Κινίνη και τζιν-τόνικ

Η κινίνη μπορεί να σας είναι γνωστή εάν πίνετε τζιν με τόνικ ή ίσως βότκα με τόνικ. Αυτό επειδή η κινίνη υπάρχει στο τόνικ και του δίνει την πικρή γεύση. Το τζιν τόνικ δημιουργήθηκε από την ανάγκη να βρεθεί ένας τρόπος να πίνουν οι Βρετανοί αξιωματικοί το καθημερινό τους κινίνο. Εκτεθειμένοι στα φοβερά κουνούπια και την ελονοσία που μάστιζε τις εξωτικές μεν, επικίνδυνες δε αποικίες, ανακάλυψαν ότι το πικρό φάρμακο  πινόταν σχεδόν ευχάριστα όταν το  συνόδευε το αγαπημένο από την πατρίδα τζιν. Το τόνικ, ακόμα και σήμερα, περιέχει κάποια ποσότητα κινίνης (μέχρι 83ppm, μέρη ανά εκατομμύριο...), περισσότερο όμως για αρωματικούς λόγους, έτσι δεν έχετε καμία δικαιολογία να λέτε ότι το πίνετε σαν φάρμακο.

Η κινίνη είναι μια λευκή σκόνη που παράγεται από το φλοιό του δέντρου Cinchona που βρίσκεται στις Άνδεις, στην περιοχή του Εκουαδόρ και του Περού. Πιθανώς ανακαλύφθηκε από Περουβιανούς Ιησουίτες, που το έφεραν στην Ευρώπη γύρω στο 1640. Όταν οι ανάγκες έγιναν μεγαλύτερες και λόγω του 2ου παγκόσμιου πολέμου παρασκευάστηκε συνθετικά από τους Robert Woodward και William Doering (το 1944).

Η κινίνη χρησιμοποιήθηκε στην ιατρική σαν παραδοσιακή θεραπεία για τις κράμπες των μυών. Η αιτία για τις κράμπες δεν είναι ακόμα πολύ γνωστή, αλλά καθώς είναι πολύ κοινές, η κινίνη μπορεί να ελαττώσει τη συχνότητά τους για αυτούς που υποφέρουν από αυτές σε εβδομαδιαία ή ακόμα και καθημερινή βάση.

Ακόμα σοβαρότερη είναι η εφαρμογή της κινίνης, είναι η χορήγησή της εναντίον της μαλάριας. Η μαλάρια προξενείται από το παράσιτο Plasmodium Vivax, που μεταφέρεται από τα κουνούπια σε τροπικά κλίματα. Η κινίνη έχει την ιδιότητα να ενώνεται με το DNA του και επομένως να εμποδίζει τον αναδιπλασιασμό του. Δρα μόνο σε προσβεβλημένα κύτταρα, επειδή απορροφούν το μόριο σε υψηλότερες συγκεντρώσεις.