαν τα σύνορα της Αιγύπτου. Τη συναντούμε σε όλη τη Μεσόγειο. Βρέθηκε σε πολλά αρχαία ελληνικά και ρωμαϊκά αντικείμενα, σε αγάλματα στον Παρθενώνα και σε τοιχογραφίες στην Πομπηία. Παρά την ευρεία χρήση της, η μπλε αυτή χρωστική ουσία έπαψε σταδιακά να χρησιμοποιείται μετά το τέλος της Ρωμαϊκής εποχής. Τον 19ο αιώνα, το Αιγυπτιακό μπλε ήρθε πάλι στο προσκήνιο. Οι ανασκαφές στην Πομπηία αποκάλυψαν ότι πολλές τοιχογραφίες είχαν αυτή την ουσία και αυτό κίνησε την περιέργεια των επιστημόνων να ερευνήσουν την ακριβή σύσταση της ουσίας. Πειράματα έδειξαν ότι είχε μία μοναδική ιδιότητα να αντανακλά υπέρυθρες ακτίνες όταν πέφτει πάνω του κόκκινο φως. Αυτό δεν είναι ορατό με γυμνό μάτι επειδή η ανθρώπινη όραση δεν μπορεί να δει τις υπέρυθρες ακτίνες. Γι' αυτό οι μοναδικές του ιδιότητες κάνουν το αιγυπτιακό μπλε κατάλληλο για πολλές εφαρμογές στη σύγχρονη επιστήμη, όπως στις τηλεπικοινωνίες και τη βιοϊατρική. Όλα αυτά είναι ακόμα σε πρώιμο στάδιο, αλλά φαίνεται ότι η αρχαιότερη χρωστική ουσία στον κόσμο έχει λαμπρό μέλλον.

Πηγή : webexhibits


18 Ιαν 2018

Νέα στοιχεία για τον ρόλο της πρωτεΐνης της μακροζωίας

Πηγή σχήματος: Yale University  
Είναι ήδη γνωστό ότι η πρωτεΐνη Κλωθώ παίζει καθοριστικό ρόλο στην ρύθμιση της μακροζωίας και του μεταβολισμού. Αμερικανοί ερευνητές τώρα αποκαλύπτουν την τρισδιάστατη δομή της β-Κλωθούς, φωτίζοντας έτσι τον περίπλοκο μηχανισμό της και τις θεραπευτικές της δυνατότητες.
Σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύεται στο Nature, τα νέα στοιχεία ενδεχομένως να αλλάξουν πολλές θεραπείες που αφορούν στη διαχείριση παθήσεων, όπως ο διαβήτης, η παχυσαρκία και διάφορες μορφές καρκίνου.
Η Κλωθώ, που έχει πάρει το όνομά της από την πρώτη από τις τρεις Μοίρες (τις δυνάμεις που σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ευθύνονται για τα καλά και τα κακά της ζωής κάθε θνητού από τη γέννηση μέχρι τον θάνατό του) είναι μια οικογένεια δύο υποδοχέων-πρωτεϊνών στην επιφάνεια των κυττάρων συγκεκριμένων ιστών. Οι πρωτεΐνες προσδένονται σε μια οικογένεια ορμονών, τις ενδοκρινικές FGFs, που ρυθμίζουν καίριας σημασίας μεταβολικές διαδικασίες στο ήπαρ, τους νεφρούς και τον εγκέφαλο, μεταξύ άλλων οργάνων.
Για να κατανοήσουν καλύτερα τη δράση της β-Κλωθούς, οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Γέιλ, χρησιμοποίησαν κρυσταλλογραφία, μια τεχνική υψηλής ευκρίνειας για να μελετήσουν την τρισδιάστατη δομή των πρωτεϊνών αυτών.
Οι ειδικοί παρατήρησαν ότι, η β-Κλωθώ είναι ο κύριος υποδοχέας που προσδένεται στην FGF21, την ορμόνη που παράγεται σε συνθήκες πείνας. Όταν προσδένεται στην β-Κλωθώ η FGF21 διεγείρει την ευαισθησία στην ινσουλίνη και τον μεταβολισμό της γλυκόζης, προκαλώντας απώλεια βάρους. Η νέα αυτή πληροφορία για τη σχέση β-Κλωθούς και FGF21 μπορεί να συντελέσει στην ανάπτυξη θεραπειών για τον διαβήτη τύπου 2 στα παχύσαρκα άτομα.
Επίσης, η μελέτη έδειξε ότι ένα σχετικό ένζυμο, η γλυκοσιδάση, που διασπά τα σάκχαρα, εξελίχθηκε σε υποδοχέα μιας ορμόνης που μειώνει το σάκχαρο του αίματος.
Στόχος των ερευνητών είναι να παράγουν εργαστηριακά καλύτερες ορμόνες και αναστολείς, να κάνουν πειραματικές μελέτες και τελικά να σχεδιάσουν κλινικές δομικές που μακροπρόθεσμα θα οδηγήσουν σε αποτελεσματικότερες θεραπείες σοβαρών παθήσεων, όπως ο καρκίνος του ήπατος και τα οστικά προβλήματα, μεταξύ άλλων. 

Πηγή : health.in.gr

14 Ιαν 2018

«Επανάσταση» από μέθοδο μετατροπής φυσικού αερίου σε πετρέλαιο


Αμερικανοί επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν μια νέα πιο απλή, πιο φθηνή και πιο φιλική για το περιβάλλον μέθοδο βιομηχανικής μετατροπής του φυσικού αερίου σε υγρά καύσιμα και άλλα χημικά παράγωγα. Η ανακάλυψη μπορεί μελλοντικά να παίξει καταλυτικό ρόλο για την απεξάρτηση από τα παράγωγα του πετρελαίου.

Το εμπόδιο
Σχεδόν οποιοδήποτε υγρό καύσιμο ή χημικό παράγωγο που παράγεται από την επεξεργασία του πετρελαίου, είναι επίσης δυνατό να προκύψει και από το φυσικό αέριο. Αυτό όμως δεν γίνεται μέχρι σήμερα, επειδή με την υπάρχουσα τεχνολογία το κόστος μετατροπής του αερίου είναι πολύ υψηλό, με συνέπεια τα παράγωγα του αερίου να μην είναι καθόλου ανταγωνιστικά σε σχέση με τα πολύ φθηνότερα παράγωγα του πετρελαίου.
Το μεθάνιο κυρίως, καθώς επίσης το αιθάνιο και το προπάνιο, είναι τα βασικά συστατικά του φυσικού αερίου. Όλα ανήκουν στην κατηγορία των απλών υδρογονανθράκων που λέγονται αλκάνια, η μετατροπή των οποίων όμως σε βενζίνη και πετρέλαιο ντίζελ ή σε άλλα χρήσιμα για τη χημική βιομηχανία παράγωγα όπως οι ολεφίνες (ή αλκένια), έχει αποδειχτεί σχεδόν απαγορευτική υπόθεση από άποψη κόστους με βάση τις υπάρχουσες τεχνολογίες.
Όμως η νέα «έξυπνη» τεχνολογία μετατροπής του αερίου φιλοδοξεί να ανατρέψει ακριβώς αυτή την ισορροπία υπέρ του πετρελαίου. Η ανακάλυψη έρχεται σε μια εποχή που όλες οι χώρες αναζητούν εναλλακτικές φθηνές και καθαρές ενεργειακές πηγές, ενώ ειδικότερα στις ΗΠΑ (τον κορυφαίο πλέον παραγωγό αερίου διεθνώς) η παραγωγή αερίου έχει εκτιναχθεί χάρη και στη νέα -επίμαχη- τεχνική της υδραυλικής ρωγμάτωσης
Ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή χημείας Ρόι Περιάνα, διευθυντή του Κέντρου Ενέργειας και Υλικών του Ινστιτούτου Ερευνών Scripps ανέπτυξαν μια νέα διαδικασία που όπως υποστηρίζουν είναι λιγότερο πολύπλοκη από τις συμβατικές μεθόδους, ενώ χρησιμοποιεί πολύ λιγότερη θερμότητα (άρα είναι λιγότερο ενεργοβόρα), καθώς και υλικά χαμηλού κόστους.
Προς το παρόν, η καινοτομική τεχνολογία δεν είναι έτοιμη για άμεση εφαρμογή στην παραγωγή και για εμπορική αξιοποίηση, καθώς απαιτούνται νέες έρευνες και βελτιώσεις της. Όμως -αν όλα πάνε καλά- εκτιμάται ότι η τεχνική θα μπορεί να είναι έτοιμη για πρακτική εφαρμογή σε τρία χρόνια και το πρώτο πιλοτικό εργοστάσιο να κατασκευαστεί μετά από ένα ακόμη έτος.
Τα οφέλη
Ο Ρόι Περιάνα δεν δίστασε να δηλώσει -ίσως με υπερβολική αισιοδοξία- ότι η νέα τεχνολογία θα μπορούσε να φέρει πραγματική ενεργειακή επανάσταση, μεταμορφώνοντας σταδιακά την παγκόσμια οικονομία από μία οικονομία του πετρελαίου σε μια οικονομία του φυσικού αερίου. «Αυτό θα αύξανε την ενεργειακή ασφάλεια και θα ευνοούσε τη βιωσιμότητα, καθώς το φυσικό αέριο είναι πιο καθαρό από το πετρέλαιο και τον άνθρακα», υποστηρίζει ο ερευνητής. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science».
Όσο πάντως κι αν ακούγεται υπεραισιόδοξο, ο γεωπολιτικός ρόλος του αερίου αναβαθμίζεται και οι δυτικές χώρες ήδη αναζητούν εναλλακτικές λύσεις για να μειώσουν την εξάρτησή τους από το ρωσικό αέριο.

Πηγή : Βήμα Science

8 Ιαν 2018

Ένας καινοτόμος καταλύτης μετατρέπει το μεθάνιο σε καύσιμα

O καταλύτης αποτελείται από ένα νέου τύπου κράμα πλατίνας και χαλκού
Το μεθάνιο του σχιστολιθικού αερίου μετατρέπει αποτελεσματικά σε καύσιμα υδρογονανθράκων ένας καινοτόμος καταλύτης, τον οποίο δημιούργησαν έλληνες χημικοί μηχανικοί σε Βρετανία και ΗΠΑ, σε συνεργασία με ξένους συναδέλφους τους. O καταλύτης αποτελείται από ένα νέου τύπου κράμα πλατίνας και χαλκού. 
Η πλατίνα ή το νικέλιο διασπά τους χημικούς δεσμούς άνθρακα-υδρογόνου του μεθανίου, το οποίο υπάρχει στο σχιστολιθικό αέριο, όμως η διαδικασία αυτή προκαλεί τη λεγόμενη οπτανθρακοποίηση, δηλαδή το μέταλλο σταδιακά καλύπτεται από ένα στρώμα άνθρακα, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατη πλέον η χημική διαδικασία της κατάλυσης πάνω στην επιφάνεια του μετάλλου.
Ο νέος καταλύτης, χάρη στο πρωτοποριακό κράμα του, είναι ανθεκτικός στην οπτανθρακοποίηση, συνεπώς διατηρεί την αποτελεσματικότητά του και επιπλέον απαιτεί λιγότερη ενέργεια για να διασπάσει τους χημικούς δεσμούς των άλλων υλικών.
Ο Μ. Σταματάκης αποφοίτησε από τη Σχολή Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ το 2004, πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Ράις του Χιούστον (Τέξας) και από το 2012 διδάσκει στο UCL.
Η Μ. Φλυτζάνη - Στεφανοπούλου αποφοίτησε επίσης από τους Χημικούς Μηχανικούς του ΕΜΠ και πήρε το διδακτορικό της από το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, ενώ από το 1994 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Ταφτς, έχοντας προηγουμένως εργαστεί στο ΜΙΤ και στη NASA. Θεωρείται μια από τις σημαντικότερες ερευνήτριες στο πεδίο των καταλυτών διεθνώς και έχει κατ' επανάληψη βραβευτεί για το έργο της. 
Σήμερα οι διαδικασίες μετατροπής του μεθανίου σε καύσιμα είναι άκρως ενεργοβόρες, απαιτώντας θερμοκρασίες περίπου 900 βαθμών Κελσίου. Με το νέο καταλύτη δε χρειάζεται να ξεπερνούν τους 400 βαθμούς, πράγμα που επιτρέπει σημαντική εξοικονόμηση ενέργειας.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Μιχαήλ Σταματάκη της Σχολής Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημιακού Κολεγίου του Λονδίνου (UCL), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Χημείας "Nature Chemistry", συνδύασαν πειραματικές και υπολογιστικές μεθόδους, για να δείξουν την αποτελεσματικότητα του νέου καταλύτη.
Διαπιστώθηκε ότι η πλατίνα διασπά τους δεσμούς άνθρακα-υδρογόνου του μεθανίου και ο χαλκός βοηθά στο «ζευγάρωμα» μορίων υδρογονανθράκων διαφορετικού μεγέθους, κάτι που ανοίγει το δρόμο για τη μετατροπή του μεθανίου σε χρήσιμα καύσιμα. Ακόμη, οι επιστήμονες έδειξαν ότι το κράμα είναι πολύ σταθερό και απαιτεί μόνο μια πολύ μικρή ποσότητα πλατίνας για να δουλέψει, κάτι σημαντικό για το κόστος του καταλύτη.
 «Χρησιμοποιήσαμε υπερυπολογιστές για να μοντελοποιήσουμε πώς συμβαίνουν οι χημικές αντιδράσεις, δηλαδή τη διάσπαση και τη δημιουργία των δεσμών σε μικρά μόρια πάνω στην επιφάνεια του κράματος του καταλύτη, καθώς επίσης να προβλέψουμε την απόδοσή του σε μεγάλες κλίμακες» δήλωσε ο Σταματάκης. 
Σημαντική συμβολή στην ανακάλυψη είχε και η άλλη επικεφαλής της έρευνας, η διακεκριμένη καθηγήτρια Μαρία Φλυτζάνη - Στεφανοπούλου του Τμήματος Χημικών & Βιολόγων Μηχανικών και διευθύντρια του Εργαστηρίου Νανοκατάλυσης και Ενέργειας του Πανεπιστημίου Ταφτς των ΗΠΑ. Όπως είπε, «ο επόμενος στόχος θα είναι η αξιοποίηση του καταλύτη σε βιομηχανικές εφαρμογές».
Στη μελέτη συμμετείχε και ο καθηγητής Θεωρητικής Χημείας του UCL Άγγελος Μιχαηλίδης. Η ερευνητική ομάδα, σύμφωνα με πληροφορίες του Αθηναϊκού και Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, σχεδιάζει τώρα να αναπτύξει περαιτέρω καταλύτες που θα είναι εξίσου ανθεκτικοί στην οπτανθρακοποίηση, η οποία παραδοσιακά πλήττει τα μέταλλα που χρησιμοποιούνται για κατάλυση.

Πηγή : ΑΠΕ-ΜΠΕ


7 Ιαν 2018

Ζεμάτισμα και χλωροφύλλη

Μαγειρεύοντας κρέας, συνήθως με φασολάκια ή αρακά, παρατηρούμε την όχι και τόσο ευχάριστη απώλεια του πράσινου χρώματος των λαχανικών παρά την ωραία γεύση του φαγητού.
Για τον λόγο αυτό, ζεματίζουμε πρώτα τα λαχανικά μας, βυθίζοντάς τα δηλαδή για μερικά λεπτά σε κοχλάζον νερό και στη συνέχεια τα βυθίζουμε σε παγωμένο νερό. Τα προσθέτουμε στο τελείωμα της παρασκευής μας διατηρώντας έτσι το λαμπρό πράσινο χρώμα τους. Μερικά λεπτά είναι αρκετά για να εξουδετερώσουν τη δράση των ενζύμων (πολυφαινολικές οξειδάσες) εκείνων που προκαλούν το γνωστό σε όλους μας καφέτιασμα (θυμηθείτε τα μήλα τα οποία έρχονται σε επαφή με τον αέρα για μερικά λεπτά).
Πολλοί μάγειρες ορθά χρησιμοποιούν λεμόνι το οποίο περιέχει βιταμίνη C (ασκορβικό οξύ) ή ξινό (κιτρικό οξύ) για να εξουδετερώσουν τα ένζυμα αυτά κάτι όμως το οποίο δεν λειτουργεί σωστά όταν έχουμε υψηλές θερμοκρασίες (μαγείρεμα).
Γιατί όμως το λαμπρό πράσινο δεν παραμένει στα λαχανικά ακόμα και μετά το ζεμάτισμα; 
Στο σημείο αυτό, περνάμε από τη γαστρονομία στη χημεία. Ακούμε πολλούς να λένε ότι πρέπει να διορθώσουμε τη χλωροφύλλη. Η χλωροφύλλη έχει διάφορες μορφές: a, b, c και d οι οποίες έχουν κύρια αλυσίδα στο μόριό τους την φυτόλη. Κατά την επεξεργασία των τροφίμων σχηματίζονται οι φαιοφυτίνες. Εκεί χάνεται το κεντρικό άτομο του μαγνησίου δίνοντας μια αντίδραση μη αντιστρεπτή και ένα χρώμα μη επιθυμητό. Για την αποφυγή αυτού, προτείνεται η αύξηση του pH του νερού προσθέτοντας όξινο ανθρακικό νάτριο, τη γνωστή μαγειρική σόδα ή και στάχτη. Άλλη τεχνική επίσης για τη διατήρηση του πράσινου χρώματος είναι και η χρήση CO2 (διοξείδιο του άνθρακα), πράγμα ανέφικτο σε μία κουζίνα μιας και απαιτεί ειδικό εξοπλισμό ή πολλές … σόδες.

Πηγή : culinarylab

5 Ιαν 2018

Πόση ώρα άσκησης ... καίει ένα «απαγορευμένο» γεύμα ;

Ένα λαχταριστό burger, μία αχνιστή πίτσα ή ένα δροσερό σάντουιτς μπορούν εύκολα να κάνουν τον καθένα μας να υποκύψει στον πειρασμό του fast food. Tόσο κακό είναι αυτό πια ;
Εξάλλου πόσες θερμίδες μπορεί να έχει ένα έτοιμο φαγητό ;
Σύμφωνα πάντως με έρευνα του πανεπιστημίου του Harvard τo 25% των ανθρώπων που ρωτήθηκαν, υποτίμησαν τη θερμιδική αξία συγκεκριμένων προϊόντων fast food, τουλάχιστον κατά 500 «μονάδες».
Κατά μέσο όρο, οι ενήλικες και τα παιδιά νόμιζαν ότι έτρωγαν 175 θερμίδες λιγότερες από ό, τι πραγματικά έπαιρναν, ενώ οι έφηβοι υπολόγιζαν τουλάχιστον 259 θερμίδες λιγότερες από την πραγματική αξία ενός fast food.
Ωστόσο, σε μια άλλη μελέτη από το Texas Christian University, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μενού τροφίμων, το οποίο ανέφερε το χρόνο που χρειάζεται να αφιερώσει κάποιος περπατώντας, προκειμένου να «κάψει» τις θερμίδες του προϊόντος που κατανάλωσε. Με τον τρόπο αυτό, μπορεί ο καταναλωτής να επιλέξει έναν υγιεινότερο γεύμα. Μπορείτε να μαντέψετε πόση άσκηση θα χρειαστείτε αν υποκύψετε σε ένα burger για παράδειγμα ;
1η Επιλογή
Διπλό, μεγάλο burger με σαλάτα λαχανικών και dressing και ένα μεσαίου μεγέθους παγωμένο τσάι μπορεί να ακούγεται γευστικότατο και δελεαστικό αλλά γνωρίζετε πόση προπόνηση θα χρειαστείτε για να χάσετε τις θερμίδες που τόσο «ελαφρά τη καρδία» καταναλώσατε ;
Η αλήθεια είναι ότι ούτε λίγο ούτε πολύ, θα χρειαστείτε 57 λεπτά jogging για να απαλλαγείτε από τις περίπου 455 θερμίδες του γεύματός σας.
2η Επιλογή
Διπλό cheeseburger, πατάτες τηγανητές, σοκολατένιο ρόφημα και όλα αυτά σε παιδική εκδοχή. Αυτό το παιδικό γεύμα, υπολογίζεται περίπου στις 840 θερμίδες και για να το χάσετε θα πρέπει να παίζετε …φρίσμπι για 4 ώρες και 3 λεπτά ;
3η επιλογή
Μία μέτρια πίτσα, στην πιο απλή της εκδοχή, ακούγεται σχεδόν «ακίνδυνη», είναι όμως; Για να κάψετε μόνο ένα κομμάτι της πίτσας, δηλαδή τις 210 θερμίδες του, θα χρειαστεί να κάνετε ποδήλατο για 22 λεπτά και με ταχύτητα περίπου 20-22 χλμ την ώρα, μάλιστα. Και μη ξεχνάτε, ότι μιλάμε μόνο για ένα κομμάτι. Γιατί αν την καταναλώσετε όλη, απλά πολλαπλασιάστε επί 8 και τις θερμίδες και τα λεπτά.
4η επιλογή
Μία έτοιμη κοτοσαλάτα, με τη συνοδεία ενός περιποιημένου καφέ, αν μη τι άλλο θα έπρεπε να είναι... υγιεινή επιλογή. Εξάλλου το κοτόπουλο είναι ψητό, το dressing ελαφρύ και η σαλάτα...πρασινάδα. Αυτή θα ήταν η πραγματικότητα σε έναν θερμιδικά «δίκαιο» κόσμο.
Στην πραγματικότητα, μία τέτοια σαλάτα υπολογίζεται ότι έχει περίπου 481 θερμίδες, τις οποίες γα να χάσετε πρέπει να επιδοθείτε σε μέτριας έντασης «κοιλιακούς» για …93 λεπτά ασταμάτητα.
Να διευκρινιστεί ότι οι συγκεκριμένοι υπολογισμοί βασίζονται σε έναν μέσο ενήλικα περίπου 75 κιλά, ενώ ο χρόνος της κάθε άσκησης ποικίλλει ανάλογα με την ένταση και το επίπεδο εκγύμνασης στο οποίο βρίσκεται ο κάθε άνθρωπος.
Παρόλα αυτά, αναρωτηθείτε αξίζει τον κόπο τελικά ;