Στη συνείδηση του ανθρώπου η φλόγα της φωτιάς έχει συνδεθεί με κάτι πολύτιμο και ένα υπέρτατο αγαθό μιας και βοήθησε πολύ στην εξελικτική του πορεία και επιβίωση.
Η φωτιά, μέσα από την ελεγχόμενη δημιουργία και χρήση της, έδωσε στον άνθρωπο ζέστη τις κρύες μέρες του χειμώνα, φως τα βράδια και προστασία από κάθε πραγματική ή φανταστική απειλή.
Τι είναι αυτό όμως που δίνει ως δια μαγείας μια φλόγα από ένα κερί και που καίει μόνη της χωρίς φροντίδα για ώρες ;
Πώς ένα στέρεο κομμάτι οργανικής ύλης με μόνη βοήθεια τη φλόγας αυτοσυντηρείται δίνοντας φως, λάμψη και ομορφιά ;
Με λίγη γνώση χημείας μπορούμε να εξηγήσουμε την όλη διαδικασία.
Ένα κερί αποτελείται από στερεούς υδρογονάνθρακες, αλυσίδες δηλαδή ατόμων άνθρακα και υδρογόνου με ένα φυτίλι στη μέση. Έχουμε λοιπόν το καύσιμο υλικό. Για να έχουμε φωτιά θέλουμε άλλα δυο πράγματα : το οξυγόνο που υπάρχει άπλετο στην ατμόσφαιρα και μια άλλη πηγή ενέργειας και θερμότητας που θα θέσει σε λειτουργία την διαδικασία (εδώ ας κάνουμε τα πράγματα απλά χρησιμοποιώντας ένα σπίρτο). Με την παροχή ενέργειας, δηλαδή μιας εξωτερικής φλόγας όπως αυτή του σπίρτου, το στερεό υλικό του κεριού λιώνει και καλύπτει το φυτίλι. Από την υγρή φάση αεριοποιείται και ακολουθεί μια χημική αντίδραση καύσης. Τα μόρια του υδρογονάνθρακα δηλαδή αντιδρούν με το οξυγόνο και αυτή η καύση είναι εξώθερμη, παράγει δηλαδή θερμότητα που χρειάζεται για να εξακολουθήσει να αεριοποιείται το κερί. Έτσι καταφέρνουμε και έχουμε μια αυτοσυντηρούμενη διαδικασία. Το σπίρτο δε το χρειαζόμαστε πλέον, εκτός και αν διακοπεί η παροχή του οξυγόνου ή μας τελειώσει το καύσιμο υλικό (κερί).
Η φλόγα του κεριού λοιπόν είναι μια αυτοσυντηρούμενη χημική διαδικασία και ένα προϊόν της, η λάμψη της, συμβολίζει την ελπίδα και την αισιοδοξία.
Τόσο απλά, αλλά και τόσο μαγικά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου